Valerius-part-III

'Bij het mini-concert van Valerius in Utrecht heb ik de gouden cd gevonden! Ivar –bassist van de band- vertelde mij dat ik de aankomende woensdag eerst met hun uit eten mocht en daarna naar hun releaseparty van de nieuwe single in de Bitterzoet, beide in Amsterdam. En om het helemaal af te maken mocht ik 3 vriendinnen meenemen en werden we opgehaald en thuisgebracht! Al helemaal verlegen ging de fotograaf óók nog allemaal foto’s maken.

Woensdag was dus de BIG DAY. Ik en 3 vriendinnen zijn na school naar huis geracet. Heel snel gedoucht. Iedereen haar tas met kleren leeg gekiept waardoor mijn hele kamer een berg met kleren was. Alle setjes kleren aan uit aan uit. Tussendoor opmaken, haar doen.
Om kwart over vijf hoorden we getoeter, en oh nee daar was de taxi al. Geheel in stijl werden we naar Amsterdam gereden. Aangekomen bij Cinema Paradiso, het restaurant op de Westerstraat, kregen we buiten al een glaasje prosecco. Binnen zaten we aan drie lange tafels met de band, vrienden van de band en de Hilfiger denim crew. Er kwamen steeds grote schalen met Italiaans eten uit de keuken. Bruschetta, Gnocchi, Farfalle, Pizza, oftewel: smullen!
Na het eten buiten nog even met de band staan kletsen en naar de Bitterzoet gelopen. Eerst ging Valerius, aangekondigd door Sascha Visser, een aantal nummers spelen. En daarna nam een dj het over. Bij de bar naast de loungehoek nog een heerlijke cocktail gedronken. En aan het begin van de avond hadden we een camera gekregen om de hele avond foto’s te maken, dus de stoute schoenen aangetrokken en aan alle bandleden gevraagd of we heel raar met ze op de foto mochten. Dat vonden ze wel leuk! Vooral de foto met Kay is super grappig geworden, en toen ik ‘m aan Jesse – z’n broertje en mede bandlid – liet zien lachte hij Kay heel hard uit!
 

 We werden weer thuis gebracht met de taxi. Een glimmend zwart exemplaar met heel veel (!) beenruimte. Napratend over de avond waren we binnen no time weer in Utrecht. Een super geslaagde avond maar wel snel ons bed in want de volgende ochtend moesten we weer ‘back to reality’…' Eline Groendijk