Ok, dit zijn de dingen die je staan te wachten als je de 30 bent gepasseerd: je katers zijn ondraaglijk, op google zoek je naar de beste verzekeringen voor huis en lijf, je vindt thuisblijven leuker dan naar buiten gaan én je voelt je toch een tikkeltje gekkig als je het hebt over je vriendje terwijl het toch iets anders is.
Niet omdat je een totale obsessie hebt met trouwen of allerlei huwelijk-gerelateerde onderwerpen. Maar gewoon, omdat je vindt dat de term ‘vriendje’ teniet doet aan wat jullie hebben. Jullie sms’en de hele dag door over het wel en wee van de huishoudelijke klussen, kennen elkaars gewoonten misschien wel beter dan ieder ander en jullie houden elkaars hand vast op begrafenissen. Maar hoe noem je zo’n iemand?
Ook zonder definitie waardevol
Ik vraag het aan mijn collega’s. M (36 jaar): ‘Ik noem hem het allerliefste mijn man. Dat is hij ook, we zijn getrouwd, maar anders zou ik hem ook zo noemen. Ik vond het altijd zo stom, we hadden al voordat we getrouwd waren twee kinderen met elkaar en woonden samen, dan dekt vriendje echt totaal de lading niet.
Ik omzeilde het.' M (32 jaar) rechts van mij: ‘Ik geef mijn vriendjes altijd bijnamen. Zo noemde ik iemand L.A. Guy, omdat ik zijn echte naam zo stom vond.’ Dit gaat niet helemaal over een vaste verkering vermoed ik, waarop ze reageert. ‘Nou, dan gewoon; dit is mijn vriend. Wat anders? Mijn schatje?' Weer een andere collega (J, 32 jaar) is getrouwd en noemt haar man liever niet haar man, maar gewoon bij zijn naam.
Ook een oplossing. Alleen brengt dat omzeilen ook gênante situaties met zich mee. Zo herinner ik me dat ik ‘hem’ laatst helemaal niet voorstelde toen ik nog niet precies wist wat onze status was. Hij heeft zichzelf maar voorgesteld.
https://media.giphy.com/media/yeqXe4eJ7gkg0/giphy.gif
Verliefd, verloofd, getrouwd
De manier waarop we onze relatie betitelen heeft een grote invloed op hoe mensen onze relatie zien. Na de leeftijd van 25 te hebben bereikt, klinkt vriendje alsof je niet helemaal weet waar het naartoe gaat. Alsof het nog inwisselbaar is. Man klinkt daarentegen als het eindstation en daartussen is maar weinig. We zitten een beetje met een taalbarrière betreffende dit onderwerp. Er zijn geen goede benamingen.
In onze maatschappij is het algemeen geaccepteerd dat wanneer je in een relatie zit, je einddoel is om te trouwen, waardoor ‘man’ ook meteen het hoogst haalbare is om je relatie mee te omschrijven. Het is niet onze schuld dat onze taal nog niet is meegegaan met de nieuwe vormen van relaties die we hebben. Hoewel ik nu wel vrij klassieke voorbeelden heb genoemd.
We hadden je dus graag een oplossing geboden, maar we komen niet verder dan de-man-die-bij-me-woont-en-waar-ik-het-meest-van-hou-meer-van-alle-andere-mannen. Of gewoon, gezelschapsman? Prioriteitsvriend? Nee..
Dan deze?: Amant, beminde, geliefde, levensgezel, lief, lover, minnaar, verkering, verloofde, vrijer?
