'De eerste paar dagen van de afgelopen week hebben we doorgebracht in Mission Beach. Een heel klein plaatsje met welgeteld één winkel. Een hostel met een dorp, zullen we maar zeggen. Het blijft wel lekker dat op het strand hangen, en ook al moet je hier minstens factor 30 smeren door het gat in de ozonlaag, na ruim een maand zijn we allebei toch lekker bruin. Maar, hoe stom het ook klinkt, op een gegeven moment gaan alle prachtige standen op elkaar om lijken en heb je behoefte aan iets anders. Aangezien we sinds Sydney al geen echte stad meer hebben gezien en we ons voornamelijk hebben gericht op de beeldige natuur, komen nu langzaam maar zeker de shopkriebels toch wel boven drijven.We besluiten op zoek te gaan naar een winkel. De enige winkel blijkt helaas ruim twee kilometer lopen te zijn, daarbovenop is het bijna 30 graden, maar wij laten ons niet meer uit het veld slaan. Wij zijn uitgerust, hebben wekenlang rondgewandeld en onze kuitspieren getraind, leven op fruitsmoothies en kunnen deze uitdaging best aan. Als we na een half uur in de hitte wandelen eindelijk aan komen bij het lokale miniwinkelcentrumpje aankomen, vinden we... een surfwinkel. Het lijkt alsof de eerste levensbehoefte van de Australiërs surfen is. Werkelijk in elk gat, bestaande uit een tankstation en een viswinkel, is er wel zo'n surfshop te vinden. De merken: Billabong, Roxy, Rip Curl, Seafolly (prachtige, veel te dure bikini's) en veel Paul Frank, de prints: bloemen, veel kleur en het tegenwoordig overal op verschijnende doodshoofd. Nu ben ik van nature absoluut niet sportief, laat staan fan van rondlopen in slechts een bikini. Ik hou veel te veel van mijn kledingmuseumpje om alles in de kast te laten hangen. Daarnaast heb ik het niet zo op roze en geel, sportstrepen en het zoveelste T-shirt met een grote merknaam erop. Het vreemde is alles went. Opeens vind ik veel te korte broekjes wel handig en bikini's passen geen probleem. Leuke bijkomstigheid voor het steeds kleiner wordende backpackersbudget is ook dat alles in de uitverkoop is. En ja, ineens cold turkey afkicken van mijn winkelgewoontes gaat me niet echt goed af.Er zijn echter een paar problemen. Het eerste probleem is dat surfkleren niet echt thuishoren in in Nederland. Daar heb je geen palmen, witte stranden en echt hoge golven, dus surfkleding kan je makkelijk missen. Daarnaast verdwijnt mijn bruine tint eind augustus snel en vallen binnen de kortste keren weer flinke herftbuien en dan is een gebloemde Roxy-short in knalkleuren niet bepaald geschikt. Ten derde moet ik, aangezien ik nu een volbloed backpacker ben, alles wat ik koop op mijn rug mee sjouwen. En geloof me, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Dus ik probeer verstandig te zijn, koop alleen een nieuwe bikini en een grote strandhoed, een minibroekje voor op het strand en een paar vrolijke streepjespolo's. Maar verder beperk ik me tot veel frozen yoghurt voor het ware zomergevoel. Als over twee weekjes, als alle hostels, surfdudes en zware rugzakken tot het verleden behoren, denk ik dat al mijn nieuw aangeschafte kleding als souvenirs onder in de kast beland. En met dat vooruitzicht is het misschien handig om mijn, toch al minimale, shopbudget te bewaren voor de laatste dagen in Hong Kong en mijn geld nu te besteden aan uistapjes naar regenwouden, paardrijsessies op het strand en een biertje in de lokale kroeg.'
