Het is wat, de huis-tuin-en-keukenperikelen in de liefde. Maandelijks bericht een man erover in ELLE. Nu het einde van het jaar langzaamaan nadert, dachten we: wat een mooi moment om de zielenroerselen van 2015 in de herhaling te gooien. Yuki Kempees doet een boekje open:
‘Hou je van me?’ vroeg ze.
Ze lag naakt op haar buik in mijn onopgemaakte bed. We hadden net de intiemste seks ooit gehad en ik lag uitgeput naast haar. De verleiding om bevestigend te antwoorden was immens. Met mijn vingers schreef ik ‘ja’ op haar rug, maar ik zei het niet.
‘Ik vind je leuk,’ zuchtte ik.
‘Je vindt me leuk. Is dat alles?’
Ik had haar vijf weken geleden ontmoet. We werden door een gezamenlijke vriend aan elkaar voorgesteld. Ik schudde haar hand, zij schudde mijn hand en we lieten elkaar niet meer los. Dag en nacht waren we onafscheidelijk geweest, vijf weken lang.
‘Maar je bent leuk,’ zei ik, waarmee ik het gemis in mijn woorden eens te meer bevestigde.
‘Godverdomme. Ik wist het, je bent er zo een.’
‘Zo een wat?’
‘Jij bent zo’n man die nooit zal zeggen wat hij voelt.’
‘Dat is onzin.’
‘Waarom zeg je dan niet wat je voelt?’
‘Ik zeg toch dat ik je leuk vind?’
‘Ja, maar wij zijn inmiddels toch wel wat verder dan gewoon leuk?’
‘Ik zeg dat gewoon niet zo snel.’
‘Zie je wel, zo’n man.’
‘Weet je wat het is?’ zuchtte ik.
‘Nou?’ Ze draaide haar gezicht naar me toe en keek me vragend aan. ‘Ik sprak ooit een muzikant, we hadden het over de liefde. Weet je wat hij zei?’
‘Nee.’
‘Wanneer je elkaar net leert kennen dan is alles wat je aan elkaar ontdekt nieuw, en alles wat je tegen elkaar zegt ook.’
‘Ja, dus?’
‘Dus weet je nog toen ik je voor het eerst zag? Je zei “Hoi” en enkel het woordje “hoi” deed me wankelen op mijn benen.’
Ze lachte. ‘Dat is lief.’
‘En toen je na een paar keer afspreken tegen me zei dat je me leuk vond, leek de wereld te stoppen met draaien, de tijd stond stil, enkel omdat je zei dat je me leuk vond.’
‘Dus?’ Ze keek me hoopvol aan met een blik die een onderbouwing motiveerde.
‘Dus na een tijdje zeg je “Ik ben verliefd op je”, toch?’
‘Ja.’
‘Dan na enige tijd, wanneer het goed voelt om dat uit te spreken zeg je voor het eerst “Ik hou van je.”’
Ze knikte begrijpend, maar begreep het nog niet helemaal.
‘Maar wat dan allemaal niet meer gezegd kan worden is: “Ik vind je leuk” en “Ik ben verliefd op je.” Dat werkt niet meer, snap je? Je kunt alleen nog maar zeggen dat je van iemand houdt. En dan ga je zoeken naar woorden om dát weer te overtreffen.’
‘Iets wat “Ik hou van je” overtreft?’
‘Juist. Alleen, dat bestaat niet. Uiteindelijk wordt het dan: “Hou je van mij?” en “Zeg dat je van me houdt.” En dan komt er een punt waarop je helemaal niets meer wilt zeggen. Dan krijg je ruzie en is het enige wat je wél wilt zeggen: “Ik haat je” en dan kijk je terug en weet je eigenlijk niet meer waar het allemaal is misgegaan.’
Een rimpel verscheen op haar voorhoofd, ze kroop wat dichter tegen me aan.
‘Liefje, wat wil je nu zeggen?’ vroeg ze zacht.
Ik sloeg een arm om haar heen en gaf haar een kus op haar voorhoofd.
‘Wat ik eigenlijk wil zeggen is: onderschat nooit, maar dan ook nooit, de kracht van “Ik vind je leuk.”’
Yuki Kempees (1986) debuteerde in 2013 met Cirkels zijn alleen mooi als ze rond zijn, verder schreef hij toneelstukken, publiceerde hij in Vice en het onlinemagazine van de Stadsschouwburg Amsterdam, SSBA Salon, en treedt hij op festivals op. En hij is dj. Nu werkt hij aan zijn tweede en derde boek. Volg Yuki via yukikempees.com of Instagram: @yukikempees.
