Daar was ik weer, moet vanavond babysitten. Eens in de zoveel tijd zijn de paps en mams van Ale beiden niet thuis en moet ik bij Ale blijven. Mams is wat vaker weg dan paps, maar dat moet kunnen vind ik zo. Ze is ook nog jong en als je de kans hebt om lekker uit te gaan in Milaan, dan ben je toch gek als je dat niet doet?
Zit met een gevuld buikje achter de computer te schrijven. Wat ben ik dol op pasta! Ik kan er werkelijk geen genoeg van krijgen. Pasta’s zijn in Italië wat aardappelen zijn in Nederland, maar hoewel Nederlanders ook niet meer dagelijks aardappelen eten, eten de Italianen hier toch elke dag (meestal zelfs twee keer) pasta. Mijn favoriet? Spaghetti met tomatensaus. Toen mijn mama hier een keer was gingen we uit eten in een best chique restaurantje. De ober stelde me van alles voor en ik bleef echt een half uur naar de menukaart staren. 'Weet u het al?' 'Ja, doe maar spaghetti met tomatensaus!' Hij lachte me nog net niet uit.
Ik ben zo trots op mezelf dat ik eindelijk pasta kan rollen. De eerste keer dat ik pasta ging eten was dat meteen in een restaurant, ik had geen idee hoe het moest. Kreeg een bord voor me neus en ja, als een echte Hollander begon ik te snijden. FOUT! Gelukkig besefte ik me dat net op tijd en leerde mijn familie hier, hoe het wel moest. Ik maak geen grapjes, maar de spaghetti vloog alle kanten op. In het begin even lastig, maar oefening baart kunst! Nu ben ik één van de besten, er zou eigenlijk een spaghettikampioenschap moeten bestaan, volgens mij versla ik die Italianen hier zo!
Het avondeten wordt bij ons thuis compleet met een lekker wijntje en na afloop heerlijke soorten kaas en salami. Ik kan niet meer zonder, maar wanneer ik weer in Zutphen ben ren ik de eerste avond toch gelijk naar de snackbar. Want om eerlijk te zijn, een lekker patatje oorlog… daar kan niets tegenop!
