'Eh, Anna, dit is Eveline; Eveline, dit is dus Anna!' Mijn wangen doen pijn van het zo breed mogelijk glimlachen naar Anna, terwijl ik haar een hand geef. Mark, een van mijn beste vrienden, heeft zijn arm strak om haar middel en kijkt hoopvol naar het verloop van ons eerste contact. Zijn grijns vind ik enigszins angstaanjagend, maar ik snap zijn gespannenheid. We weten beiden hoe belangrijk dit is. De Eerste Ontmoeting. Ik ben zijn beste vriendin en hij en Anna zijn nu al een paar maanden samen. Het voortbestaan van onze gezellige avonden in de kroeg hangt hiervanaf.

Ontmoetingen met de nieuwe vriendinnen van mijn vrienden heb ik inmiddels al vaker meegemaakt, so I know the drill. De nieuwe vriendin is bij zo'n ontmoeting doorgaans duidelijk op haar hoede en inwendig tot de tanden gewapend, maar van buiten zo relaxed en breezy mogelijk.

Binnen nanoseconden is het aan mij om haar alle mogelijke signalen te geven dat ik haar rol als vaste verkering vol-le-dig accepteer, en niet kon wachten haar te ontmoeten. En, belangrijker, dat ik nul komma nul interesse heb in haar vriend. Vervolgens is het zaak om er zo snel mogelijk een welgemeend compliment tegenaan te gooien, zonder dat het lijkt alsof ik op die manier een stiekeme affaire met haar man probeer goed te maken. Topsport al met al, die eerste minuten.

Ik moet haar alle mogelijke signalen geven dat ik haar rol als vaste verkering vol-le-dig accepteer.

Best man

Inmiddels ben ik door de wol geverfd. Ik heb nou eenmaal veel mannenvrienden: een aantal homo's, een aantal dat op vrouwen valt. Maar niet op mij, of niet meer op mij. En voor mij geldt hetzelfde. Lust is er nooit geweest of al eeuwen geleden weggetrokken. Toegegeven: dat moet eerst zijn uitgekristalliseerd om van een vriendschap te kunnen spreken. Het zijn studiegenoten, oud-collega's, exen die vrienden blijven, een internetdate zonder amoureuze toekomst, maar met wie ik wel erg kon lachen. Het is inmiddels een aardige verzameling en ik heb zelfs al eens als 'best man' op een huwelijk gestaan.

Of het een compliment is, dat mannen graag vrienden met mij willen zijn, weet ik niet. Een rondje langs de mannen in kwestie leert me dat je met mij harde grappen kan maken, ik easy going ben, eerlijk ben, op het botte af, en weinig gêne heb. Nou goed, tot zover mijn karakterprofiel volgens de heren. Ik ben dolblij met ze, niet alleen vanwege de vriendschappen, ook omdat ik hierdoor veel over het mannelijk geslacht heb geleerd. Inmiddels weet ik dat gebroken harten net zo veel pijn doen in een mannenlichaam en het net zulke overgevoelige twijfelaars kunnen zijn als sommige vrouwen.

Misschien vinden mannen dat wel fijn aan het hebben van een goede vriendin. Ik vraag me af of ze een van hun mannenvrienden kunnen lastigvallen met twintig foto's van een WhatsApp-conversatie met hun laatste verovering voor een doorwrochte analyse van woorden, komma's en emoticons.

Mij helpen ze op hun beurt met mijn onzekerheden die opeens uit het niets kunnen opkomen als mijn love interest in mijn ogen wat killer doet ('Euh nee, die heeft gewoon geen zin om eindeloos te appen als hij je toch morgen weer ziet'), maar halen me ook keihard uit de droom wanneer een nieuwe vlam plotsklaps twee dagen op radiostilte gaat ('Die is niet meer geïnteresseerd. Als jij iemand net hebt ontmoet die je leuk vindt, zou je dan dagen niets meer laten horen? Nou dan.')

Het ijs breekt pas echt als de nieuwe vriendin en ik ons even samen tegen de man hebben gekeerd

Zoals het gezonde jongemannen betaamt, krijgen ook mijn vrienden relaties. En daar wordt het spannend. Niet zozeer binnen die relatie (dat hoop ik wel voor ze, al hoef ik de details niet te weten), maar voor de vriendschap die ik met ze heb. Want niet iedere vriendin staat te juichen bij het horen van het bestaan van 'een beste vriendin.' Misschien zeggen ze dat wel in die eerste weken, want dan doen we nog of we álles nog leuk vinden, zelfs de verhalen over bergklimmen en zijn matige Hans Teeuwen-imitaties.

Het bestaan van een beste vriendin dus ook, maar al snel gaat het irriteren; dat gewhatsapp met die beste vriendin en hun etentjes à deux. Daarom dring ik zo snel mogelijk aan op een ontmoeting, of misschien is confrontatie een betere benaming. Want ik weet uit eigen ervaring: als de verkering ergens een probleem mee heeft, trekt zij uiteindelijk altijd aan het langste eind. Zelf heb ik in die positie met de nodige overtuigingskracht mijn vriendjes afscheid laten nemen van (weliswaar foeilelijke, maar zeer geliefde) meubelstukken. En een dergelijk lot wens ik mijzelf als beste vriendin niet toe. Dus als er toekomst in zit, heb ik baat bij acceptatie en het liefst in een zo vroeg mogelijk stadium.

De confrontatie

Dus hier zitten we dan: Mark, Anna en ik. Mannelijke voelsprieten schieten op dat soort momenten nog wel eens te kort, dus ik ben op zo'n avond vooral aan het bijsturen. Mark begrijpt niet dat het nogal ongezellig is als hij en ik het over gemeenschappelijke vrienden en eerdere ontmoetingen hebben en anekdotes ophalen, waar Anna geen onderdeel van is. Dus het komt op mijn schouders om Anna bij het gesprek te betrekken.

'Ja ja, Mark, dat na die pubquiz op de bar dansen was heel erg grappig. Goed te horen dat de enkel van je broer na die avond inmiddels is hersteld. Maar Anna, jij deed iets met vastgoed, begreep ik?'

Meestal breekt het ijs pas echt als de nieuwe vriendin en ik ons even gezamenlijk tegen de man hebben gekeerd. We kennen zijn gebreken natuurlijk allebei, dus dat is zo gepiept. Het is voor een hoger doel, want niets verzustert meer dan een tijdelijke gemeenschappelijke vijand. Sowieso geef ik in drie-verbanden bij iedere discussie haar per definitie gelijk, en die regel hou ik aan tot in de lengte der dagen, ook nadat het duo gesetteld en getrouwd is. Dat scheelt een hoop gedoe en met principes is in dit soort situaties nog nooit iemand iets opgeschoten.

Beste vriendinnen zijn heus geen heksen, en als je haar mee hebt, kun je haar ideaal inzetten.

Uiteraard wil ik niets liever dan zijn vriendin echt aardig vinden en een band met haar opbouwen. Dat maakt de etentjes met peutergekrijs op de achtergrond over een paar jaar een stuk aangenamer. Soms lukt het echt niet, en vind ik de nieuwe vriendin helemaal niets, of in ieder geval niets voor hem. Helaas kan ik dat niet lang verhullen. Meestal eindigt zo'n relatie dan al vrij snel vanzelf en heus niet door een door mij geknutselde voodoopop. Soms volgt er na de beëindiging van de relatie nog een tirade in de trant van 'Nu kun je eindelijk met die vreselijke Eveline naar bed, dat wil je toch gewoon?!!' Ik hoop dan via WhatsApp, want zo kan ik het zelf ook nog rustig nalezen en erom gniffelen, maar nogmaals: dat zijn uitzonderingen.

Beste vriendinnen zijn heus geen heksen, althans, als De Vriendin dat ook niet is. Als je zo'n beste vriendin eenmaal mee hebt, dan kun je haar juist ideaal inzetten. Want laat één ding duidelijk zijn: ik ben Team Vriendin. Als hij komt aanzetten met een cadeau voor jouw verjaardag in de vorm van twee gigantische boxen zodat hij bij jou ook dolby surround Netflix kan kijken, ben ik degene die hem terugstuurt. Zo heb ik ingegrepen toen een van mijn vrienden kwam aanzetten met een zojuist aangeschafte ketting voor zijn vriendin (type klassiek, sportief, weinig franje) die zo hysterisch fonkelde dat hij uit de grijpmachine op de kermis leek te zijn getrokken, of op zijn minst in een R&B-videoclip zou kunnen figureren. Ook heb ik een keer hard met mijn vuist op tafel geslagen toen een beste vriend de volledige regie over de huwelijksreis kreeg en ik de doodsbange bruid in spe had moeten beloven als-je-blieft in te grijpen als er sprake zou zijn van wandelvakanties of iets anders met hooglanden en regen. Die angst bleek terecht.

Maar één advies voor jaloerse vriendinnen van mannen met een beste vriendin: dring er alsjeblieft niet op aan altijd mee op stap te gaan, zoals je dat ook niet bij zijn mannenvrienden moet doen. De relatie van vriend Stefan lijkt mij altijd bijzonder fijn en stabiel, omdat zijn vriendin Mirjam er nooit over begint mee te willen als wij de kroeg in gaan. Ik ben nu zelf maar aan het aandringen op een afspraak om eens met zijn drieën af te spreken om haar weer eens te zien… Wat ik bedoel te zeggen: maak je in ieder geval geen zorgen om die beste vriendin. Ik spring heus niet na jaren vriendschap opeens boven op jouw man, of hij op mij. Sterker nog; ik denk dat er meer kans is op een faux pas als hij met mannelijke vrienden op stap is, dan als hij met mij is. Welke vrouw stapt er ooit op een man af, die al naast een vrouw zit? Precies.

Breezy

Niets dan goed nieuws dus, die beste vriendinnen. Hoewel…

'Goh, hoe lang kennen jullie elkaar al?' vraag ik voorzichtig als mijn nieuwe vriend voor het eerst 'Soof' ter sprake brengt. 'Tien jaar, we hebben kort iets gehad maar dat werkte voor geen meter, maar ik kan onwijs met haar lachen,' zegt hij tussen twee happen door. Ah. Op mijn zo luchtig mogelijk gestelde vraag of hij toevallig een foto heeft, toont hij mij op zijn telefoon een breed lachende blondine, die op het punt staat zichzelf uit een vliegtuig te gooien met een parachute. 'Goh, stoer type wel…' zeg ik terwijl mijn buik vecht tegen de steken jaloezie die ik voel opkomen. Ze wil me graag zo snel mogelijk ontmoeten, en is heel erg benieuwd naar me. Volgende week komt ze eten, Soof. Gave Soof, die uit vliegtuigen springt.

Voor die tijd mezelf ook uit een vliegtuig werpen, ga ik niet meer halen (en de rest van mijn leven waarschijnlijk ook niet), maar man, ik zal me dan toch een partijtje relaxed en breezy doen…

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in ELLE