In de instagrambloggerij vind je verschillende sectoren – de modeblogger, de foodblogger, de fotografieblogger (wat een soort pleonasme eigenlijk is op Instagram, maar soit) en natuurlijk de travelblogger. Die laatste tak van sport leek me altijd het sympathiekst – niet in de laatste plaats omdat het de sector is met veruit de beste arbeidsvoorwaarden.
Kijk alleen al naar het kantoor van de travelblogger: de wereld, en dan alleen de mooiste plekken. Daarnaast kan een travelblogger, in tegenstelling tot een modeblogger, zichzelf wat vaker uit een foto laten en, zeg, een tof krullende rivier het onderwerp van een post laten zijn. (Wil een travelblogger wél op al z'n foto's staan, dan heeft hij/zij ook nog eens alles mee – een egale, bruine huid, strandhaar, fantastisch licht, etcetera – om daar knap op te staan). Daarnaast hoeft een travelblogger helemaal niks te bakken, zoals de gemiddelde foodblogger, en hoeft er ook helemaal niks te lukken – de travelblogger moet gewoon ervaren.
Ik ben ook blij dat travelbloggers er zijn: zij vinden de verborgen plekken voordat 1.381.938 anderen die plekken hebben platgelopen, en hoe meer travelbloggers er zijn, hoe harder er wordt gezocht naar de kleine hoeken en gaatjes in de wereld waar onontdekte schoonheid te vinden is. Plus: hoe meer prachtige plekken tegelijkertijd gepusht worden op onze Instagramfeeds, hoe kleiner de kans dat één plek in het bijzonder onder toerisme dreigt te bezwijken, want dan wordt de stroom een beetje verdeeld.
Ja: de travelblogger, die heeft een knap en gezond beroep. Dacht ik.
Want er is sinds kort een fenomeen ontstaan waarvan mijn ogen zowat uit hun kassen vallen van verbijstering. Het heet: de gewaagde foto.
Dit is een voorbeeld van een gewaagde foto:
Wat we hier zien: een zeer gezond en gezegend persoon die in een prachtige stad haar leven in de waagschaal besluit te leggen voor een In-sta-gram-post en met een verkeerde beweging of onverwachte windstoot een vrij grote hoogte in dreigt te donderen die er hoe dan ook voor gaat zorgen dat haar ouders de volgende dag een telefoontje krijgen dat hun dochter helaas morsdood op een Bangkokse stoeptegel is gevonden.
Wat we hier zien volgens de 1542 reacties: een 'life' dat 'a fucking dream' is, een 'beautiful breathtaking view!', een 'incredible photo', een 'fearless, beautiful creature'. En iemand wilde weten 'with which camera' de foto genomen was.
Lauren Bullen van @gypsea_lust is niet de enige. Haar vriendje, Jack Morris van @doyoutravel, wilde ook:
Krijgt de foto al een wat droeviger karakter? Voor mij wel: ik zie hier een gelukkig en verliefd stel (laten we dat even aannemen) dat hartstikke goed scoort op Instagram (samen hebben ze 4,1 miljoen volgers), daar waarschijnlijk ook een heel goede boterham mee verdient (good for them), maar van gekkigheid elkaar een levensgevaarlijk balkon op praten – en het laat zich raden waarom. Om alsmaar meer te krijgen van dat wat deze reisleefstijl mogelijk maakt: likes en reacties. Er is namelijk niks in mij dat gelooft dat de twee daar echt aan het genieten waren van de zonsondergang. Kijk, dit geloof ik wel:
Het balkon geloof ik gewoon niét. Ik hoor je denken: een hoop gepiep om een op zich prachtige foto waar uiteindelijk niks mis is gegaan. Maar vergis je niet: de twee zoeken wel vaker het randje op, letterlijk, en de travelbloggerij als geheel doet dat ook steeds geregelder. Een rits voorbeelden van de gewaagde post:
Afijn, je begrijpt 't. Of beter: begrijpt het, zoals ik, niet. Iedere keer als ik een gewaagde post zie, word ik een beetje kwaad, omdat het zo'n ontzettend dom fenomeen is.
'Best seat for the sunset,' schreef @gypsea_lust als caption bij haar balkonfoto in Bangkok. 'Best seat for likes and followers,' was wat ze bedoelde – en wat ze er eigenlijk onder had moeten zetten, was 'Best seat to die if things go wrong.' Een type post die je echt, echt niet onder je 4,1 miljoen volgers zou moeten willen maken.
De volgende keer als je een travelblogger dan ook een gewaagde foto ziet maken, vraag dan niet welke camera ze hebben gebruikt, maar vraag waarom ze op überhaupt op dat verdomde balkon zijn gaan zitten in de eerste plaats. Laat ze weten dat ze geen extra likes krijgen met extreem risicovol gedrag. Maak het een post non grata. Gebruik in je comment zeker niét de woorden 'incredible', 'fearless', 'amazing' en 'breathtaking'. Ze hebben ten slotte een veel te 'f*cking dream life' om te vergokken voor zoiets als Instagramlikes – en waarschijnlijk ook een veel te 'f*cking dream'-omgeving van familie en vrienden die het moment de rest van hun leven zullen vervloeken, mocht het mis gaan.
Plus: wij hebben ze nodig voor al die onontdekte plekken. Echt. Lang leve de gezonde secundaire arbeidsvoorwaarden van de travelblogger; en de dood in de pot met de 'fearless' foto.
