Karlijn Brinkman geeft zichzelf iedere week een nieuwe uitdaging, en schrijft daarover voor ELLE.nl. Deel 1 (een week lang in lange rijen wachten) lees je hier terug.
Tijd voor deel 2:
Ik schoor mijn haar af
'Je hebt een mooie schedel'. Ik had nooit gedacht dat een mensenbrein de capaciteit had om die vijf woorden samen in een zin te zetten, dat een mond deze vijf woorden achter elkaar zou kunnen uitspreken. Maar het gebeurde. Niet een keer, maar drie keer per dag, vanaf het moment dat ik mijn haar afschoor.
Vanaf mijn veertiende ben ik bezig geweest met het rigoureus knippen en verven van mijn haar. Het was mijn handelsmerk geworden. Maar wat moet een mens nog met felroze haar als het zo dood is dat de vogels het aanzien voor een plek om hun baby's in te baren. Niks dus. Genoeg reden om het eraf te halen. Helemaal.
Daarom zet ik op een avond de tondeuse op mijn hoofd. Een heerlijk aangezicht om het dode haar naar de badkamervloer te zien afdalen. Blij met mijn nieuwe coupe stuur ik wat foto's naar familie en vrienden, en daar komt het eerste antwoord: 'Thank God dat je een mooie schedel hebt.' Wacht, wat? Ik lees het nog een keer. Ja, huh, het staat er echt. Is dit iets wat mensen vanaf nu tegen me gaan zeggen? Ik lach wanhopig.
De dagen die volgen kom ik erachter dat het mensen het blijkbaar een sociaal geaccepteerd ding vinden om andermans schedel te complimenteren. Studiegenootjes, familie, vrienden, een mevrouw die op bezoek is bij de buurman. Ze bekijken me allemaal aandachtig als ik de kamer binnen kom en spreken vervolgens de legendarische woorden.
Je hebt een mooie schedel. Het is een compliment dat de geschiedenis had kunnen veranderen. Als koningen en presidenten dat toch eens wat vaker tegen elkaar hadden gezegd, zouden oorlogen voorkomen zijn. Dan hadden de grote leiders over de laatste plukjes op hun kale hoofd gewreven en zo in de war zijn geweest dat ze spontaan waren vergeten het vuur te openen. Lieve mensen, laten we eens wat vaker complimenten maken over onze schedels. Het laat wereldleiders oorlogen vergeten en meisjes net iets beter voelen over hun twijfelachtige keuze hun haar af te scheren.
