Ik draai mijn hoofd naar hem om terwijl ik hem deze vraag stel. Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht.
'Dat weet ik niet,' antwoord hij.
'Hoezo weet je dat niet?'
De lampjes van de kerstboom verspreidde een zacht licht over zijn gezicht. Hij is knap zo.
'Mijn leven is nog niet voorbij,' zegt hij terwijl hij mij geamuseerd aankijkt.
'Hmm.'
Ik draai mijn lichaam naar hem toe en ga op zijn schoot zitten. Ik kijk naar hem hoe ik niet naar andere mannen kijk. Zijn gezicht is mijn gezicht. Zijn huid, baard, haren, rimpels, kuiltjes, alles is waar ik van houd. Hier, in mijn hand, onder de aanraking van mijn lippen en kussen voel ik hem tot leven komen. Ik houd van deze man, met iedere prikkel in mijn lichaam weet ik dat ik hem nooit alleen zal laten. Hem nooit in de kou zal laten staan of weg zal rijden terwijl hij kleiner wordt in mijn achteruitkijk spiegel. Ik weet dat ik hem nooit zal smeken om mij niet te verlaten, omdat hij dat niet zal doen. Ik zoen hem, ik zoen hem met een overgave die uit mijn tenen omhoog komt en ik laat mij optillen door zijn handen die in mijn ogen de hele wereld kunnen dragen.
Hij streelt mij, kust mij, totdat zijn vingers de weg naar beneden vinden
Hij houdt mij vast. Ik begraaf mijn gezicht in zijn nek en snuif zijn geur diep in. Ik probeer zijn zijn vast te houden. Geklemd tussen mijn nek en longen, compact gemaakt door het veelvuldig binnen snuiven van zijn geur en het omhoog komen van mijn emoties. Zijn wezen, gevangen tussen geuren en aanrakingen. Een warmte vult mijn borst, ik laat het daar liggen. Hij streelt mij, kust mij, totdat zijn vingers de weg naar beneden vinden en mij precies daar raken waardoor ik alle controle kwijt raak.
Plagerig gaat hij met zijn hand langs mij heen. Raakt mij af en toe aan en laat zijn hand weer naar boven gaan. Mijn ademhaling wordt zwaarder. Ik leg mijn handen in zijn nek. Ik voel zijn vlees onder mijn vingertoppen. Mijn nagels zakken in zijn huid. Bijna synchroon met zijn aanraking gooi ik mijn hoofd naar achter wanneer een tinteling mij tussen mijn benen raakt. Ik voel een golf van verlangen mijn ruggengraat omhoog duwen waardoor mijn borst naar voren gaat en weer terug valt.
Zijn vingers spelen met mij op een manier die ik nog niet eerder gevoeld heb.
Mijn panty voelt klam aan. Zijn handen grijpen zich vast aan de stof en trekken mijn panty naar beneden. In een moment van opwinding ontsnapt een kreun uit mijn mond, ik bijt op mijn lip. Ik voel mijn tanden het vlees doorboren en de smaak van bloed vult mijn mond. Zijn handen spreiden mijn benen en vinden gemakkelijk hun weg terug naar mij. De geur van verlangen en anticipatie dringt mijn neusgaten binnen. Zijn vingers spelen met mij op een manier die ik nog niet eerder gevoeld heb. Ik word overvallen met een intens gevoel waardoor mijn ademhaling oppervlakkiger wordt.
Ik laat mijn hoofd naar achteren vallen, ik kan alleen maar kreunen van genot. Een heftige tinteling bouwt langzaam op, het wordt steeds heftiger en heftiger. Mijn ogen rollen naar achteren en voor een moment kan ik niks meer. Al mijn spieren trekken samen, spannen zich aan. Mijn benen spreiden zich verder om het overweldigende gevoel heftiger te maken totdat een enorme ontlading mijn lichaam overneemt. Spastisch reageer ik terwijl een explosie van gevoelens een kracht door mijn lichaam heen stuurt waardoor een schreeuw mij ontsnapt. Hij laat zijn vingers op mij rusten en ik begin te lachen.
‘Dankjewel.’
‘Graag gedaan,’ antwoordt hij.
Hannah Swart (23) blogt op piepeloi.wordpress.com en leest regelmatig voor bij Verhaaltje voor de Dorst, een initiatief van Joey van Koningsbruggen en een literaire tegenhanger voor wanstaltige sites en ordinaire letterporno. Verhaaltjevoordedorst.nl
//
'Hou je van me?' vroeg ze.
Yuki Kempees: 'Met mijn vingers schreef ik 'ja' op haar rug.'
