Schrijf een hartverscheurend mooie liefdesbrief, luidde de opdracht van ELLE’s schrijfwedstrijd. 236 digitale inzendingen waren er, en een stuk of tachtig kwamen er via ouderwetse post – blijkbaar raakte de wedstrijd een snaar. Aedin schreef helaas niet de winnende brief, maar ze schreef er zeker één die het waard is om te lezen.

IK EERST VAN JOU
'Het gaatje in die ene spijkerbroek, waar je bent en hoe je beweegt. De manier waarop je praat als je enthousiast bent of gespannen. Welke schoenen je draagt, dat je vorige week naar de kapper bent geweest, de mooie ring die geen trouwring is. Elk detail van jou prent ik in en weeg ik af. Is het voor mij bestemd of is het gewoon jij? Ik hou van gewoon jij maar ik wil je zo graag voor mij.

Je doet en praat toch zeker heel anders tegen mij dan tegen ieder ander. Die zwarte blouse heb je vanochtend speciaal voor mij aangetrokken; je wilde er op je best uitzien. En of je dat is gelukt! Je oogopslag, je lach, die horen toch zeker bij iemand die verliefd is. Dat ik je tegenkwam vandaag, dat was niet toevallig. Toch?


Tot het zover is, mag ik jou dan verdomde leuk vinden?


Aan jou denken op momenten dat jij heel misschien ook aan mij denkt?

In de uren van de nacht droom ik je dicht bij me. Het moet wel dat jij op dat moment ook aan mij denkt, dat jij net als ik dat verlangen voelt dat pijn doet in je buik. Als je zo sterk aan iemand denkt kun je immers tijd en plaats overbruggen. Ja, dat moet het zijn.

Dan heb je vast de nooit gesproken woorden gehoord die ik tegen je sprak. De aanrakingen op je huid gevoeld, daar waar ik je nooit heb aangeraakt. Heb je dan niet gehoord dat ik aan je vroeg of je me een teken wilde geven? Of je alsjeblieft op de een of andere manier aan me duidelijk wilt maken dat jij die aantrekkingskracht ook voelt.

Want weet je, ik durf deze brief niet te schrijven. Nog niet.

De voor jou gereserveerde woorden houden zich verstopt in de ballads van mijn playlist, in de hoop dat je ze ooit zult vinden. Tot het zover is, mag ik jou dan verdomde leuk vinden? Aan jou denken op momenten dat jij heel misschien ook aan mij denkt? Mij warmen aan de warmte van jouw lichaam als ik het weer eens een keertje heel koud heb? Met mijn handen over jouw armen strijken omdat me dat gewoon zo lekker lijkt. Jouw gezicht dichter naar het mijne voelen komen en jouw lippen op de mijne voelen waar iedere volgende eerste kus nog lekkerder smaakt dan de vorige. Mag ik de knoopjes van je blouse wat verder openmaken als ik daar zin in heb? Mag ik jouw blote huid tegen de mijne voelen? Jou horen zeggen dat je me zo mooi vindt. Jouw kussen op plekken op mijn lichaam voelen waarvan ik niet wist dat ze kusbaar waren. Mag ik tot die tijd ’s ochtends naast jou wakker worden, je slaapgeur opsnuiven en verrast zijn dat je van alle bedden waar je had kunnen landen, in het mijne bent beland?

En misschien, als je het goed vindt, mag ik dan alvast een beetje van je houden? Zodat, als jij dan op een dag zegt: “Ik hou van jou”, ik dan kan zeggen: “Ik eerst van jou”.'

Aedin

//

'Dat ik hoopte dat ze ons zou zien, jou dan het huis uit zou zetten - of zoiets'