Festivals trekken altijd veel verschillende individuen, maar welke types kunnen we anno 2017 onderscheiden? Hier is je officiële guide. Met een korrel zout, uiteraard: maar dat spreekt voor zich.

1. De urban/ethnic

Hij was er, hij is er, en hij blijft er nog steeds: de urban/ethnic-hippie. Indianentooien en bindhi's; eigenlijk zijn ze allang niet meer weg te denken uit de festivalscene. Toch zou het leuk zijn als 2017 het jaar is waarin mensen zien dat die dingen naast best wel lelijk, ook nog eens offensive zijn. Nee, je bent niet 'urban' of 'ethnic'; je ziet er eigenlijk gewoon ongepast en heel waarschijnlijk ook nog een tikkie goedkoop uit, gezien de hoofdtooi vaak niet meer dan 15 euro heeft gekost. Het type dat deze dingen draagt, is vaak ook de persoon die Coachella liefkozend 'Coach' noemt.

2. De corpsbal gone hipster

Moeilijk te herkennen, aangezien ze er als hipster uitzien. Wanneer je dan toch denkt dat je er een te pakken hebt, moet je even wachten tot een van z'n vrienden eraan komt. Waarschijnlijk komt er dan zoiets als 'Hé gozer/kerel/pik' de mond uit. Eigenlijk helemaal niks mis mee, 't is alleen moeilijk om ze niet te gaan nadoen. Als je maar lang genoeg met ze uithangt, is het moeilijk om je vrienden niet ook 'pik' te noemen. En dat wil je dan weer niet.

3. De 'ik heb eigenlijk geen idee waar ik ben'-festivalganger

Veel festivals zijn een walhalla voor mensen die gewoon even een weekend helemaal fucked up willen zijn. Het enige probleem is dat sommige mensen gewoon zoveel tegelijk doen, dat ze eigenlijk na een half uur al helemaal weg zijn. Ze zijn makkelijk te herkennen; je hebt degenen die zichzelf echt heel mooi en grappig vinden en dat aan iedereen gaan vertellen, je hebt degenen die beste vrienden zijn met mensen die ze pas vijf minuten kennen, je hebt het groepje dat gewoon super gefascineerd is door alle lichtjes en dan heb je nog de persoon die alles zo grappig vindt dat er per ongeluk een beetje urine vrijkwam. Als je bitch wil chillen is het geen probleem, maar dan moet ik eerst even uitvinden waar ik ben.

4. De 'sad boy'

Voor wie niet bekend is met dit fenomeen; ik ben er voor je. Sad boy: iemand die buckethats/polopetjes draagt, Arizona Ice Tea drinkt, naar Yung Lean luistert en vaak ook een Tumblr/Instagram heeft met een esthetiek die eigenlijk lelijk is maar op zo'n manier wordt gebracht dat het er wel leuk uitziet. Als je een groepje sad boys ziet, vraag dan maar voor de grap of ze met je op de foto willen. Dan is het waarschijnlijk zo dat er meerdere handen voor het gezicht staan en weinig echt goed zichtbaar op je foto verschijnt.

5. De 'ik ben mijn ID vergeten'-tiener

Tieners drinken allang niet meer alleen op een slaapkamer in om daarna de plaatselijke discotheek een soort van onveilig te maken; tieners anno 2017 hebben smaak (in ieder geval meer dan jij op je 16e) en gaan naar festivals. Tieners anno 2017 doen op festivals ook alles om aan drank te komen. Het is ook gewoon heel moeilijk, nu de leeftijdsgrens voor alcohol is verhoogd naar 18 jaar. Dus wanneer er eentje naar je toe komt om te vragen of je misschien een biertje of sigaretten voor ze kan kopen, 'want ik ben m'n ID vergeten', doe het dan maar. Zelf vinden ze het ook niet leuk dat ze afhankelijk zijn.

6. De 'groupie' (maar eigenlijk gewoon de stalker)

Ze staan altijd vooraan en zijn al meerdere keren 'toevallig' hun favoriete artiest tegengekomen. Huh? Hoe doen ze dat dan? Dit zijn de mensen die al een dag van tevoren vooraan gaan staan en security zouden willen omkopen om backstage te komen. Wanneer je met ze begint te praten, duurt het niet lang voordat ze hun telefoon pakken en laten zien op welke festivals ze hun idool al hebben gezien en ontmoet. Dit wordt doorgaans geïllustreerd met Instagramfoto's. Vaak zie je dan dat na de derde ontmoeting de artiest al een stuk minder blij, of zelfs chagrijnig, is gaan kijken.