Hey hELLEpdesk,

Ik heb een spanning met iemand die al anderhalf jaar een relatie heeft. Het is geen ordinaire lust: ik heb nog nooit iemand ontmoet die zo veel met me gemeen heeft als hij, het is bijna bizar. Elke keer als we elkaar random tegenkomen, is die spanning er weer. Soms benoemen we hem ook en onze stiekeme gebaren zijn romantisch. Wat moet ik hiermee? Moet ik maar gewoon berusten in het lot van slechte timing of moet ik erachteraan? - T.

Och arme T.,

Wat een plot voor een liefdesfilm, hè? Ik zou ernaar kijken. De tragiek! Nog NOOIT iemand die zo leek op jou! En dan die spanning! En het mag niet!

I feel ya, en een kleine sidenote voordat ik antwoord geef: mensen die zeggen dat het een lul is omdat hij een relatie heeft en toch het gore lef heeft ~ spanning ~ met een ander te voelen, hebben gewoon last van een in beton gegoten kijk op de liefde waarin een relatie wordt gezien als een contract waarin veel dingen Niet Meer Mogen - klinkt nu al k*t, niet? Vooral niet naar luisteren dus, en voel je ook niet schuldig over die spanning.

Afijn - de hamvraag is: wat moet je ermee, T.? Niks, zou ik zeggen. Voor nu. Dat is het korte antwoord. Het lange antwoord:

In de liefde heb je gevoel en verstand. Romantisch dromen versus realistisch naar de dingen kijken. Die romantiek is alleen maar leuk met een beetje realisme en vice versa - realisme zonder romantiek is een contract, geen liefde.

De realiteit zegt: hij heeft een relatie en boy wat is het praktisch gezien ingewikkeld om twee relaties te hebben. De realiteit is zelfs dat áls dat uit zou gaan, hij daar vast nog even zoet mee is. Kortom: jij en hij en een relatie zou de komende tijd alleen maar uitlopen op een ingewikkeld zooitje, dus vergeet de man, ontken de connectie en stop met dromen over iets wat niet kan.

De romantiek zegt: hoe goed zou jullie zoen zijn! Want oef, die connectie, en juist omdat het niet mag, komt daar nog eens een laag van spanning en sjeu bovenop, want hoe romantisch als je desondanks toch besluit op een verloren ogenblik op een wc of in een steeg stiekem wel voor elkaar te kiezen met een zoen en ohhhhh, dan wordt vast alles duidelijk, want er is ten slotte een bijna bizarre herkenning in elkaar en het is toch oprécht?

In welk kamp moet je nou gaan zitten? Het ding is: je hoeft niet in een van de kampen te gaan zitten om een 'sterke' keuze te maken. Het is niet alleen maar realiteit of alleen maar romantiek - sterker nog, zet je alleen je realiteitsbril op, dan ga je heel ongelukkig worden van deze fling, en zet je alleen je romantiekbril op, dan word je óók ongelukkig van deze fling. Vind het midden en zie dat niet als een slap compromis, maar juist als een ijzersterke positie.

Het midden van die twee zegt: er is iets echts tussen jullie, maar het kan (in ieder geval nu) geen ruimte krijgen. Misschien later wel, maar misschien ook wel nooit, dat weet je niet, want hee - de liefde is dus geen contract waarin termijnen zijn bepaald. Dat maakt het helemaal niet minder mooi tussen jullie; iets wat niet vorm krijgt als relatie, is niet per se onecht of afwezig.

Dus take the good, maar verlies jezelf er niet in. Geniet van de spanning, maar leer dat uiting geven aan die spanning niet per se de kroon is op jullie geflirt. Blijf dit allemaal vooral als filmplot zien, maar zie het wel voor het filmplot dat het daadwerkelijk is: eerder dat van een collagefilm waarbij dit gewoon één van de vele verhaallijnen is.

Want (en dit is het beste nieuws): er is niet 'één Ware', en ook deze man is niet de enige (nee, écht niet) met wie je klikt. Ergens anders loopt misschien ook nog wel een charmeur met wie je wél van alles mag doen. Ook naar die plot zou ik kijken, als ik jou was.

Onvoorspelbaar hè, de liefde? Te gek, als je het mij vraagt.

Liefs,

Malu