Een date kan verrassen, vermoeien, plots escaleren, zich ongemerkt over een heel weekend uitspreiden, verliefd maken, empoweren of juist gedesillusioneerd achterlaten. Hoe dan ook, een date wordt áltijd een verhaal - op z'n minst voor je vrienden. En op ELLE; want zeg eerlijk, hoe zonde is het als we de verhalen voor onszelf houden? Daarom, ter ere van de aanstaande Valentijnsdag, hierbij: de date die op Inner Circle begon.

(En scroll naar onderaan de pagina voor alle andere anekdotes, voor als je er geen genoeg van kunt krijgen.)

Oorsprong: Inner Circle

Duur: 5 uur

Verloren: Geloof in blind dates

Gewonnen: Geloof dat die ander de ware is

'Oké, dit wordt een gevalletje 'oma vertelt'. Mijn laatste date die niet in een relatie (zijnde mijn huidige liefdespact) eindigde, voltrok zich namelijk al vijf jaar geleden. Dat klinkt wellicht niet als lang geleden, maar sinds die tijd is er veel gebeurd: Tinder was nog niet bon ton (als het überhaupt al bestond), Obama was nog president en mensen geboren in 2000 zaten nog op de basisschool. Op persoonlijke niveau zag het leven er ook anders uit: ik had oranjerood haar, studeerde nog en was nog niet getrouwd – daarover later meer. We hebben het hier dus over een tijd waarin internetdaten nog niet zo gangbaar was als nu en ik voor het eerst in mijn leven zowaar een early adapter was omdat ik toen al op Inner Circle zat. Dat was nog een exclusieve bende ook, want je werd er voor uitgenodigd en een waarschijnlijk zeer ballerige ballotagecommissie moest je goedkeuren. De criteria waren vaag, maar vermoedelijk waren een prima koppie en hoge opleiding het belangrijkst; men streefde ernaar de neusjes van de zalmen in één vijvertje te mieteren. Mijn Inner Circle-avontuur duurde alles bij elkaar tweeënhalve week. Het netto resultaat: veel flauwe chatgesprekken, wat pogingen van mannen tot dirty talk en één, jawel lieve jongens en meisje, één hele date.

Dat het bij één date-je bleef, heeft eigenlijk twee belangrijke redenen: de eerste is dat ik er een dag voor de date achter kwam dat de man van mijn dromen – en inmiddels ook mijn eigen, echte, bij de gemeente vastgelegde man – inmiddels na jaren vrijgezel was. Na maandenlang chatten en om elkaar heen draaien kon ik dus eindelijk met mijn eigen Mr. Dreamy gaan daten. Alleen: voor ik dat wist had ik al met mijn Inner Circle-date afgesproken. De tweede reden dat het sowieso bij maar één date met dit figuur zou blijven, zal ik even uitleggen.

Belangrijk om te weten is dat deze meid net de 1.60 meter aantikt. Op hakken. Met een groothoeklens. En een sjoemelende meetlat. Denk: gevalletje Mary-Kate en Ashley, maar dan zonder de geweldige kledingkast (en miljoenen op de bank, eigen kledingmerk, et cetera). De Inner Circle-date in kwestie, laten we hem The Hulk noemen, had een nét even iets ander postuur. We hadden afgesproken in een normaal gesproken altijd rustige oude mannen-bar waar op een gewone zondag alleen een vaste stamgast en een verdwaalde toerist te vinden zijn. Mijn idee, ik wilde niet het risico te lopen op mijn eerste blind date een bekende tegen te komen.

Wat wil het toeval: op de avond van onze date was er een pubquiz gaande en bleek de bruine kroeg afgeladen propje-tot-het-nokje-toe vol. Tegen The Hulk had ik nog gekscherend gezegd dat hij een anjer in zijn knoopsgat moest steken zodat ik hem zou herkennen, maar dat was niet nodig, besloot hij. Hij zou 'moeilijk over het hoofd te zien zijn'. Toen deze Mary-Kate het etablissement binnenkwam en de plek scande, en dus honderd hongerige pubquiz-ogen in zich voelde prikken, stond er een jongen op bij de bar. Wat heet: een beest, een reus, de laatste der gigantische mohikanen. Dat bedoelde hij dus. We zagen er samen uit als actrice Hayden Paniettere en bokser/burgemeester (wat is dat voor combi trouwens?) Volodymyr Klytsjko, maar dan minder knap.

Aangezien er geen plek meer was om te zitten besloten The Hulk en ik aan de bar te blijven staan. Ik weet niet of je ooit als klein meisje van vijf een gesprek hebt proberen te voeren met je opa op de kermis, maar zo ongeveer voelde ik me. Hij schreeuwde af en toe wat naar beneden, ik sporadisch wat naar boven. Ergens in dat meter verschil zullen de zinnen onwijs vervormd zijn geraakt, dus of de antwoorden die we elkaar gaven ook daadwerkelijk op de vragen sloegen, weet ik niet. 'Is dit jouw eerste internetdate?' 'Ja ik studeer ook aan de VU.' Zoiets.

We besloten nog naar een andere kroeg te gaan waar zittend praten tot de mogelijkheden behoorde, maar daar bleek al snel dat we weinig met elkaar gemeen hadden. Noem het een andere golflengte. Grappig genoeg sloot ik de date met een onwijs goed gevoel af. Ik wist namelijk dat mij volgende week een date met Mr. Right wachtte en dat ik hierna zeker nooit meer hoefde te internetdaten, terwijl ik toch de kleinkinderen later zou kunnen vertellen dat ik het had geprobeerd. Jawel, oma was een internetdater! Niet aan opa vertellen.