Je wordt een ruimte ingeleid met levensgrote poppen en forten gebouwd van blokken. Vele onbekende ogen staren je aan. ‘Lieverd, ik zie je vanmiddag weer oké?’. Voordat je beseft wat er gebeurd is ze weg. Je staat er nu alleen voor. Welkom op de basisschool.
Nadat je jezelf na je eerste schooldag in je moeders armen hebt gestort en jezelf ervan verzekerd hebt dat ze nu nergens heen gaat, voel je een soort opwinding. Nu je deze dag hebt overleefd, kan je de hele wereld aan. Wat zeg ik, het hele universum!
Niets is zo eng als jezelf over je angst heen te zetten, maar daarna voel je jezelf sterker, zelfverzekerder en onafhankelijker dan ooit. 11 januari 2010 sta ik op Schiphol om te vertrekken naar de andere kant van de wereld. Terwijl ik mijn moeder voor de laatste keer omhels, hoor ik de woorden ‘Lieverd, ik zie je over zeven maanden weer oké?’.
Arwen
