Mijn even,

Jij bent als een stukje pure chocolade; het toetje na het avondeten. Het stukje chocolade dat ik in bed al liggend onder de wol in mijn thee doop en laat smelten op de tong.

Met jou ben ik niet dagenlang, maar als ik je niet heb wil ik je wel. Het werkt verslavend. Als ik met je samen ben dan praten we niet. We lachen, zoenen, bijten en knijpen. Op de keukentafel, rollend over de grond, op de bank, in de douche en zomers op het balkon. Met jou leef ik in het moment. En zo kortstondig als het is, zie ik je liever gaan dan dat je blijft. Maar ga niet te ver, blijf in mijn buurt, alsjeblieft. Ik wil je kunnen pakken wanneer ik de behoefte voel. Wanneer mijn lichaam verlangt naar meer. Naar meer van jou en een beetje meer van ons samen.

Waar ben je toch nu ik het meest naar je verlang?

Jij bent als de verboden vrucht uit het verhaal van Adam en Eva. Onweerstaanbaar, glansrijk, geurend en kleurend. Jou wil ik, maar ik weet dat als ik die ene hap genomen heb, mijn lekkere trek gestild is en mijn verlangen in jou vermindert.

Mooiste, blijf toch nog even bij me, alsjeblieft?

Jij bent als de whisky in mijn cola - stiekem een druppeltje extra voor de smaak. Stil, verklap het niet verder, ik doe het niet vaak. Jij bent de uitzondering op de regel, een die ik al meerdere malen gebroken heb. Maar dit is echt de allerlaatste. Dus geniet ervan alsof we er morgen niet meer zijn, alsof de wereld vergaat. Eén laatste poging, één laatste kans.

Mijn even, onze tijd zit erop, je moet weer gaan. Hier een dikke kus en een kleine traan.

Jou even.

SCHRIJFWEDSTRIJD
Geïnspireerd? Schrijf een liefdesbrief die betovert en ontroert. De liefdesbrief aan die ene die ooit is geweest en had moeten blijven of die misschien wel nooit zou komen. Houd het ELLE februarinummer in de gaten voor de voorwaarden van de schrijfwedstrijd.