'Goede voornemens', een gegeven waar ik volgens de moderne traditie bij het vallen van de eerste voorzichtige sneeuw begin december, m'n gedachten over zou moeten breken. Opdat, zodra de champagneglazen klaar staan om te klinken, een waslijst aan moetjes en ander soortige verplichtingen op m'n schouders leunt.
Nou, mij niet gezien.
Ik vind het echt geen probleem om op Oudejaarsavond enthousiast af te tellen, al m'n vrienden te omhelzen, ze eens diep in de ogen te kijken en met veel overtuiging een gelukkig nieuwjaar te wensen. Om vervolgens te dansen op dusdanig harde muziek dat de telefoontjes van m'n moeder of ik wel op tijd ben voor de nieuwjaarsduik op wonderbaarlijke wijze aan me voorbijgaan. Dat laatste natuurlijk met pijn in mijn hart...
Maar om dat kalendertechnische feit te laten bepalen wanneer ik m'n leven zou moeten beteren gaat in tegen mijn manier van denken; élk moment is het juiste moment om actie te ondernemen. Waar velen vaak rond de jaarwisseling met voornemens komen als meer sporten, minder drinken en op tijd naar bed gaan, lijken deze inzichten zich aan mij veelal op a-typische momenten te openbaren.
DRONKEN VERLEDEN
Zeg dat ik bijvoorbeeld ooit in een duister verleden een zekere dronken aanvaring had met m'n beste vrienden. Gezien de omstandigheden wellicht geen uitzondering; het ging hier namelijk om een uitgaansgelegenheid in een maar weinig aan te raden buitenwijk van Praag. Maar goed, de locatie mag niet dienen als excuus: ik was dronken, niet uit te staan en onhandelbaar.
Dat mijn vrienden de volgende dag maar minimaal tevreden met me waren, is vrij logisch. Deze avond die in het teken had moeten staan van een onschuldig bezoek aan een striptent met typische Oostbloktrekjes, vormde voor mij een keerpunt. Als ik m'n beste vrienden met mijn gedrag zo kon teleurstellen, zou ik vanaf dat moment niet meer drinken. En zo geschiedde.
Maar stel, ik had met deze beslissing gewacht totdat m'n agenda aan zou geven dat het weer 1 januari is, dan had het zo maar eens nog een zwaar en wellicht eenzaam halfjaar voor me kunnen worden.
Inmiddels heeft m'n destijds duidelijk aanwezige emotionele instabiliteit (die het hanteren van alcohol bemoeilijkte) me samen met m'n puberteit verlaten. Ik kan nu probleemloos een wodka'tje wegtikken, maar de keren dat ik me dat heb toegestaan zijn op twee handen te tellen. En dan alleen omdat de situatie zo ongemakkelijk was dat ik anders in actieve looppas had moeten wegrennen.
Waarom ik mezelf dan het genot van een glaasje ontzie? De smaak kan me niet bekoren en het strookt niet met de gezonde levensstijl die ik vooral op het gebied van voeding probeer na te streven.
CONTROL FREAK
Zo'n ander 'keuzemoment' was namelijk toen ik aan mijn opleiding aan de Toneelacademie in Maastricht begon en me vrij snel duidelijk werd dat m'n fysieke gesteldheid van essentieel belang was om de lange lesdagen (van negen uur 's ochtends tot half tien 's avonds!) vol te kunnen houden. Met het oog op werk in de toekomst is mijn lichaam ook hetgeen waarin ik m'n rollen zal moeten verpakken.
En dus verruilde ik vlees en geraffineerde suikers voor veel vers groen en vis. Verder heb ik werkelijk elke superfoodvariant in m'n keukenkastje staan; niet omdat ik heilig geloof in alle positieve effecten die deze op je lichaam zouden hebben, maar het zijn wel natuurlijke en onbewerkte producten en daarmee overzichtelijk. En dat vind ik prettig.
Weten wat ik eet, geeft me houvast. In hectische tijden kunnen onverwachte dingen nogal eens m'n pad kruisen, en dan vind ik het aan de einde van de dag een rustgevend gevoel dat ik me in elk geval aan m'n op voorhand bedachte voeding heb gehouden. Dit klinkt een beetje dwangmatig, maar als die lichte neurose er voor zorgt dat ik m'n vitamines binnenkrijg, neem ik haar voor lief.
GOED EXCUUS
Het gelukmakende gevoel dat ik krijg door gezond te eten, zorgt dan misschien dat ik met gemak een kroketje afsla, iets als een zak chips blijft moeilijk te weerstaan. En wat betreft de nachtelijke cravings: een écht intieme band met de man van de avondwinkel probeer ik te voorkomen, máár deze verantwoorde manier van eten mag geen straf worden.
Want wanneer ik druk ervaar, zelfopgelegde druk welteverstaan, ben ik direct niet meer in staat om me aan mijn zelfopgelegde afspraken te houden. Daarom stop ik mezelf soms gewoon een zak chips toe, soms gênant veel zelfs.
Überhaupt eet ik veel. In het geval van gezonde maaltijden uiteraard geen enkel probleem en bovendien geheel te verantwoorden door het verleden... Toen mijn moeder zwanger was van mij vond zij het nodig in een zekere kermisattractie te stappen, wat me als ongeboren baby een knoop in m'n navelstreng opleverde. Dat gebrek aan voeding moet ik zo af en toe compenseren.
Overigens ben ik er van overtuigd dat diezelfde knoop me ook m'n overige dertien centimeter in lengte heeft gekost. Het emotionele verlies daarvan is ook met eten beter te verwerken.
En dat ik nu niet naar de sportschool ga, is eigenlijk natuurlijk omdat ik in mijn jaren op de Toneelacademie zo gehecht ben geraakt aan de looptrainingen in de vrije natuur onder bewind van m'n bewegingsdocent. De frisse buitenlucht tijdens het rennen op de Sint-Pietersberg doet nou eenmaal meer met me dan het airconditioningsysteem van de David Lloyd.
'Jeans voor € 19,95 of een T-shirt voor € 4,99 kán niet' aldus groene PR-dame Willa Stoutenbeek >
