En toen was het ineens een week na mijn vorige blog. Voor wie al dacht dat ik de handdoek in de ring had gegooid of in een hoekje met mijn gierst en mijn grutten lag weg te kwijnen: think again. Deze hier heeft de smaak te pakken.
https://media.giphy.com/media/l3q2Z6S6n38zjPswo/giphy.gif
Alleen het voornemen een dagelijks of zelfs 2x per wekelijks blog bij te houden blijkt nogal ambitieus als brute deadlines en etiketten lezen veel van je aandacht vragen. Maar hier ben ik dus weer, met weer meer goed vegan nieuws en een aantal hobbels. (En extra veel tekst, whoops.)
Hobbels met honing
Deadlines en lange dagen stonden nogal in de weg van voedzaam home cooked vegan lekkers, en de supermarkt onder de redactie (ik noem geen namen, men heeft wel netjes gereageerd op mijn verzoek vegan kaas in het assortiment op te nemen) waar mijn plotselinge hongerklop me nogal eens naartoe dwingt, heeft niets kant-en-klaars voor mij behalve fruit, rauwe groente en humus.
Twee salades die smakelijk oogden bleken bij nader inzien off limits. In de een zit honing, in de andere palmolie. Palmolie? Ja, palmolie. Weliswaar plantaardig maar niet te doen zo slecht voor het regenwoud (dat ervoor wordt gekapt), de lokale bevolking, de dieren die er leven. Een beetje vegan mens is toch begaan met de wereld. Zo zit het.
https://media.giphy.com/media/l2YWAC4zYseVWIh8I/giphy.gif
Seitanist
Ik hoor het je denken: maar wat heb je dan gegeten, Barbera? Crackers met hummus? Ja, crackers met hummus. Ehm, tja, laten we zeggen dat ik het afgelopen weekend ruimschoots goed heb gemaakt met een enorme pan zelfgemaakte spicy vegan regenboogsoep en dat mijn leven nu bestaat uit een leven voor seitan en een leven na seitan.
https://media.giphy.com/media/ZteUielOQN8BO/giphy-downsized-large.gif
Seitan? Ja, seitan, een vleesvervanger op basis van tarwe-eiwit. Dat zegt je misschien nog helemaal niks en ik realiseer me dat het ook verre van tasty klinkt, maar het zou mij niet verbazen als je hier hardcore vleesliefhebbers mee voor de gek kunt houden. Een Japanse uitvinding is het, met de bite en de structuur van vlees, en je kunt er alle kanten mee op. In mijn vegan filterbubbel zoemde zijn naam al rond, maar ik stond er afgelopen zondag voor het eerst oog in oog mee. Op de reuze smakelijke All You Can Eat Vegan Tapas van Kitchen Punx in Utrecht (aanrader).
Vlees noch vis
Next step is het zelf maken, en wat wil het geval? Het geval wil dat ik zojuist heb toegezegd een byo kerstdiner voor acht mensen te hosten. Bring your own ja, op voorwaarde dat er geen dieren op tafel komen, en met de belofte dat ik iets vegans serveer. Ik vermoed dat het een (of meer) van deze supersimpele en reuze smakelijke bites wordt.
En ik heb me voorgenomen een paar nietsvermoedende vleesetende vrienden te verrassen met een vegan etentje. Zonder dat ze het weten. Niet verder vertellen dus.
Ik wil een poster boven mijn bed van Earthling Ed
Overigens kan ik mijn leven sinds gisteren ook verdelen in een leven voor en een leven na Earthling Ed. Earthling Ed is behalve enorm begaan en lief en vegan ook nog eens enorm knap en welbespraakt (sorry, Woody).
Nietsvermoedend scrolde ik door mijn Facebookfeed en whaddayaknow? Daar was Ed. Earthling Ed. Met een filmpje waarin hij vragen en vooroordelen met zo veel hartstocht en vocabulaire beantwoordt en pareert... #inlove
https://media.giphy.com/media/zrxazUScjhxo4/giphy.gif
Voor wie zich afvraagt of vlees eten niet gewoon 'nature' is, dat je vlees nodig hebt om te kunnen leven en waarom 'veganisten hun overtuiging altijd zo door je strot willen duwen', kijk dit:
Tenslotte een round-upje goed nieuws & ontdekkingen
- Het Utrechtse vegan restaurant Oproer kreeg een prima recensie van de Volkskrant (en maakte meteen korte metten met wat vooroordelen).
- Milk Makeup (laat je niet misleiden door de naam) is vrolijk, vegan en leuk.
- En splinternieuw, Nederlands, en knap is ook Goat Organic Apparel.
- Ter aanvulling op mijn supermarkt-rant (en voor iedereen die daardoor denkt: zie je wel, zó moeilijk, dat vegan) veel, heel veel in de gewone supermarkt is gewoon vegan.
Tot de volgende!
Zo ging het een week geleden: Gone Vegan, deel 5: confrontatie met een kaasplank en beginnersfouten
