‘Ik ben verliefd op een vrouw. Het slaat nergens op. Ik ben hetero. Zo hetero als wat. ‘Mijn’ vrouw heeft glanzend zwart haar, een perfecte neus, een welgevormde mond en twee kuiltjes in haar wangen. Anna is onweerstaanbaar.

Ik heb altijd begrepen waarom ik op mannen val: de spieren en zweet, de stoppels en stilte, een strakke borst en zichtbare biceps. Zo lang ik besta dagdroom ik over seks en vrouwen zijn daar nooit een onderdeel van geweest. Een homoseksuele vriendin nam me ooit mee naar een gaybar, ik zag een hele hoop vrouwen met stekkeltjes en kettingen, maar ook meiden ik met een duim omver zou kunnen duwen. Vooral de mannelijke vrouwen fascineerden me. Ik hield mijn wijnglas stevig vast een bekeek een stelletje dat in een hoek stond te zoenen – ik voelde me totaal niet op mijn plek. ‘Dansen?’, vroeg een vrouw en ik snelde weg uit de club.

Gezien mijn hetero-geschiedenis – getrouwd en twee kinderen – hoe kan het dat ik verliefd ben op een vrouw? Laat me ‘verliefd zijn’ even nader toelichten: ik wil samenwonen met deze vrouw. Ik wil naast haar in slaap vallen. Ik wil haar zoenen, niet een zoen, maar veel meer, haar prachtige lippen op die van mij.

Seks met haar is anders dan ik ooit eerder heb ervaren. Gezien mijn leeftijd - mijn hormonen niet meer zo op hun top als dat van een twintiger of dertiger - ben ik verrast dat ik nog seks kan hebben. Ik heb al even geen seks gehad met mijn man, onze kinderen houden ons bij elkaar. Hij weet van mijn affaire en het lijkt hem niet heel veel te kunnen schelen. ‘Zo lang je niet met een man bent vind ik het prima’, zei hij. Woorden die me meteen naar mijn geliefde Anna stuurden. En zoals ik zei, seks met haar is compleet anders dan seks met een man. Hoe moet ik het uitleggen? Ik hou ervan dat je met vrouwen geen intercourse hebt. Misschien omdat ik het soms pijnlijk vond, maar ik denk niet dat ik seks met Anna zo fijn vind door het gebrek aan een penis. Ik vind het zo fijn omdat het een volle, sensuele ervaring is van nuance en complexiteit. Seks met mannen is helemaal niet zo.

Anna woont vijftien minuutjes van mijn huis. In een antieke woning met grenen vloeren en hoge plafonds. Ze is geen professionele kok, tuinder of glasblazer, maar alles wat ze doet, doet ze met enthousiasme en kundigheid. Mijn man en ik zijn zevenentwintig jaar getrouwd en tijd is een aanslag op alles. Zelfs op Anna, dat weet ik zeker. We zitten in een mooi begin, maar zelfs in dit vroege stadium vang ik al een glimp op van scherpe randjes: een hard woord, een uiting frustratie. Ik weet dat als de relatie ouder wordt, ze me zal kwetsen en ik haar. Maar ik geloof ook dat we die gebroken gedeelten weer kunnen maken.

Mijn eerste ontmoeting met Anna? Mijn man huurde haar in om onze zonen bijles te geven in Natuurkunde – dit doet ze om de rekeningen te kunnen betalen nu ze nog niet kan leven van haar start-up. We ontdekten dat we allebei van paarden hielden, dus al snel reden we samen. Ze vertelde me vrij snel dat ze op vrouwen viel, maar ik dacht er niet veel over na. Ik had meer homoseksuele vrienden. Toen zag ik haar prachtige tuin, het eigen bedrijf dat ze aan het opzetten was en ze vertelde over een huis dat ze wilde bouwen. Ineens zag ik mezelf in Anna’s dromen. Al lang zag ik geen toekomst met mijn man meer, maar met Anna leek er geen afstand. Haar dromen waren enorm en ik wilde er onderdeel van zijn.

Weken gingen mijn gedachten van hot naar her. Ik had een nachtmerrie over het slapen met een vrouw. Ik besefte dat ik niet met haar naar bed kon. Maar als ik haar een dag niet gezien had, miste ik haar en als ik haar wel zag, wilde ik meer van haar. Op een nacht had ik een ruzie met mijn man. Niks nieuws. Ik stormde naar buiten naar de paardenstal en toen ik terugkwam waren alle lichten binnen uit. Daar stond ik in mijn eigen huis, wensend dat ik nu in Anna haar woning was. Ik zette mijn computer aan en schreef haar een lange mail die eindigde met Good night, loved one, vanaf toen waren we samen.

Al snel zoende ik Anna voor het eerst en vervolgens hadden we voor het eerst seks. Hoewel ik seks met Anna heel fijn vind, voelt het verdeeld, maar dit heeft niks met Anna te maken. Evolutie is alles voor mij en ik kan het niet helpen, maar ik geloof dat mijn lichaam is ontworpen voor een man. Als dat zo is gebruik ik mijn lichaam op een manier die ingaat tegen de natuur, zo bekrompen als dat misschien klinkt. Ik sla Google er op los en kom er achter dat het ook in het dierenrijk veel voorkomt. Ik zou geen twijfel moeten hebben. Ik dacht dat ik open-minded was, en dat ben ik, maar ook weer niet.

De klok tikt, leef nu een halve eeuw en ik wil niet dat de rest van mijn jaren een droog bestaan leiden. Ik wil gezelschap, liefde en genegenheid. Ik voel me niet aangetrokken tot Anna omdat ze een vrouw is, maar omdat ze Anna is. Was Anna Aaron dan zou ik hem net zo leuk vinden. Het geslacht van mijn partner maakt niet uit, maar de essentie wel.

Sinds mijn affaire met Anna, ruziën mijn man en ik minder. Ik heb gehoord dat dit normaal is. Omdat de overspelige partij meer zijn best doet uit schuldgevoel? Of omdat ze het gewoon niks meer kunnen schelen? Ik ben er vrij zeker van dat ik mijn man zal verlaten, maar ik hoop dat we uiteindelijk vrienden zullen blijven en ouders blijven van onze geliefde kinderen. In de tussentijd herontdek ik mijn speelse kant. Ik vraag me af hoeveel kamertjes er in mij zitten die ik nog moet ontdekken.’

Bron: ELLE.com