Oef, regen. Het is december en gisteravond was de eerste avond dat het gewoon echt koud was. De kerstlichtjes in het piazza zijn opgehangen en er staat een mega kerstboom. Laat de kerst maar komen! Heb er zin in.
Guido is nu op zakenreis en Carolina uit met haar vrienden. Ik vind het wel lekker om weer even een rustig avondje te hebben. Gister liep ik over straat en begon er weer één of andere mafkees tegen me te praten. Hij had zijn broek open en zei dat ik even moest stoppen omdat hij uit Cuba kwam. Ehh nee, niet dus... Doorlopen!
Ik moet zeggen dat er behoorlijk wat mensen hier op straat rondlopen die niet sporen. Ze zijn niet gevaarlijk, maar ze sporen gewoon niet helemaal. Dit bedoel ik echt serieus, je gaat hier alleen naar een speciaal tehuis wanneer je gevaarlijk bent. Zo is er één klein mannetje dat de hele tijd met zn handjes gevouwen iedereen achterna loopt en een ander die de hele boel bij elkaar scheldt. Daar schrok ik eerst heel erg van.
Het meest heb ik gelachen om een oudere man die vrijwillig bij een café helpt. Dat is hem niet gevraagd, maar hij zet de stoelen recht en de glazen op de bar terwijl hij in zichzelf loopt te praten. In de zomer zat ik op een terras en de bewuste man zette de stoelen van de tafel naast me recht. Ineens begon hij te schelden, ik dacht: ‘wat krijgen we nou?’ Liep hij tegen de paspoppen in de etalage van een winkel te schreeuwen dat ze lelijk waren!
Omdat ik best veel over straat loop, zie ik veel mensen en een paar dagen geleden dacht ik dat ik een man zag die ik kende van gezicht. Aardig als altijd begroette ik hem. Foutje, hij draaide zich om en begon heel raar te praten. Hij wilde me achterna lopen, maar ik liep snel door. Heb ik weer! Beter om in vervolg te wachten totdat iemand mij begroet als ik het niet zeker weet.
