Claire Foy ziet er niet heel koninklijk uit, in haar jeans, afgetrapte Chucks en panterjasje. Ook niet echt op haar gemak, in de suite van het chique Claridge's-hotel. Interviews vindt ze een gedoe, zo interessant is ze niet, vindt ze zelf. In haar Britse thuisland wordt ze onthaald als 'de nieuwe Sienna Miller' en 'de nieuwe Keira Knightley' – leeftijdgenoten, maar Claire ziet er met haar enorme blauwe ogen eerder uit als een achttienjarige dan de moeder van 32 die ze is. En een beroemde filmster worden is niet haar ambitie. 'Ik ben volkomen tevreden met het spelen van interessante rollen.'
En dat gaat haar goed af. Vrijwel meteen na haar dramaopleiding kreeg ze de hoofdrol in de BBC-serie Little Dorrit, ze was de heerlijk vileine flapper girl en nazigroupie Lady Persie in Upstairs Downstairs, een serie die ondergesneeuwd werd door het meer soapy Downton Abbey, en op toneel speelde ze Lady Macbeth naast James McAvoy. Ze brak vorig jaar echt door met de veel bekroonde serie Wolf Hall, als Anne Boleyn, een van de vrouwen van Hendrik VIII die haar hoofd verloor. Haar Anne was een humeurig kreng en toch brak je hart bij haar laatste momenten, knielend voor de beul met haar hals ontbloot.
Nu kan Claire opnieuw een sappige rol aan haar cv toevoegen: die van de jonge koningin Elizabeth in de nieuwe Netflix-serie The Crown. Het is een prestigeserie voor Netflix, met honderd miljoen net iets minder duur dan The Get Down. Twee seizoenen zijn al besteld, van wat er uiteindelijk zes moeten worden: één voor elk decennium dat Elizabeth regeert. Want we hebben het hier over een vrouw die al 64 jaar monarch is en het record van koningin Victoria vorig jaar verbrak.
De eerste twee afleveringen van The Crown zorgen in ieder geval al voor veel emotie en spektakel, met het huwelijk tussen de naïeve 21-jarige Elizabeth en de uiterst dashing Philip (gespeeld door Doctor Who-acteur Matt Smith), de dood van de geliefde stotterende koning George, en Elizabeths kroning. En ook voor wat juice – ja, prins Philip was altijd al van de ongepaste opmerkingen: 'Nice hat,' zegt hij tegen een Masaï-leider met een enorme hoofdtooi. De kroning zorgt voor het eerste grote conflict in hun huwelijk: Philip wil niet knielen voor zijn vrouw, de koningin.
Hoe zwaar was die kroon?
'Behoorlijk zwaar. Zeker in combinatie met alles wat je aan kleding draagt. Ik vond de kroning het moeilijkst om te spelen, het waren ook zo veel scènes. Maar dan dacht ik aan haar, en dat zij die kroon zeker zes uur lang zonder onderbreking had moeten dragen. Dan was dit niks natuurlijk.'
Wat was het leukst om te spelen?
'Alle scènes met Philip. Zo romantisch! Hij was echt een prince charming. Ik denk dat ze oprecht van elkaar hielden, en nog steeds, na al die jaren.'
Kwam je tijdens je research dingen tegen die je niet wist over haar? Ik wist bijvoorbeeld niet dat ze haar bruidsjurk bij elkaar had moeten sparen van textielbonnen, net als elke vrouw in de jaren na de Tweede Wereldoorlog.
'Ik had eigenlijk geen idee hoezeer ze bij de politiek betrokken is en hoe hard ze werkt. Ik wist wel dat ze veel bezoeken aflegt, maar niet dat ze elke dag ook nog urenlang bezig is met het lezen van de notulen van het kabinet bijvoorbeeld. Ze heeft zelden vrij. En dat al 64 jaar lang! Indrukwekkend.'
Je bent vooral bekend geworden met het spelen van echte bitches. Lady Persie is mijn favoriet.
'Oh, she's a nutter.'
En dan was er Lady Macbeth, Anne Boleyn. Heb je zelf een favoriet?
'Ik hou van hen allemaal! Maar het idee dat iemand evil is, daar geloof ik niet in. Dat vind ik juist zo interessant: proberen om mensen te begrijpen, tot op de bodem uitzoeken waarom iemand zich zo gedraagt. Het was een droom om Anne Boleyn te spelen.'
Niet de sympathiekste vrouw. En toch heb je op het einde medelijden met haar.
'Zo is het in het leven, mensen zijn niet per se aardig en ik denk ook niet dat je personages aardiger moet maken zodat mensen met je meeleven. Een verhaal is een verhaal – je kunt niet van Anne opeens een schat van een vrouw maken en god wat is het toch erg dat haar man haar hoofd afgehakt heeft. En je doet haar ook geen recht: ze was ambitieus en dat is niks om je voor te schamen. Het is zoals in het echte leven, je vrienden doen ook weleens dingen waarvan je denkt: hoezo, maar je probeert ze te begrijpen. En als acteur moet ik op het punt komen dat ik denk: dat zou ik ook zo doen. Dat is het moeilijkst, want ik ben ik, al 32 jaar. Het moet ook niet té ver van je afstaan, ik zou het vreselijk vinden om iemand te spelen die ik haat. Maar tot nu toe heb ik altijd veel empathie voor mijn personages kunnen opbrengen. En Anne was zo fantastisch om te spelen, zo complex. En daarna kwam… wat heb ik daarna eigenlijk gedaan? Ik kan er even niet opkomen.'
Daarna kreeg je een baby.
'O ja! En toen kwam The Crown, ook weer zo'n belachelijk goede serie.'
Met ook weer heerlijke kostuums.
'Ja, er zitten prachtige kostuums in The Crown, maar eigenlijk vind ik alles een kostuum als ik het voor mijn werk aan moet. Of het nu modern is of niet, alles is een kostuumdrama. Ook al draag ik een spijkerbroek.'
Al zijn jeans waarschijnlijk comfortabeler dan een korset.
'Maakt niet uit, alles wat je draagt wordt uiteindelijk irritant. Omdat je elke dag hetzelfde aan moet. Zelfs als het jeans en sneakers zijn haat je ze op het eind: ugh, waarom mag ik geen rok en sandalen aan. Vind ik tenminste, maar ik ben een heel slechte drager van kleding.'
Je hebt nu toch een leuk panterjasje aan.
'Als het kon, droeg ik panterprint van top tot teen. Ik wil me lekker makkelijk voelen. Ik vind het leuk om iets nieuws te kopen, maar ben niet modegevoelig in de zin dat ik continu wil shoppen. Ik draag altijd dezelfde dingen. Ik ben saai. Hartstikke saai.'
The Crown is vanaf VANDAAG te zien op Netflix.
6 dingen die je moet weten over The Crown >
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in ELLE.
