Familiedingen

Vandaag was mijn eerste officiële werkdag van het nieuwe jaar. Achja werkdag? Ik vind het geen ramp om op een klein schattig jongetje van vier te passen. Vanochtend kwam hij me wakker maken en ik geloof dat ik nog nooit zo’n dikke knuffel heb gehad. Doet me dan toch wel weer goed om te weten dat hij het fijn vind om me weer te zien. Zijn vader was vandaag ook thuis en moet zeggen dat het best een gezellig dagje was.
Gewone familiedingetjes gedaan, vind ik super! Boodschappen gedaan (ben geoefend in boodschappen doen in die winkel en weet ongeveer bij elk schap wat ik in de kar moet gooien. Beter dat ik mee was, mannen vergeten meestal de helft.) en ben later nog met Alessandro alleen naar het centrum geweest om andere inkopen te doen.
Na een leuke, goed verlopen dag, kan het niet anders dan mis gaan. Ale was moe en opstandig en ja, als dit het geval is, wordt het drama. Eerst wist ik niet hoe ik hier mee om moest gaan, maar nu ik hier alweer een jaartje zit, weet ik gelukkig hoe het wel moet. Gewoon rustig blijven en vooral niet boos worden!
Ik herinner me de eerste paar weken dat ik hier was. Moest Ale ophalen van school en ja, een kleuter zou geen kleuter zijn als hij je niet ging uitproberen. Wat had ik het moeilijk, een bijdehandje, dat veel te wijs is voor zijn leeftijd en overal een antwoordt op heeft, dat maakt het de eerste paar weken in een nieuw gezin er niet makkelijker op. Werd er hartstikke onzeker van en was dan ook blij als Carolina weer thuis kwam. Dacht echt dat het aan mij lag, dat hij me niet leuk vond.
Nu weet ik gewoon dat het best een moeilijk ventje kan zijn. Nu kan ik me geen leven zonder hem meer voorstellen en ben blij dat ik op het begin niet heb opgegeven.