Natuurlijk kon ik het mis hebben, maar de styliste wekte toch heus enige indruk van enthousiasme. Nadat ze mij in een iets te strakke broek had geperst, deed ze een stapje naar achter en na even denken knikte ze goedkeurend. ‘Assem,’ zei ze toen. Ik keek haar aan, mijn wenkbrauwen lichtjes opgetrokken, misschien had ik het gewoon niet goed verstaan. ‘Assem?’ vroeg ik daarom voor de zekerheid. ‘Héél!’ bevestigde ze blij.  

Stilletjes hoopte ik dat het hier bij zou mogen blijven, maar dat bleek net iets te naïef van mij. Het schreeuwerige shirt dat ze voor me had uitgezocht: assem. De knellende schoenen: assem. De locatie die de fotograaf had uitgekozen, het door de visagist geboetseerde kapsel, zelfs de lunch met zoete aardappel en geroosterde pompoen, stuk voor stuk was het volgens de professional bijzonder assem

Uit het geknik van de assistent, de fotograaf en de visagiste maakte ik op dat dit woord al lang en breed was doorgedrongen tot hun vocabulaire, dus wijselijk zweeg ik, om maar niets van mijn onkunde te laten merken. Dankzij vorige fotosessies voor ELLE had ik kennis kunnen maken met de bijzondere grammatica van de sector en zo wist ik dus een aardig mondje mee te lullen. Mij zou je een hemd heus geen blouse meer horen noemen, een colbert heette tegenwoordig gewoon een jasje en van kostuums begreep ik dat je die enkel droeg tijdens carnaval. Sterker nog: ik draai sinds enige tijd mijn hand niet meer om voor een aardig potje smizen. Maar assem?  

De dag had nog meer verrassingen voor mij in petto. Zo leerde ik dat niet alleen kledingstukken (items) soms een steuntje in de rug krijgen om beter op de foto te passen, maar dat ook de natuur zo nu en dan een handje wordt geholpen. Zoals een veiligheidsspeld een kraagje en een boordje net wat strakker maakt, zo blijken twee stukken boom dus net wat fraaier te ogen als ze verbonden zijn met een stukje tape. En als dat niet voldoende is, dan hangt de fotograaf gewoon een meisje aan de tak. Kijk zelf maar:  

Style, Monochrome, Black, Black hair, Monochrome photography, Flash photography, Black-and-white, Street fashion, Graphic design, Graphics,

Enfin, in de ruim zeven uur omkleden, schminken en fotograferen was mijn lijf een reclamebord geweest voor de hebberigmakende creaties van Mads Nørgaard, Hugo Boss, Delikatessen, American Vintage en een of andere schoenenontwerper die talent heeft voor het maken van superexclusieve voetenklemmen. Het kostte vervolgens wat gewik en geweeg, maar in gezamenlijk overleg raakte tenslotte maar liefst een achttal portretten door de keuring om opgestuurd te worden naar de redactie. En noem mij gerust traag van begrip, maar uit dat feit maakte ik dus nu pas op dat ELLE blijkbaar nog hoopte op minimaal acht columns van mijn hand. Dat besef was voor mij genoeg aanleiding tot een vreugdevolle kreet afkomstig uit mijn keel. Maar welke? In deze situatie mij leek er slechts één gepast en de moeite waard van het uitproberen. Met een stalen gezicht en vol overtuiging smeet ik daarom dat nieuwgeleerde woord krachtig de ruimte in: ‘Assem!’ 

En waar ik verwachtte eindelijk officieel opgenomen te worden in de selecte kring van profs, waren het drie hoofden die mij aangaapten, met niets dan open ogen vol vraagtekens. 

Meer blogs van Oscar >