De Oscar-nominaties worden dinsdag bekendgemaakt en hoewel de filmwereld dan met ingehouden adem zit te wachten, is er geen nagelbijten bij voor de makers van de prent Manchester by the Sea. Want och, deze gaat er zeker wat nominaties binnenslepen.
Manchester by the Sea
Manchester by the Sea gaat over Lee (Casey Affleck), die na de dood van zijn broer de voogd van neefje Patrick (Lucas Hedges) wordt. Nu is dat opzich al een zware taak, maar zijn broer heeft in zijn testament ook gezegd dat Lee naar Patricks woonplaats, Manchester-by-the-Sea in de US, moet verhuizen zodat de 16-jarige niet overal weggerukt wordt. Lee komt dan tussen twee werelden te zitten: zijn huidige leven met vrouw Randi (Michelle Williams) en zijn nieuwe, aanstaande leven met Patrick in de plaats waar hijzelf ook is geboren en opgegroeid. Trekt hij dat wel?
Trauma en rouw zijn mooie thema's voor een film en in Manchester by the Sea zien we ze prachtig uitgewerkt. Nee, een gezellige film is het niet, maar één die diep raakt en soms pijnlijk herkenbaar is. Regisseur en schrijver Kenneth Lonergan heeft een magistraal filmwerk afgeleverd, die door critici wereldwijd al bejubeld is. Het is een trage film, met flashbacks en sterke dialogen. Maar wat het écht maakt zijn de fantastisch gecaste hoofdrolspelers.
Casey Affleck verdient dat gouden beeldje, maar niet van harte
Michelle Williams – zo konden we al zien in Blue Valentine – weet als geen ander woede, verdriet en machteloosheid neer te zetten en Casey Affleck hoort nu officieel bij de top van Hollywood. Niet dat ik dit graag zeg, want Casey Affleck heeft nogal een verleden waardoor je 'm dat gouden beeldje niet gunt. Er zijn al genoeg eikels in Hollywood die met het aanranden en verkrachten van vrouwen wegkomen – *kuch Woody Allen kuch* –, en dat we voor zo iemand moeten gaan jubelen voelt gewoon hartstikke fout. Dat heb ik dan ook niet gedaan toen-ie een paar weken geleden die Golden Globe won, en dat zal ik ook niet doen als-ie eind volgende maand gegarandeerd met die Oscar in zijn knuistje staat.
Maar: de Oscars zijn voor je acteerwerk, en daar valt in deze film niets op af te dingen. Casey Affleck speelt fantastisch en laat zien dat hij veel meer in zijn mars heeft dan oudere broer Ben. Je kunt haast niet geloven dat Casey achter die vreselijke nepdocu I'm Still Here zat van ex-schoonbroer Joaquin Phoenix – je-weet-wel, waarin Joaquin net deed alsof hij rapper werd – of in een ver verleden American Pie deed. Hij is door Manchester by the Sea Hollywood-royalty geworden, of we er nu blij mee zijn of niet.
Wie ik wél heel erg een beeldje gun: Lucas Hedges. Dit is de eerste grote rol voor de jonge acteur en gut, wát een talent. Zo natuurlijk, zo echt, zo ingetogen; hou 'm in de smiezen. Dit gaat een grote worden.
Manchester by the Sea draait vanaf morgen in de bioscoop. Bekijk hieronder alvast de trailer:
