ELLE.com's Kate Winick probeerde het Beyoncé-dieet en dit zijn haar bevindingen - we delen.
Ik ben al langer foodie dan het woord foodie bestaat en ik heb in menig New Yorks restaurant de status van stamgast. Ik vreemde herkende me ooit van mijn #eeeeeats hashtags op Instagram en je weet dat je tot mijn inner circle behoort als we het kunnen hebben over hoeveel beter Europese boter is dan de Amerikaanse.
Een slanke bouw en een strak sportschema hebben mijn liefde voor eten altijd kunnen verbloemen, maar toch: een combinatie van comfort-eten in de winter, stress-eten tijdens Fashion Week en te veel uren achter een bureau hebben ervoor gezorgd dat ik een dieet nodig had. Omdat ik nog nooit heb geloofd in sapkuren, uithongeren of alles dat in poedervorm komt, besloot ik me te wenden tot die ene superkracht waar we allemaal in geloven:
Beyoncé.
http://media1.giphy.com/media/4YAkSYGsKieXK/giphy.gif
Beyoncé en ik hebben, op het eerste gezicht, niet heel veel met elkaar gemeen. Maar ik voel heel veel gelijkenis met deze Bey-tekst in het intro van het veganistische kookboek 22 Days Nutrition:
‘I knew I could never eat that way. I love food too much.’
Beyoncé probeerde ook 22 dagen veganistisch te eten, volgens het boek van haar personal trainer en diëtist Marco Borges, en ‘haar leven veranderde’. Waarom het boek en het dieet om 22 dagen gaat? Omdat het, zo schijnt, 21 dagen kost om een nieuwe gewoonte aan te leren en om, bijvoorbeeld, in plaats van chocolate chip cookies spinazie in je mond te stoppen.
Ik had gewoon een kleine reset nodig, en besloot zeven dagen Beyoncé’s dieet te volgen.
Dag 1
> Het is zondag en ik word genant laat wakker en ik ben bijna te laat voor pilates.
> Ik neem een muffin met bessen uit het 22 Days Nutrition-dieet die ik eerder al heb gebakken. Eerlijk: als jarenlange bakker kun je niet anders dan een beetje verdrietig worden van de muffins, want je mag geen eieren gebruiken, waardoor je dus achterblijft met een superzware muffin met een dikke textuur.
> Hierdoor moet je ook langer kauwen en dat heeft als positief side effect dat je je sneller vol voelt.
> Als avondeten combineer ik een halve portie ‘Cabbage Patch Beans’ en een halve portie ‘Snow Day Quinoa Squash Stew’. Ik voel me dankbaar voor het feit dat Beyoncé en Marco kruiden en smaakmakers niet schuwen, en ik ga goed gemutst de week in.
Dag 2
> Ik ben een debiel. Post-pilates staar ik vijf minuten naar een pak 22 Days-granola voor ik een vriendin app wat je er eigenlijk mee moet doen als je er geen yoghurt bij kan eten.
> Precies op het moment dat ik eindelijk snap waar mijn huisgenoten amandelmelk voor gebruiken, appt ze me het antwoord. Ik maak een kom met granola, amandelmelk en blueberries, want Bey houdt sowieso van antioxidanten.
> Wat er gister bij het avondeten overbleef, eet ik nu als lunch, en als avondeten maak ik ‘Rosemary White Beans’.
Dag 3
> Ik mag van Beyoncé één snack eten: de 22 Days Pineapple Chocolate Chip Wonder Bar. Op de eerste dag stopte ik dit ding als een soort levensreddend proviand in mijn handtas, voor het onvermijdelijke moment waarop ik bijna zou sterven van de honger. Op dag 3 raak vergeet ik het ding bijna – de maaltijden zijn zo vullend, dat ik eigenlijk niet iets tussendoor hoef.
> De keerzijde: het voelt een beetje alsof ik bonen, bonen, bonen en nog eens bonen eet. Dit doet dingen voor je spijsvertering – ja, sorry.
Dag 4
> Drunk in Love-Beyoncé en 22 Days22 Days-Beyoncé zijn niet hetzelfde en dat is niet voor niks. Het effect na één (één!) glas wijn tijdens uitgaan is de volgende ochtend desastreus. Ik ben er van overtuigd dat dit aan de plotselinge enorme hoeveelheid suiker in mijn rum en gingerbier. Dit dieet houdt me namelijk al een paar dagen suikerloos en dat is het langst in mijn hele leven dat ik geen suiker heb gegeten.
> Wat doe ik nu? Wie ben ik? Ik kan Bey moeilijk de schuld geven van het feit dat rijst en linzen niet heel aantrekkelijk kater-eten is, en daarbij had ik volgens haar waarschijnlijk niet eens een kater moeten hebben. Tegen alle verwachting in helpen die linzen en die rijst dus wél.
Dag 5
> Bey’s eetplan komt met een schattige bijlage die vertelt hoe je dient te sporten als Bey. In naam der wetenschap besluit ik het te testen. Het zijn voornamelijk oefeningen met gewichten, squats en planks. Dingen waarvan je dus allang weet dat je ze zou moeten doen maar nog niet doet.
> Ik heb eigenlijk wel genoeg van bonen en kool (al hebben ze er meer variaties mee dan je ooit voor mogelijk zou houden), dus gelukkig zitten er nog verrassingen in Beyoncé’s menu. Pasta met portobello-champignons zijn mijn redding op deze koude, koude dag.
Dag 6
> Ik ben dus single. Een van de moeilijkste dingen aan het volgen van dit dieet is dat je gewoon een beetje treurig wordt van het elke avond koken van single maaltijden. Ik waag me dus in een restaurant met een knappe man en durf buiten het menu te bestellen. Ik leef in een van de culinairste steden van de wereld en de veganistische leefstijl is hier niemand vreemd, maar toch is het een beetje moeilijk om een Bey-achtige maaltijd te bestellen die niet in boter is bereid of met kippenkruiden is bestrooid. De oplossing: ik bestel veel kleine side dishes, zoals de wortelsalade en de gemarineerde bieten. Ik geef mezelf een schouderklopje en voel me de volgende dag met mijn kom granola heel erg geslaagd.
Dag 7
> Vandaag krijgt mijn veganistische week een ultiem podium, want een vriendin geeft een verkleedfeestje en ik heb de PERFECTE outfit: een gerecyclede Hallowoon-outfit die iets bloter is dan normaal voor midden-maart. Ik trek hem aan en voel me fantastisch.
> Mijn buik is plat, mijn benen zien er toned uit, mijn huid is vlekkeloos en ik heb een extra Bey-maaltijd van gisteravond over voor morgen.
> Ik ben niet afgevallen (of nouja: ongeveer anderhalve kilo, maar dat kan net zo goed vocht zijn), maar dat was ook nooit het doel.
> Ik hou het uit tot vier uur ‘s ochtends, en heb opeens een energie die ik al jaren niet heb gehad. Ik vertel IEDEREEN op het feestje om ook te gaan eten als Bey. Meteen.
> Uiteindelijk is een van mijn favoriete dingen aan het Beyoncé-dieet dat het niet als een dieet voelt, en ja: dat klinkt hetzelfde als wanneer iemand zegt dat haar hakken ‘soooooo comfortable’ zijn. Maar het is echt waar: doordat ik gewoon genoeg voedingsstoffen binnenkreeg, hoefde ik niet meer aan eten te denken, en hoefde ik alleen maar na te denken over hoe ik me voelde.
> Ja – ik kwijlde nog steeds een beetje als ik langs een hele lekkere burgertent liep. Maar ik realiseerde me ook: hoe vaak eet ik niet uit verveling? En als we allemaal as many hours in a day hebben als Bey, waarom verspillen we die dan in een simpele flut-eettent? Dit dieet liet me inzien dat eten simpel en fulfilling moet zijn.
> Mijn week eindigde met een shoppingrondje voor nieuwe veganistische recepten – er is een 22 Days-recept voor taco’s met walnoten die me fantastisch lijkt. Ik kan nú al niet wachten.
