'Hi, I am Eveline, what are you talking about?' Ik kijk enthousiast het kringetje mensen rond, net als ik gewapend met een sticker met hun naam en de vlaggetjes van de talen die ze spreken. Ik ben die ochtend vers in Rome aangekomen en ik heb mezelf direct naar een expatavond gesleept. Gesleept ja. Want mijn vrolijke grijns strookt niet met mijn inner me; buiten heb ik nog driftig lopen whatsappen met vriendin Marte, dat ik hier totaal geen zin in had en of ik alsjeblieft terug naar mijn nieuwe huis mocht. Mocht niet van Marte. Ik zou me aan het einde van de avond vast beter voelen als ik wel zou gaan. Hm. Ik ben hier vanavond om nieuwe vrienden te maken, zo simpel is het. Terwijl ik de kring rondkijk, vraag ik me af of deze mensen ooit mijn vrienden kunnen worden. Ze kijken allemaal net zo vrolijk terug: 'Hi Eveline, welcome!' Ik wou dat mijn vrienden aan deze tafel zaten en ik mijn sticker af mocht doen.
In mijn eentje ben ik vorig jaar naar Rome verhuisd, om daar als correspondent aan de slag te gaan. Ook als je niet emigreert, kan het gebeuren dat je balboekje te erg uitdunt en je op jacht moet naar nieuwe vrienden. Dat kan allerlei redenen hebben. Een lange relatie loopt op de klippen, waardoor er een lading vrienden afvalt die in zijn kamp blijft (triest, maar de harde realiteit). Voor werk of liefde kom je terecht aan de andere kant van het land, waar je niemand kent. Of misschien verandert er niets in jouw leven, maar juist in dat van je vrienden, waardoor je slachtoffer wordt van massale huisje-boompje-beestje-ontwikkelingen en je als een van de weinigen in de stad achterblijft. En ook op een nieuwe werkplek is het misschien best gezellig om met sommige collega's meer uit te wisselen dan 'iemand nog koffie?' en 'mag de luxaflex naar beneden?'
Tindervrienden
Natuurlijk kunnen nieuwe vrienden je overkomen, maar soms is het nodig om zelf het heft in handen te nemen en actief op zoek te gaan naar nieuwe vriendschappen. En dat is best ingewikkeld. Waarom weten we inmiddels hoe we op relatiegebied (van snelle scharrel tot significant other) nieuwe exemplaren moeten vinden, en is dat op vriendengebied zo veel moeilijker? Een man oppikken is een stuk eenvoudiger dan een nieuwe vriendin vinden die eens koffie wil gaan drinken. En de eerste app voor platonische relaties moet nog worden uitgevonden.
Dat heb ik wel geprobeerd hoor, vrienden op Tinder vinden. Ik kwam single naar Italië, dus waarom niet, dacht ik. In de eerste maanden heb ik op die manier best wat gezellige avonden gehad, maar ik kwam erachter dat ik eigenlijk op zoek was naar euh… nou ja vrienden… en verder even niet zo veel. Heimelijk verliefd zijn op een vriend is ongemakkelijk, maar stiekem hopen op een duurzame vriendschap tijdens een romantisch bedoelde date is minstens zo ingewikkeld. Overigens heeft Tinder me twee goede vrienden opgeleverd hier, die nog altijd moeten lachen dat wij via Tinder vrienden zijn geworden (hun huidige vriendinnen misschien iets minder).
Tijdens je schooljaren en je studietijd is het stukken gemakkelijker, dat vrienden maken. Logisch. Iedereen gaat meer uit, zit minder op de bank vastgeplakt met verkering en/of Netflix, en vooral; iedereen is een stuk flexibeler. Je wordt nou eenmaal eigenaardiger en kieskeuriger met de jaren. Voor mij was het afgelopen jaar vooral een les, om weer flexibel en easy going te zijn, niet meteen mijn mening klaar te hebben en mezelf zo nu en dan naar dingen te slepen waar ik niet meteen ontzettend veel zin in had. Zoals de expatborrel, waar ik alle mensen op het eerste gezicht nogal stom en behoorlijk anders dan mijn vrienden in Nederland vond. Toch zei ik 'ja' tegen een plan om dat weekend naar een concert te gaan en ook tegen de uitnodiging om te gaan wielrennen met een ander clubje. Het maakte niet uit dat ik die muziek zelf nooit op zou zetten en dat ik nog nooit op een racefiets had gezeten.
Uit de ene ontmoeting ontstond weer een andere en uiteindelijk kwam ik via via via (ja, drie keer via) uit bij mensen met wie ik goed bevriend ben geraakt. Mijn kieskeurigheid heb ik laten varen en ik heb tig mensen ontmoet. Ik struinde borrels af, sprak mensen aan in de sportschool, liet me van alle kanten koppelen aan potential friends en maakte ongegeneerd avances als ik iemand ontmoette die me leuk leek. Daar heb ik wat gêne voor opzij moeten zetten (behoorlijk wat), want net als bij daten is afgewezen worden killing voor je zelfvertrouwen, maar ik heb alleen maar leuke reacties gehad als ik iemand voorstelde nog eens af te spreken.
Gekken en gabbers
En ja, ik heb ook genoeg mislukte dates gehad: energiezuigers die drie uur lang onophoudelijk over zichzelf mekkerden, stomverbaasde gezichten bij al mijn grappen, waar ik dan maar in mijn eentje om lachte, en zelfs een enkele gek met gevaarlijke politieke ideeën. De ene keer kon ik er inwendig hard om lachen, andere keren voelde ik me even de eenzaamste persoon op aarde en foeterde ik op WhatsApp tegen mijn vrienden back home. Maar daar staat de euforie tegenover van de keren dat ik wél iemand ontmoette met wie ik keihard kon lachen en waarmee ik de volgende dag als een verliefde puber berichtjes uitwisselde over Hoe Ontzettend Gezellig het was geweest en dat we snel een nieuwe date moesten plannen.
Nu, een jaar verder, heb ik een leuke kring mensen om me heen verzameld. Ik heb een paar mensen die ik zo nu en dan zie en die ik 'prima' vind, maar ik heb ook een aantal echt goede vrienden bij wie ik niet meer altijd de beste versie van mezelf hoef te zijn. Mensen die, als ze twee weken niets van me gehoord hebben, checken of 'alles oké' is. En dankzij die mensen is dat ook meestal wel het geval. Want ook al werd ik in de eerste periode in Rome een beetje gek van de oppervlakkigheid van alle contacten, als je eenmaal vrienden wordt, ga je ook sneller de diepte in. Het gaat al snel ergens over, juist omdat je niet drommen dezelfde mensen kent, is mijn ervaring. Over anderen ('goh, hoe is het nou met die en die?') hoef je het dus lekker niet te hebben. Bovendien heb ik allemaal nieuwe dingen ontdekt: wielrennen is te gek, klassiekemuziekconcerten zijn een enorme trip en zweverige cursussen zijn… nee, die vind ik nog steeds alleen maar zweverig. Echt: nieuwe vrienden maken, ik kan het iedereen aanraden. Ook als je er al genoeg denkt te hebben.
Tips
1. Be 'a yes-woman' Zeg 'ja' tegen elk plan dat voorbijkomt. Probeer nieuwe sporten, ga mee naar etentjes en reageer enthousiast als iemand voorstelt een cursus te volgen. Het maakt je niet alleen een positief persoon voor anderen, maar je ontmoet ook meer mensen. En zelfs als het gezelschap 'mwah' blijkt te zijn: je komt nog eens ergens en je leert nog eens wat. Op een wijnproefweekend kwam ik erachter dat mijn gezelschap bestond uit ontzettend saaie mensen. Ik stortte me bloedfanatiek op de cursus en de rest van de tijd lag ik onder een boom een boek te lezen. Ik had een topweekend.
2. Leg de lat wat lager Nieuwe mensen hoeven niet meteen allemaal je beste vrienden te worden. De klik, diepgang en overeenkomsten die je hebt met je 'vrienden van vroeger' heb je niet meteen. Dus als je iedereen die je ontmoet langs die lat legt, schiet het niet op. Kom je iemand tegen die ook van Franse films houdt waarin koppels betekenisvol naar elkaar zwijgen? Dan kan dat al voldoende aanleiding zijn om eens in de zoveel tijd samen naar de bioscoop te gaan.
3. Houd het licht Net als met daten, is het bij prille vriendschappen aan te raden de beste en meest positieve versie van jezelf te zijn. Je hoeft niet een stuiterend, blij ei te worden, maar houd het enigszins relaxed. Bewaar de traumatische scheiding van je ouders voor een derde koffieafspraak, zou ik zeggen.
4. Zoek lotgenoten Het is gemakkelijker om contact te leggen met mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Expatborrels hebben mij geholpen direct veel sociale contacten op te doen, want er waren daar allemaal mensen die nog behoorlijk wat vrije plekken in hun vriendenboekje hadden. En ook een pas gescheiden vader van drie kinderen had net als ik nog behoorlijk wat avonden te vullen.
5. Spread the word Niemand weet beter wie bij jou past dan jouw vrienden. Ik vroeg aan iedereen om me heen of ze nog leuke mensen kenden in de buurt, omdat ik het gezellig zou vinden nieuwe mensen te ontmoeten (wat een stuk minder dramatisch klinkt dan 'nieuwe vrienden zoeken'). Het voelt misschien even awkward om elkaar dan te ontmoeten op een blind date, maar die ongemakkelijkheid lach je samen wel weg.
De originele versie van dit artikel verscheen eerder in ELLE januari 2017.
