Ik begon een van de eerste beautyblogs ter wereld: Meg’s Make-up. Het was mijn taak om poeders en potjes te testen. Ik vloog het land door en vertelde in tv-programma’s over serums en crèmepjes. Ik was altijd eerlijk. Als mensen me vroegen wat de beste manier is om af te komen van lijntjes, antwoorde ik eerlijk: botox. Plastisch chirurgie is niet voor iedereen, maar ik heb er nooit een probleem mee gehad. De borsten die ik voor mezelf voor ogen had, kwamen niet natuurlijk, dus kocht ik ze. Ik heb dun haar, dus mijn weelderige lokken van nu zijn extentions. Mijn bovenlip was dun, dus liet ik het opspuiten. Ik red ook honden, geef geld aan de minder bedeelden en geef sandwiches aan daklozen, om de angst om veroordeeld te worden te bestrijden. En de angst om veroordeeld te worden, is precies de reden waarom elke celebrity in Hollywood ontkent ooit iets aan zichzelf te hebben gedaan. Het zijn gewoon hun ‘goede genen’ en ‘gezond eten’ die ze jong en dun houdt. Ik woon hier. Ik weet dat het complete onzin is.
Lichaamstype spin
Mijn lichaamstype is niet de appel, de peer of de plank. Het is de spin: lange, dunne armen en benen en een ronde buik. Ik koop alles in de maat zero, maar kan niks dragen dat strak bij mijn buik zit. Toen ik achtendertig werd, ben ik gestopt met roken en toen ben ik flink aangekomen. In mijn geval centreerde het gewicht zich weer bij de buik. Overal waar ik kwam werd ik gefeliciteerd met de baby in mijn buik – die er niet was. Ik volgde de typische actiepunten: bestelde een goed dieetpakket, huurde een personal trainer in en ging vier dagen in de week naar de sportschool – vijf maanden lang. Mijn armen werden gespierd, mijn kont strak en mijn benen geweldig. Mijn buik? Die bleef precies hetzelfde.
Wonderdokter
Ik raakte ontmoedigd, dus besloot ik het grote geschut in te zetten. Ze zeggen dat als je succesvol wil zijn in het leven je een advocaat, monteur en accountant onder je sneltoetsen moet hebben staan. Als je in Los Angeles woont, moet je dit vervangen voor een haarstylist, dermatoloog en plastisch chirurg. Ik weet veel van plastisch chirurgen. Ik zag de voor- en na-foto’s, ik interviewde ze voor tv en tijdschriften en heb zelfs een relatie met een plastisch chirurg gehad. Ik ben de vriendin die iedereen belt als ze een aanbeveling nodig hebben. Dr. Marc Mani is het echte werk. Hij is als een nachtclub zonder een bord voor de deur, je moet bijna auditie doen om hem aan je te laten werken en hij heeft al meer dan een paar vriendinnen weggestuurd, omdat hij het niet eens was met wat ze wilden laten doen. Een van mijn beste vriendinnen vertelde me zelfs dat Dr. Mani had gezegd dat als hij haar borsten nog groter zou maken, ze er belachelijk uit zou zien. Andere chirurgen zijn gewoon blij met het werk, maar ik wist dat Dr. Mani me de waarheid zou vertellen.
Lagere bleph
Ik liep zijn kantoor binnen. Hij staarde naar mijn buik, keek me recht in de ogen en zei: ‘Ga naar de sportschool, als dat niet werkt, kom dan terug.’ Dat was het. Ik ging terug en sportte nog vier maanden lang, maar niets veranderde en dus maakte ik een nieuwe afspraak. Deze keer gaf hij me een ander antwoord: ‘De buik is erfelijk, onderdeel van het ouder worden. Hij bleef even stil en tikte toen op mijn kin: ‘Dit is ook vet dat je niet weg kunt sporten. Ik zou dat ook weghalen.’ Mijn god, dat was me niet eens opgevallen. 'Het roken heeft je gezicht uitgehold, dus ik gebruik het vet uit je buik om dit op te vullen.’ Hij raakt het gebied onder mijn ogen aan. ‘En als je toch onder zeil bent, ga ik je een lagere bleph geven.’ Ik knik, alsof ik weet wat dat betekent. (Het blijkt te staan voor blephoraplasty, het verwijderen van de wallen onder de ogen). Ik was blij dat hij, slechts twee dagen voor mijn buikoperatie, me erop gewezen heeft dat er nog andere gebieden waren die wel een upgrade kunnen gebruiken, zo had ik minder tijd me er druk over te maken. Hoe dan ook, er was geen twijfel over mogelijk dat hij het zou gaan doen, hij levert het meest natuurlijke werk af van allemaal.
Anti-taboe
De meeste mensen houden plastische chirurgie geheim. Ik zette het op Facebook en maakte er een Youtube-filmpje over. Ik zit in de beautyindustrie en heb altijd geloofd in volledige openheid. Plastische chirurgie is een onderwerp waar veel vrouwen heel erg nieuwsgierig naar zijn. Ik denk niet dat er beter uit willen zien een taboe moet zijn. Tuurlijk, ik heb een paar rotopmerkingen gehad, maar meer dan dat kreeg ik heel veel vragen, waar ik eerlijk antwoord op heb gegeven.
Het is nu zes weken geleden dat ik Gus heb laten weghalen (zo noemde ik mijn buikje) en alles is anders. Ik droeg de eerste week, 24-uur per dag een doek om mijn buik en kin. Het was oncomfortabel, maar niet pijnlijk. Ik kon de tweede dag alweer op en lopen, maar voor volledig herstel staat een week.
Resultaat
Was mijn beslissing extreem? Ja, natuurlijk was dat het. Zou ik zonder een perfect leven kunnen leiden? Zonder twijfel. Voel ik me een ander persoon? Nee, maar ik voel me wel iemand die zelfverzekerd in een badpak kan verschijnen. Is het duur? Ja, het start vanaf de 35.000 dollar, maar ik heb geen kinderen, dus zal voorlopig geen collegegeld hoeven te betalen. Was het het waard? Bekijk de foto’s en oordeel zelf.’
Foto's: Megan O'Brien
Bron: HarpersBazaar.com
