Twee weken lang staat Europa bol van de sterren. Tout Hollywood reist af naar de badplaats om zich daar op te maken voor het nieuwe filmjaar. Je begrijpt: een feestje om bij te zijn.
Ik werd door Dolby en JT Bioscopen uitgenodigd om de nieuwe film van Gus Van Sant met Matthew McConaughey en Naomi Watts in de hoofdrollen, The Sea of Trees, te gaan bewonderen. Doet die naam een belletje rinkelen? Dat kan. Een dag voordat ik naar Cannes afreisde werd de film met boe-geroep ontvangen door de recensenten. Er stond me dus wat te wachten. Maar hé, slechte publiciteit is ook publiciteit.
Afijn, ik, gewone sterveling, stapte dus op het vliegtuig en toog naar Cannes. Mijn verwachtingen versus de realiteit op een rij:
1. Nee, het vliegveld wemelde niet van de sterren.
Ik had verwacht op het vliegveld verblind te worden door flitsende camera’s, op het web zag ik immers celebs af en aan komen daar in Nice (vanuit daar rijdt iedereen naar Cannes). Maar nee. Geen bekend gezicht of camera’s die overuren draaien te zien. Dammit.
2. Nee, er staat geen limo klaar.
Voor wie binnenkort ook naar Nice afreist en vervolgens de taxi naar Cannes neemt, let op! Taxi’s weten dat dit hét moment is om te cashen en zetten je af waar je bijstaat. Hou die meter dus goed in de gaten, anders reken je zo 30 euro meer af. Ik hoorde dit pas later van een local. Helaas.
3. Nee, je struikelt niet over de celebrities.
Of nou ja, wel een beetje, maar je moet op de goede plek zijn. De meeste beroemdheden overnachten in het chique Hôtel du Cap-Eden-Roc dat een privéstrand heeft en reserveren aan de Boulevard de la Croisette een tafeltje in een goed restaurant. Daar kan het goede spotten dus gedaan worden.
4. Nee, je komt het Palais des Festivals niet zomaar binnen
Hier worden de grote filmscreeningen gedaan en dit is waar al die waanzinnige rodeloperfoto’s worden gemaakt. Er staan talloze hoopvolle mensen met bordjes waarop is gekrabbeld ‘Invitation please’ maar kleine kans dat je die zo gaat krijgen. Gelukkig hadden de lieve mensen van Dolby en JT Bioscopen een waanzinnige balkonplaats voor me geregeld voor de veelbesproken film The Sea of Trees – ik vond ‘m ook niet fantastisch (de clichés!), maar Matthew is in de vorm van zijn leven dus dat is zeker het bioscoopbezoekje waard –, waardoor ik een goede blik had op Matthews vettige kapsel en Naomi’s prachtige jurk:
5. Nee, je komt niet ‘toevallig’ terecht op een met sterren overladen feestje
Collega I. doet al járen het Cannes Film Festival aan en vertelde me over een avond waarop ze in de kleine uurtje plots op een feest belandde waar de grootste sterren je omver liepen. Dat zou ik ook wel even regelen. Nou, niet dus. Alles in Cannes is inmiddels hermetisch afgezet – serieus, er is daar meer politie op de been dan tijdens een persconferentie van Obama – en je komt nergens binnen zonder ID, uitnodiging, perspas, een e-mailbevestiging en zo kan ik nog wel even doorgaan. Van insiders hoorde ik bovendien dat de feestjes van zo’n tien jaar geleden duizendmaal beter waren en een groot deel van de ‘celebs van nu’ veel te braaf zijn geworden. Waar is Leonardo DiCaprio als je ‘m nodig hebt?
6. Nee, je wordt niet ontdekt door Woody Allen
Hoewel ik écht geen actrice zou willen zijn – ik koesterde vroeger trouwens wel altijd de hoop om regisseur te worden –, hoor je soms van die sprookjesverhalen over iemand die op een zonnige terras zit en dan plots oogcontact maakt met, laten we zeggen, Woody Allen. Pats! Voor je het weet zit je in drie films van de goede man – dat is immers het minimum aantal waaraan je je bindt als muze – en mag je vast wel een Oscar in ontvangst nemen voor één van die drie. Woody was in town, dus dat zat al mee, maar ‘m vinden was een tweede. Bovendien schijnt-ie zijn pijlen al gericht te hebben op Blake. Oh well.
7. Nee, laat je niet misleiden door die rodeloperfoto’s
IEDEREEN moet namelijk over de rode loper naar een filmscreening, niet alleen de Sienna Millers onder ons. Zo vond ik me dus in mijn lange jurk en torenhoge Alexander McQueen-hakken (gelukkig, want schijnbaar werden haklozen ook kaartloos gemaakt) voor een horde in pak gehulde fotografen. Ik maakte snel een sprintje naar binnen, dus wellicht is het maar goed dat ik Woody niet tegen het lijf ben gelopen.
Viel het dan tegen? Mais non! Ik was op aanraakafstand van Matthew McConaugheys vette haar, kon van dichtbij bewonderen hoe mooi Sienna Miller wel niet was en zag hoe de 77-jarige Jane Fonda iedereen inpakte en wegblies in haar strakke jurk met cut-outs (hoé doet ze het?!). Cannes, je was fijn. Als je dat platte schoenen-verbod maar wel weer heel snel intrekt.
PS - ook bijna eng dicht op de de huid (en het haar) van Matthew McConaughey zitten? Dolby Cinema is een spectaculaire bioscoopervaring die je bij JT Bioscopen kunt ervaren. Het beeld is scherper dan ooit en het lijkt haast of je in de film zit. Meer weten? Check het hier.
ZIEN: álle rodeloperlooks van het Cannes Film Festival 2015 >
DIT zijn de genomineerden van het Cannes Film Festival 2015 >
