Net als miljoenen anderen heb ik de vreemde eigenschap dat wanneer ik een film zie waarin een mens doodgaat, me dat niet zo veel doet. Ja nee wel als het een personage is waar ik enorm aan gehecht was, maar verder zie ik het gebeuren, haal m'n schouders op en ga verder met de film. Neem Titanic, daar gaan echt vet veel mensen dood. Ze vallen allemaal van het schip, het is intens tragisch, huilende kinderen en gillende mannen en vrouwen – rampzalig. Dat kan ik allemaal redelijk stoïcijns aan me voorbij laten gaan, totdat de scene komt waarin je een paar honden ziet rennen voor hun leven over het dek. Of eigenlijk is het niet eens een volwaardige scene, het is een shot. Letterlijk niet meer dan dat. Nou ik zal je vertellen, dán begint er een brok in m'n keel te komen hoor.

Zodra er in de film dieren doodgaan ben ik compléét van de leg. Dan wil ik die hele donderse rotfilm het raam uitgooien en om mezelf te kalmeren heel veel poezenfilmpjes op YouTube gaan kijken. Ik kan niet tegen stervende dieren. Niet alleen honden hoor, maar alle dieren. Behalve muggen misschien, die vind ik minder zielig. Maar House of Cards heb ik bijna niet verder gekeken dan de eerste aflevering, waar een nogal traumatische scene met een hond plaatsvindt.

Ellende is dat je nooit weet van tevoren wanneer en of en hoeveel beesten er doodgaan in de film die je op het punt staat om te gaan kijken. Tenminste, dat dácht je. Want hold your horses, er is een site die je dat allemaal keurig netjes vertelt. Het heet Does The Dog Die en aan de hand van verschillende hondengezichtjes weet je of er geen dieren doodgaan, wel doodgaan, of alleen heel erg gewond raken maar het uiteindelijk wel overleven. De database is niet compleet, uiteraard, maar er staan verrassend veel films op genoemd.

Dus, nooit meer onverwachtste tranen, het leven lacht je toe. En vergeet niet, ze gaan nooit écht dood, want het is allemaal nep. Echt. Heus. Eerlijk waar.