Gisteren werd bekend dat Kate Middleton en Prins William een derde kindje verwachten. Goed nieuws, maar er was ook minder goed nieuws: Kate lijdt aan hyperemesis gravidarum, een zwangerschapsziekte die wat meer behelst dan alleen wat misselijkheid. Wat is het nu precies?

Er wordt geschat dat er in Engeland zo'n 10.000 vrouwen per jaar lijden aan hyperemesis gravidarum, een ziekte die in het ergste geval kan zorgen voor een gescheurde slokdarm, gebroken bloedvaten, aangetast tandglazuur en een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Toch wordt de aandoening nog te vaak afgedaan als een net wat ergere ochtendmisselijkheid; een term die op zichzelf al misleidend is, zoals elke zwangere vrouw die de hele dag misselijk was, je kan vertellen.

Caitlin Dean, verpleegster en vice-voorzitter van goed doel Pregnancy Sickness Support:

'Hyperemesis gravidarum kan ervoor zorgen dat je tot vijftig keer per dag overgeeft, en in extreme gevallen moet iemand opgenomen worden in het ziekenhuis om te voorkomen dat iemand uitdroogt of te weinig voedingsstoffen binnenkrijgt en -houdt.'

Ze vervolgt:

'Zo'n aandoening wegzetten als "gewoon" wat extra misselijkheid, draagt alleen maar bij aan het lijden. Gelukkig weten we inmiddels veel meer over de aandoening, maar dat neemt niet weg dat er nog steeds zo'n 1000 vrouwen per jaar zijn die besluiten een abortus te nemen omdat ze het overgeven en de constante misselijkheid niet meer aankunnen. Sommige vrouwen kunnen niets doorslikken omdat het speeksel in hun mond ze laat overgeven, sommige vrouwen worden al misselijk van de geur van hun man of kinderen. De misselijkheid is vaak het ergst.'

Problematisch is ook dat veel vrouwen de aandoening niet herkennen voor wat het is; een beetje misselijkheid is ten slotte heel normaal bij een zwangerschap. Maar er zit een verschil tussen 'normale' zwangerschapsmisselijkheid en hyperemesis gravidarum, en het is belangrijk dat verschil te erkennen en herkennen.

Maddie Caruthers (32) had bijvoorbeeld hyperemesis gravidarum bij haar eerste kind, Ben (nu 5) en haar tweede, Edie (nu acht maanden), maar herkende het in eerste instantie niet. Caruthers:

'With Ben, it started at four weeks and eased off at about 20. I can only describe it as a living hell. One of the worst aspects was feeling as though I just wasn't coping – I'd never heard of HG and just assumed I needed to toughen up. When my symptoms carried on after the 12-week mark, I was devastated. I'd been so sure I'd start feeling better after that milestone and when I didn't, I was hysterical. Thankfully my GP came to see me at home and diagnosed HG – physically I felt as bad as ever, but at least now I knew it wasn't all in my head and I had somewhere to go for support. It made all the difference.'

Er is nog geen sluitend antwoord op de vraag waardoor hyperemesis gravidarum wordt veroorzaakt, maar er lijkt wel een genetisch verband te bestaan: hebben je moeder of zussen het ook (gehad), dan heb je 30% meer kans ook zelf HG te krijgen – maar 'it's multifactorial and often we're not sure why some women get it and others don't,' zegt Caitlin.

Jammergenoeg lijkt het wel in de meeste gevallen zo te zijn dat als je het één keer hebt gehad, je het ook in je volgende zwangerschappen zult hebben. Dat feit zorgde er bijvoorbeeld voor dat Maddie wat langer wachtte met een tweede kindje, dan ze zelf had gewild: 'It took me a long time to feel mentally ready to be pregnant again. It wasn't so bad the second time around, although I remember holding Ben's hand when we were out on the street one day and having to kneel down on the pavement while I was sick down a drain.'

Skin, Bed sheet, Beauty, Comfort, Sleep, Bedding, Leg, Pillow, Hand, Bed, pinterest
Tara Moore

Onthoud ook dat je ziek thuis mag blijven van werk als je gediagnosticeerd bent met HG. Caitlin: 'Het is onwettelijk om een werknemer geen vrij te geven op het moment dat je hyperemesis hebt.' Ook goed om te weten: vanaf ongeveer week 18 in de zwangerschap voelen veel vrouwen met HG zich beduidend beter, en nadat de baby is geboren stoppen de klachten in zijn geheel.

Wat je nog meer moet weten

1. Brengt HG risico's voor mijn baby met zich mee?

Caitlin Dean: 'Helaas wel; als je in de eerste weken van je zwangerschap te weinig voedingsstoffen binnenkrijgt door het overgeven, kan dat levenslange gevolgen hebben voor je kindje. Daarom is het belangrijk dat je vroeg hulp zoekt.'

Dr. Clare Bailey, huisarts en oprichter van de ouderorganisatie Parenting Matters, voegt daar aan toe: 'Het is belangrijk dat je goed gediagnosticeerd wordt en dat andere diagnoses, die dezelfde symptomen kunnen veroorzaken, worden uitgesloten. Zo kan een urineweginfectie ook voor extreme misselijkheid zorgen. Als je meer dan vijf procent van je zwangerschapsgewicht verliest, heb je misschien een interventie nodig van je huisarts.'

2. Zijn anti-misselijkheidsmedicijnen slecht voor mijn baby?

Bailey: 'Er is absoluut geen bewijs dat de standaard anti-misselijkheidsmedicijnen schadelijk zijn voor je baby. Gebruik ze zo vroeg mogelijk, dan zijn ze het effectiefst, en je kunt verschillende medicijnen gebruiken om te kijken welke combinatie het beste voor je werkt.'

3. Zijn er bepaalde dingen die je wél kunt eten en drinken met HG?

Droge, 'neutrale' producten zoals crackers of toast vallen vaak beter. Eet ze heel langzaam – misschien zelfs maar een kwart van je cracker per kwartier. Een ijsblokje in je mond laten smelten, werkt vaak ook beter dan een glas water drinken. Mijd gember, ook al wordt het vaak geadviseerd bij misselijkheid. Caitlin: 'Je moet je voorstellen hoe het is om gember over te geven; het is pijnlijk. Een van de onderzoeken die we hebben gedaan naar het bestrijden van zwangerschapsmisselijkheid, gaf bovendien aan dat gember niet helpt.'

Van: Cosmopolitan UK