Het zou heel goed door de naderende zomer en voorzichtig aantredende lente kunnen komen, maar sinds een paar weken heb ik het volledig op m'n heupen en kan ik aan niets anders meer denken. Aan een plant, om precies te zijn. Meerdere planten. In mijn huis. Er staan nu namelijk precies nul planten, en dat moet anders. De afgelopen jaren heb ik wel eens pogingen tot planten ondernomen, maar die pogingen resulteerden in een tragische dood van de plant in kwestie, dus toen ben ik er maar weer mee gestopt. Maar goed, ik ben nu weer een beetje ouder en dus hopelijk ook een beetje verantwoordelijker, en bovendien zijn die laatste plantpogingen alweer zo lang geleden dat ik weer vol zit met naïef optimisme en het gewoon nog een keer wil proberen.
Uiteraard ben ik niet de enige die planten zo op de heupen heeft. Planten zijn booming, niet alleen in echte vorm in huizen, maar ook als print op kleding en als illustratie aan de muur. Vrij lang heb ik kunnen geloven dat ik niet iemand ben die klakkeloos achter trends aanloopt en blind kopieert wat ik om me heen zie, maar dat is nu vrij lastig vol te houden. Hoe dan ook, een week of wat geleden ging ik naar een van de populairste plantenwinkels van Amsterdam, Wildernis, op de Bilderdijkstraat. Van de schrik dat ik serieus in een plantenwinkel stond begon ik een heel raar verhaal op te hangen over dat ik op zoek was naar een plant voor een vriendin, als verjaardagscadeau. Why?! Doen meer mensen dit? Zo maar een heel onnodig en raar verhalen oplepelen? Het meisje wees me allerlei planten aan waarvan ik de namen direct vergat, en liep uiteindelijk zonder plant de winkel uit want ik was op dat moment op weg naar een afspraak en kon dus helemaal geen plant kopen. Het was aan alle kanten een slecht plan, en geen goed begin van mijn leven als Mens Met Plant.
De plant die ik zoek moet aan nogal wat eisen voldoen. Zo moet-ie tegen direct zonlicht kunnen, want ik heb een plekje naast het raam en bij de verwarming waar ik 'm hebben wil. Hij moet idiot proof zijn want ik ben een idiot, dus het moet niet te ingewikkeld zijn en als-ie meerdere keren per dag op gezette tijden een streng afgemeten hoeveelheid water nodig heeft gaat het mis. En hij moet niet giftig zijn, want ik heb een kat en het zou allemaal wel heel lullig worden als m'n plant dan m'n kat vermoord, terwijl ik dat dier al bijna negen jaar in leven weet te houden.
Dankzij die eerder genoemde massale plantenobsessie heb ik voldoende manieren om me goed in te lezen. Hier op de site verscheen bijvoorbeeld vorige week het stuk '10 kamerplanten die je in 2017 in huis moet hebben.' Zo weet ik nu dat de Vrouwentong, wat op zich al een geweldige naam is, misschien wel eens de ideale plant voor mij kan zijn. Hij verdraagt namelijk veel zonlicht en warmte, dus ik kan hem met een gerust hart aan m'n zonnige raam en verwarming toevertrouwen. En, let op, hij werd uitgeroepen tot studentenplant van het jaar, omdat hij 'de ergste verwaarlozing overleeft.' Ha!
Vooralsnog heb ik mijn Vrouwentong nog niet besteld (waar doe je dat trouwens?), maar ik verheug me nu al op mijn leven als Mens Met Plant. Ik voorzie een waanzinnig volwassen toekomst waarbij ik heerlijke middagen op de bank een boek ga lezen met mijn plant. Alles zal beter worden, mijn Vrouwentong en ik gaan de wereld winnen. Of nou ja, in ieder geval de naderende zomer en de voorzichtig aantredende lente.
Ook op zoek naar 'n plant? Dit zijn er 10 die de luchtvochtigheid thuis verhogen >
