1. Dumbledore is homoseksueel
Ja, echt. Helaas voor hem werd hij verliefd op een tovenaar die in de toekomst voor duistere magie zou kiezen: Grindelwald – een bitterzoet plot dus. 'Dumbledore ontmoette iemand die net zo briljant was als hijzelf, en… was ontzettend aangetrokken tot deze geniale man, en vervolgens vreselijk door hem teleurgesteld,' onthult Rowling. Ze voegt toe: 'Als ik had geweten dat Dumbledore's geaardheid jullie zo gelukkig zou maken, had ik het al jaren geleden aangekondigd!'
2. Draco Malfoy is geen tragische anti-held
Hij en Harry zouden nooit echt vrienden worden – daar veranderde Rowling ook niet van mening over toen bleek dat zóveel jonge meiden een heuse crush ontwikkelde voor Malfoy. Rowling: 'Draco had diep vanbinnen, onder alle vooroordelen en spottende opmerkingen, geen gouden hart. Hij en Harry waren nooit voorbestemd beste vrienden te worden.'
3. Je hebt geen toverstok nodig om te kunnen toveren
We wisten al dat Dumbledore en ook bijvoorbeeld Hermione geen toverstaf nodig hebben om magie te gebruiken, maar eigenlijk dachten we dat dat kwam omdat ze gewoon goede tovenaars waren. Rowling legt uit: 'Bijna alle tovenaars gebruiken een toverstok, omdat magie daardoor makkelijker gehanteerd kan worden. Magie zónder toverstok is zeer geavanceerd en vergt meer talent.' Slechts één procent van de één procent beste tovenaars (denk daar maar eens over na) hebben de gave om te toveren zonder stok. Daarnaast laat Rowling weten dat ook 'vliegen zonder bezemsteel'(!) een ding is.
4. De Longbottoms werden nooit meer de oude
Misschien is het lot van de ouders van Neville nog wel tragischer dan welke gruwelijke dood van enig Harry Potter-karakter dan ook. Ze werden tot waanzin gemarteld door Death Eaters en eindigden in de psychiatrische inrichting van St. Mungo, het ziekenhuis voor magische kwalen en verwondingen.
Sommige fans hoopten dat de Longbottoms er weer bovenop zouden komen toen Voldemort verslagen was, maar Rowling slaat die hoop al gauw de kop in: 'Ik weet dat veel van jullie dat graag wilden, en ik snap heel goed waarom, want op een bepaalde manier is wat gebeurde met Nevilles ouders nog erger dan wat Harry's ouders overkwam. Maar de aangerichte schade van duistere magie is soms, zoals in dit geval, permanent.'
5. Ron en Hermione waren waarschijnlijk geen goede match
Rowling heeft er geen problemen mee onze dromen de grond in te trappen. Maar in alle eerlijkheid, ze was groot fan van het koppel. 'Er waren genoeg redenen – die niet zozeer met literatuur te maken hadden, maar meer met de plot zoals ik die in mijn hoofd had – die ervoor zorgden dat Hermione met Ron eindigde,' legt ze uit. Achteraf vraagt ze zich af of Harry en Hermione misschien beter bij elkaar hadden gepast – maar 'misschien komen zij en Ron er wel uit met wat relatietherapie.'
6. Mr. en Mrs. Weasley zijn op het nippertje aan de dood ontsnapt
Maar gelukkig heeft Rowling ze laten leven. Voordat ze begon met het schrijven van het bloedbad in Harry Potter and the Deathly Hallows, wist ze nog niet zeker welke karakters het zouden overleven – en beide Weasly-ouders waren in gevaar. Arthur Weasley had zelfs eigenlijk al moeten sterven in Harry Potter and the Order of the Phoenix, toen hij aangevallen werd door Voldemorts slang Nagini – maar dat plan verviel toen ze bedacht dat het tragischer zou zijn Sirius te vermoorden.
7. We spreken 'Voldemort' al die tijd al verkeerd uit
Rowling gaf toe dat zij de enige is die zijn naam uitspreekt zoals ze het bedoeld had – met een stomme 't', zoals in het Frans ('Voldemôr').
8. Harry, Ron en Hermione kregen hun eigen chocolate frog cards
Geweldig nieuws voor Ron, gezien hij een grote chocoladekikkerverzameling had. Rowling onthulde dat het trio in 2007 gehonoreerd werd met hun eigen Famous Witches and Wizard Cards dankzij de sleutelrollen die ze speelden in het verslaan van Voldermort.
9. Harry en Dudley bleven in contact
De meesten van ons verwachtten misschien dat Harry meteen alle banden met de Dursleys brak, maar niet volgens Rowling: 'Harry en Dudley zien elkaar nog net vaak genoeg om elkaar kerstkaarten te sturen, maar ze bezoeken elkaar meer omdat ze zich verplicht voelen – ondertussen zitten ze in stilte bij elkaar zodat hun kinderen hun neefjes en nichtjes nog kunnen zien.'
Het lijkt zo'n mooie onthulling, tot je bedenkt hoe vreselijk ongemakkelijk die kerstdiners geweest moeten zijn.
bron: Cosmopolitan
