Er is één ding wat ik heel wonderlijk vind aan eten en drinken, en dat zijn de ongeschreven regels die we erbij verzinnen, waardoor eten en drinken 'iets over ons gaat zeggen'. Terwijl: eten is gewoon eten. Drinken is gewoon drinken. Een maag heeft honger of is gevuld, een mond heeft dorst of niet, we vinden door hoe ons lichaam in elkaar zit het ene wel lekker en het andere niet. Er vallen weinig dingen te bedenken die juist zó weinig te maken hebben met ons karakter, als eten en drinken.

Daarom: zeven ongeschreven regels die weleens mogen verdwijnen, omdat ze hopeloos achterhaald zijn.

1. Decaf koffie is voor een bepaald type mens

Wat echt niet meer kan: 'Neem je decaf? Hahahmmok.'

Wat je ook kunt zeggen: Gewoon niks.

Iemand heeft ooit bedacht dat een decaf koffie bestellen niet cool is. Maar mogen we heel even stilstaan bij deze opvatting? Je kunt pas iets niet cool vinden, als het tegenovergestelde ervan wel cool is, wat betekent dat we het drinken van cafeïne iets tofs vinden dat je onderscheidt van niet-cafeïnedrinkende mensen; de decaf-mens. Maar heb jij jezelf ooit horen zeggen: 'ja, en wat ik ook charmant vond, was dat hij zó makkelijk en veel cafeïne kon drinken'? Nee.

Sommige mensen raken na één kop koffie trillerig en raar van cafeïne en voor hen is het een geschenk dat er decaf-koffie bestaat. Daar is niks tofs of doms aan, en laten we alsjeblieft niet doen dat het bestellen van een decaf espresso je een 'bepaald type' maakt.

2. Geen alcohol drinken is iets wat je altijd met een reden doet

Wat echt niet meer kan: 'Hè? Maar hoezo niet?'

Wat je ook kunt zeggen: 'Oké!'

Nee zeggen tegen alcohol in een sociale setting na 19.00 uur, is een vak apart. Terwijl je soms gewoon geen zin hebt in alcohol, net zoals je geen zin kunt hebben in hamburgers, een appel of een film met Tom Hanks. Het punt is: als je nee zegt tegen hamburgers, een appel of een film met Tom Hanks, stelt niemand je vragen. Zeg je nee tegen een glas wijn, dan is er iets. Een antibioticakuur, bijvoorbeeld, of een zwangerschap, of je bent een radicale non-drinker geworden.

Ik pleit voor een nieuwe regel, waarbij je geen zin mag hebben in alcohol omdat gewoon.

3. Van alcohol naar non-alcohol switchen gebeurt ook altijd met een reden

Wat echt niet meer kan: 'Hè? Maar hoezo?'

Wat je ook kunt zeggen: 'Oké!'

Als je na twee wijn overstapt op iets non-alcoholisch, hoeft dat niet automatisch te betekenen dat je a) opeens al te dronken bent of b) over een half uur van plan bent weg te gaan. Zie punt 2.

4. Even niets hoeven op het terras is... gek?

Wat echt niet meer kan: '...ah. Oké.'

Wat je ook kunt zeggen: 'Laat maar weten als je nog iets wil.'

Op een terras geldt er een aparte regel: als de bediening je vraagt of je nog iets wil, mag je nee zeggen, mits er nog iets op tafel staat. Een halfvol bord of halfvol glas is je alibi voor je 'nee'. Is je glas leeg, dan is het 't meest logisch dat je nog iets bijbestelt.

Ik vind dat een enorm vermoeiende regel, want het betekent impliciet dat je mee moet gaan in het tempo van de bediening, terwijl die helemaal niet kan aanvoelen wanneer jij dorst krijgt of weer honger hebt en dus uit voorzorg liever te vroeg dan te laat bij je is. Als die bediening uit voorzorg dus om de twintig minuten vraagt of je nog iets wil, vertrek je twee uur later met zes liter slootwater thee achter de kiezen. Dit hoeft niet.

5. Het is belangrijk dat je weet hoeveel suiker er in dingen zitten

Wat echt niet meer kan: 'Weet je hoeveel suiker daarin zit?'

Wat je ook kunt zeggen: Niks.

Sommige dingen, zoals verpakte ontbijtkoek, hebben het karakter van iets gezonds, maar herbergen eigenlijk grammen en grammen aan suikers. Dat we te veel suiker binnenkrijgen dan nodig is, is een onomstotelijk feit. Maar de SUIKERPOLITIE die je OP ALLE VERBORGEN SUIKERS WIJST mag zich misschien gewoon wel lekker met zijn eigen zaken gaan bemoeien. Want wat is precies de bedoeling van deze reactie? Dat je zegt: oh wow, oké, nee dan leg ik het weer even weg? Soms weet je precies hoeveel suiker ergens inzit, maar maakt dat je even geen bal uit. Dat is oké. Hetzelfde geldt voor opmerkingen over zwarte thee ('Hoezo geen groene thee? Dat is véél beter'), het tijdstip dat je eet ('Zo laat nog?!' Ja, zo laat nog) of de hoeveelheid die je eet ('Soep en brood? Maar dat is geen mááltijd, toch?' Ja, soms wél).

6. Een shotje moet je altijd nemen

Wat echt niet meer kan: 'Ah kom op, doe ff gezellig.'

Wat je ook kunt zeggen: 'Oké dan bestel ik een shotje minder.'

Er is geen drankje dat we zo graag in elkaars strot duwen, als het shotje. Als je dit een overdreven aanname vindt, dan stel ik voor dat je doet alsof je om 14.00 uur op het terras een dienblad vol perensap bestelt en pas rust als iedereen z'n glas achterover heeft getikt. Dat is raar, toch? Precies. Bij een shotje is dit niet raar.

Afijn: er is altijd één iemand die bedenkt dat er een rondje shotjes moet worden gehaald en dan is er eigenlijk al geen weg meer terug. Nee zeggen tegen een shotje is bijna hetzelfde als nee zeggen tegen een verjaardagscadeau. Je bent in een klap de meest ondankbare en ongezelligste persoon in de groep. Wonderlijk, want het krijgen van een shotje voelt vaak als: hier, een klein glas smerige vloeistof dat je meteen naar binnen moet gooien, zodat je in een klap een stuk dronkener wordt en je kater morgen in ieder geval een grotere kans heeft een hel te worden!

Besef als dwingende shotjes-initiatiefnemer dat je soms super vermoeiend bent voor je vrienden.

7. Rosé bestellen is ordinair

Wat echt niet meer kan: 'Rosé, haha, sinds wanneer?'

Wat je ook kunt zeggen: Gewoon niks.

Op de een of andere manier is rosé een ordinaire wijnsoort geworden. Of beter: het was ooit oké, maar inmiddels is het 't hoogpolige tapijt van de dranken. Tien jaar geleden nog leuk, nu tenenkrommend van-gister. Maar rosé is gewoon rosé jongens, en als je ervan houdt, is het hartstikke irritant dat iemand heeft bedacht dat het je in een klap bloed-ordinair maakt. Ik denk dat je een stad ter grootte van Den Helder kunt vullen met mensen die afzagen van een rosé-bestelling omdat het als 'plat' wordt gezien. Dat is verdrietig en onnodig.