Toegegeven: we stapten de zaal in met flink wat vooroordelen. Er druppelden de afgelopen weken al wat slechte recensies binnen, Dakota en Jamie lijken op de rode loper totáál geen chemie te hebben en de spannende scènes zouden volgens de eerste berichten helemaal niet zo spannend zijn. Maar! Er was één groot pluspunt: de Britse Sam Taylor-Johnson is de regisseur. En da's niet de minste. Er was dus nog hoop.

We zetten dus maar eens onze hoogte- (want ja, die waren er dus écht) en dieptepunten van de film op een rij.

DE HOOGTEPUNTEN
> Dakota Johnson
Het últieme hoogtepunt. Want jemig, wat is ze goed. Nu wisten we dat al wel een beetje door haar hoofdrol in de Amerikaanse komedieserie Ben and Kate, maar wat heeft deze 25-jarige een geweldig gevoel voor komische timing. Er zitten namelijk, vooral in het begin, heel wat grappige momenten in de film (maar daarover later meer). Bovendien verdient Dakota een dikke pluim voor alle naaktheid - als in: full frontal, on-Amerikaanse naaktheid, want ja, dat zit er dus in - en ongemakkelijke bondagescènes. Daarnaast weet Dakota van heel wat tenenkrommende uitspraken toch iets te maken. En da's knap. Hopelijk gaan we dus nog veel van de dochter van Don Johnson en Melanie Griffith horen.

> Sam Taylor-Johnson
De regisseur dus. Door haar Britse humor weet ze van scènes die he-le-maal fout hadden kunnen gaan iets geinigs te maken. Zo wordt de beroemde 'Laters, baby' van Christian Grey gebracht als grappige inside joke, wat het tenenkrommende van die uitspraak meteen helemaal weghaalt. Slim. Ook de scène over Het Contract dat Anastasia van Christian moet tekenen is heerlijk grappig neergezet. Zo vraagt Ana op een gegeven moment met 'n stalen gezicht aan Christian wat butt plugs zijn en weten ze zelfs aan fisting (jawel) een grappige draai te geven. Oh, en dan was er ook nog deze conversatie over de beroemde Red Room of Pain:

Christian Grey: 'It's just behind this door.'
Anastasia Steele: 'What is?'
Christian Grey: 'My playroom.'
Anastasia Steele: 'Like your Xbox and stuff?'

Sam Taylor-Johnson was, kortom, het beste wat deze film kon overkomen.

> De soundtrack
Eigenlijk wisten we door de vele teasers (beluister en bekijk ze hier) al dat het met de soundtrack (Beyoncé! The Weeknd! Annie Lennox!) wel goed zou zitten, maar in de film komen het beeld en de muziek helemaal perfect samen. Extra leuk: het nummer She's On Fire van 'onze' Boris (artiestennaam: Bo Saris) is te horen in de prent. Toen het nummer voorbijkwam hoorden we gisteren in de met BN'ers overladen Tuschinski-zaal de zanger dan ook luid joelen en roepen 'I love this song!'. En wij ook.

> De on-Amerikaanse naaktheid   
We hebben het over Fifty Shades of Grey, maar ook over Amerika. Vele fans vreesden dus al voor een hele brave versie van het boek, en oké, het is geen Turks Fruit of Lars von Triers Nymphomaniac. Maar we waren na alle berichten over de extreme preutsheid van de film toch verrast. Ja, zowel Dakota als Jamie gaan full-frontal. En nee, je ziet niet alles, maar wel bijna. Wat de film juist wel mooi maakt, als je het ons vraagt. Maar wellicht is dat omdat we Nymphomaniac hebben gezien en daardoor weten dat constante naaktheid op het scherm juist helemaal niet sexy is.

> De bijrollen
Ons laatste hoogtepunt. Want Eloise Mumford is heerlijk gezellig als wilde, beste vriendin van Ana en ook Luke Grimes is als Christians broer een zeer welkome en shirtloze toevoeging. Rita Ora heeft trouwens maar twee zinnen in de film, en kon net zo goed weggelaten worden. Duidelijk gevalletje promotiestunt.

DE DIEPTEPUNTEN
> De chemie tussen Dakota en Jamie
We zijn hier even de boodschapper van 't slechte nieuws, want inderdaad, Jamie en Dakota zijn geen Robert Pattinson en Kristen Stewart. Of Megan Fox en Shia LaBeouf. We weten niet waarom, maar de vonken blijven uit. Compleet. En dat is toch een vrij essentieel onderdeel van deze film. Wellicht komt het door de castingproblemen voor Christian Grey - we blijven immers toch benieuwd hoe Charlie Hunnam het gedaan zou hebben - of omdat Jamie Dornan toch niet zo'n fantastische acteur is. Misschien komt het doordat de Brit Amerikaans moet spreken en dat blijft geforceerd overkomen. Jammer.

> De verhaallijn
Er gebeurt eigenlijk gewoon niet zoveel in de film. Ana blijft hangen in het 'zal ik wel, zal ik niet'-dilemma en de twee lijken constant in rondjes te draaien. Nu is dit natuurlijk gewoon hoe het boek is, dus daar kun je in een verfilming niet zo veel aan veranderen, maar we snappen dat mannen van dit gezanik doodziek worden. De film is slim net voor Valentijnsdag uitgebracht, maar je doet hier je vriend geen plezier mee.

> De styling
Oké, Anastasia moet natuurlijk een onopvallend grijs muisje zijn, maar kom op! Ze hadden tenminste heur haar een beetje leuk kunnen doen. Dakota heeft in de film een scheve pony, piekerige plukjes en draagt verkreukte jurkjes die net uit de was lijken te komen. Naarmate de film vordert wordt haar kleding beter, maar och, arme Dakota. Om nog maar niet te beginnen over de schoenen...

> De befaamde uitspraken
Fifty Shades of Grey-schrijfster E.L. James wisten honderden miljoenen vrouwen met haar boeken te bereiken, dus wie zijn wij om haar schrijven aan te vallen. Maar gut, er zitten toch een partij slechte uitspraken in. En ja, die moet arme Dakota dus ook uitspreken in de film. Van 'Enlighten me, then' tot 'Why are you trying to change me?'; een paar zinnen die gedoemd waren om tenenkrommend over te komen in de prent. En dat is dus ook zo.

Of je de film dus moet gaan zien? Zeker. Dit is immers hét grote filmfenomeen van 2015, of-ie nou goed of slecht is. En oké, de ontblote sixpack van Jamie Dornan is ook geen straf.

6 tekenen dat je te maken hebt met een Christian Grey >

DIT moet je weten over Dakota Johnson voordat je haar naakt ziet >