Geef toe: je hebt zelf vast ook weleens een koosnaam gebruikt voor een lief waarvan je ergens in je achterhoofd wist dat je erom had gelachen als je a) niet zo verliefd was en b) een buitenstaander van je relatie was geweest. Koosnaampjes: ze kunnen zó snel aanstellerig worden.
Maar volgens verschillende experts in het gebied van idioot taalgebruik is het gebruik van koosnaampjes helemaal zo aanstellerig niet, want er is een goede reden voor. Net als gedeelde grapjes of herinneringen, zijn koosnaampjes het smeermiddel van een goede, liefdevolle relatie en zijn ze tekenen voor hoe goed de relatie is.
In een interview met Scientific American over verliefdheid, laat Carol Bruess – auteur van de belangrijke studie 'Sweet Pea' and 'Pussy Cat': An Examination of Idiom Use and Marital Satisfaction Over the Life Cycle uit 1993 –weten dat het heel gezond gedrag is om koosnaampjes voor je geliefden te gebruiken.
'I think it's a really human, natural behavior to take language and shape it for our own purposes. I think that's how nicknames evolve. We name things, we give things symbols, and over time we tend to naturally manipulate those symbols toward a certain outcome,' zegt ze.
Volgens haar onderzoek is de manier waarop koppels elkaar aanspreken in het openbaar een belangrijk onderdeel van de affectie.
Da's allemaal heel begrijpelijk, maar waarom kiezen volwassen mensen dan toch zo vaak voor infantiele bijnamen?
Volgens Dr. Frank Nuessel, professor aan de University of Louisville en expert in onomastiek (naamkunde) — neigen we naar koosnaampjes met de letter 'b', 'm' en 'p' omdat ze weinig beweging van de tong vereisen en het vaak de letters zijn die we als baby als eerste gebruiken, zoals in de woordjes 'papa' en 'mama', zo schrijft Hellogiggles.
Nuessel:
'When parents, and usually it's the mother who interacts the most, tries to teach the baby language, they use the terms of the child: mama, papa, baba. Then the adults transfer the language to other adults or significant others in their life, and they use those as terms of endearment.'
Kortom, de woorden die we als baby en kind gebruikten om onze affectie naar onze ouders uit te spreken, gebruiken we later in ons leven voor onze romantische partners waar we ons aan binden.
Psychology Today suggereert zelfs dat babypraat en koosnaampjes tussen partners hetzelfde gevoel van onvoorwaardelijke liefde opwekt dat we ervoeren met onze ouders toen we klein waren; een gevoel waar we ook in ons volwassen leven naar verlangen.
Dr. Leon F. Seltzer noemt verder dat bij het gebruik van koosnaampjes er liefdes- en hechtingshormonen vrijkomen, zoals dopamine, oxytocine en fenylethylamine, waardoor we ons nog closer voelen met ons object of affection.
Dat wil zeggen: het werkt alleen als beide partners zich kunnen vinden in de koosnaam, zo weten we ook sinds de scène in How Lose A Guy In Ten Days, waarin Kate Hudsons karakter de veelzeggende nickname 'Princess Sophia' aan Matthew McConaugheys penis geeft.
Seks-expert Ian Kerner, auteur van het boek Good In Bed, vertelt verder aan Scientific American:
'Names like honey, baby, babe, sweetheart (etc.) connote a special intimacy that's reserved for your significant other. Most couples tell me they're shocked or know something is wrong in the relationship when a partner actually calls them by their actual name and not their nickname.'
Kortom: eens een koosnaam, altijd een koosnaam, want als er opeens mee wordt gestopt, is 't hommeles.
Weet je dat ook weer.
