'Wat sms ik aan de moeder van mijn kinderen?' Met die vraag walste ik negen jaar geleden de kamer van mijn beste vriend en huisgenoot Pieter binnen. We woonden met veertien anderen in een dispuutshuis aan de Nieuwe Herengracht in Amsterdam. De avond ervoor hadden we het Lentebal gehad, ons jaarlijkse dispuutsgala. Daar had ik Sabrina, 'de moeder van mijn kinderen', ontmoet, en ik twijfelde over een goede tekst voor een eerste sms.

Hoe kon ik de avond waarop ik zó verliefd op haar werd, met een ander meisje in bed belanden?

Die ochtend was ik trouwens niet naast Sabrina wakker geworden, maar naast de date met wie ik naar het bal was gegaan. Dit was later een beetje lastig aan Sabrina uit te leggen. Hoe kon ik de avond waarop ik zó verliefd op haar werd, met een ander meisje in bed belanden? Ik denk dat het was omdat ik meteen zeker wist dat ik de rest van mijn leven met Sabrina zou zijn. Het was een afscheid van mijn vrijgezellenbestaan.

Op de avond van het Lentebal had ik met mijn jaargenoot Ebbo afgesproken voor het Centraal Station. We zouden met z'n vieren, samen met onze dates, naar het gala gaan dat plaatsvond in Noord. We stelden onze dates aan elkaar voor. 'Sabrina, dit is Merijn. Merijn, dit is Sabrina,' zei Ebbo. Op dat moment werd ik meteen, echt meteen, verliefd op haar. Ik heb er nooit aan getwijfeld of je het bij echte liefde onmiddellijk weet. Het heeft volgens mij dan ook geen enkele zin om 'het te gaan proberen' met iemand. Het gaat zo: je ziet iemand en je weet: die is het.

Het is nu negen jaar geleden en ik weet nog precies hoe ze me aankeek toen. Zo stralend, zo mooi en zo lief. Op de pont naar Noord waren we alleen maar met elkaar aan het praten, terwijl Ebbo en mijn date een beleefdheidsgesprekje voerden. Tijdens het diner zorgden we dat we naast elkaar kwamen te zitten. Er is een foto van ons, van hoe intens en afgesloten van de rest van ons gezelschap we uren met elkaar zaten te praten. Nooit eerder had ik meegemaakt dat ik over zoveel totaal verschillende dingen met een ander kon praten. Ze was gevoelig, slim en grappig en had 'iets dieps', wat me mateloos in haar aantrok. Wat nog wel het beste bewijs voor mijn verliefdheid was, was dat ik me tijdens die avond om de zoveel tijd afvroeg: 'Ben ík wel leuk genoeg voor háár?' Ik was van haar onder de indruk.

Tijdens het feest, toen ze even naar de wc ging, belde ze haar beste vriendin, die ik een beetje kende. Ze vroeg wat zij van mij wist. Haar vriendin zei: 'Néé, niet Merijn! Die heeft hele foute witte schoenen'. Ook vond ze geloof ik dat ik een paar vriendinnen van haar niet netjes had behandeld. Gelukkig trok Sabrina zich hier niets van aan. Aan het einde van de avond gaven we elkaar een kus op de mond en zeiden, allebei heel verliefd, elkaar gedag. Het bevestigde mijn idee dat je bij echte liefde de eerste nacht samen nog even moet uitstellen.

Precies acht jaar later vroeg ik haar ten huwelijk voor het Centraal Station

Een week daarna gingen we uit eten. Precies acht jaar later vroeg ik haar ten huwelijk voor het Centraal Station, op de plek waar we elkaar hadden leren kennen, tussen honderden forenzen en toeristen. En afgelopen zomer zijn we met elkaar getrouwd.

Merijn de Boer (1982) debuteerde in 2009 in literair tijdschrift De Gids met zijn verhaal Tragisch wonen. In 2011 verscheen zijn eerste verhalenbundel Nestvlieders, waarvoor hij de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs kreeg. In 2014 volgde De Nacht. Zijn nieuwste boek 't Jagthuys is nét verhenen, je bestelt het hier.

//

Wat antwoord je als je vriendin vraagt of ze dik is geworden?

'Bij een verkeerd antwoord volgt geheid ruzie.'

Hoe diplomatiek is columnist Yannick? Lees het hier.