Hij was aan het twitteren. Op het moment dat de PricewaterhouseCoopers-accountant van de Oscars de verkeerde envelop aan Warren Beaty en Faye Dunaway gaf, verstuurde hij een inmiddels gewiste foto van actrice Emma Stone met haar vers gewonnen beeldje de wereld in. Met de grootste Oscar chaos aller tijden tot gevolg.
Kan 2017 nog meer 2017 worden? Amerika heeft een president die liever direct twittert over de dingen die hij op tv ziet, dan zich door experts laat inlichten over deze zaken. En de belangrijkste filmprijzen van het jaar worden compleet verkloot door een man die zo graag wil opscheppen over het feit dat hij dichtbij een Hollywoodster staat, dat hij zijn werk vergeet te doet. Zijn enige taak van de avond nog wel...
Het is een vreemd fenomeen. We willen tegenwoordig zo graag delen met de wereld wat we aan het doen zijn, dat het belangrijker is om de zonsondergang op het tropische eiland mooi te instagrammen dan er daadwerkelijk naar te kijken of van te genieten. Als er geen foto op Facebook staat, is het niet gebeurd.
Hoe deden we dat vroeger als er iets bijzonders gebeurde in ons leven? Vóór de selfies en tweets?Dan vertelde je gewoon aan je vrienden dat je een beroemdheid had gezien. Zoals Chandler en Monica toen ze Donald Trump hadden gezien terwijl hij op de lift stond te wachten in hun hotel (oh 1998, we missen je...):
Had de accountant van de Oscars zijn backstage-avonturen nou ook maar bewaard voor zijn familie en vrienden. Dan hadden hij en zijn collega momenteel geen beveiliging hoeven hebben omdat er mensen voor hun huis staan en ze doodsbedreigingen hebben ontvangen. (Mensen zijn gek...) En dan was The Academy nu niet serieus aan het overwegen om voortaan een ander bureau dan PricewaterhouseCoopers in te huren.
Nu zijn er mensen die denken dat deze gigantische screw up er wel voor gaat zorgen dat we over 10 jaar nog steeds weten dat niet La La Land maar Moonlight de Oscar voor beste film heeft gewonnen. Ik hoop het, want ondanks de chaos is de winst van Moonlight een historische.
Moonlight is de eerste film met een LGBTQ-personage in de hoofdrol die de Oscar daadwerkelijk wint (Cabaret, Milk, Dallas Buyers Club en Brokeback Mountain werden genomineerd, maar verloren uiteindelijk allemaal) én de eerste film die wint met een voornamelijk Afrikaans-Amerikaanse cast die níet over racisme gaat. En dat is, zeker in 2017 met een administratie in Washington die weinig op heeft met minderheden, een enorme overwinning.
Laten we dit dus vooral niet verpesten door een accountant die liever twittert over de sterren die hij spot, dan zijn werk doet.
