Vanaf vandaag draait dan EINDELIJK Wonder Woman in de Nederlandse bioscopen. Een film die zo'n hit is in Amerika dat het massaal discussie oplevert over hoe vrouwen eigenlijk veel te veel genegeerd worden in Hollywood. Want, jawel, Wonder Woman gáát over een sterke vrouw én is gemaakt door een sterke vrouw.

Mijlpaal

Wonder Woman is niet de eerste film met een vrouwelijke superheld in de hoofdrol, maar het voelt toch als een mijlpaal. Om meerdere redenen. De laatste keer dat DC Comics een superheldenfilm met een vrouw in de hoofdrol uitbracht, Catwoman, was in 2004 en deze film kreeg vier Razzies (Golden Raspberry Awards, een prijs voor de slechtste films van het jaar) en een rating van 9 procent (niet best) op filmsite Rotten Tomatoes. Marvel heeft na de release van Elektra in 2005 (goed voor 10 procent op Rotten Tomatoes) de plannen om Captain Marvel, die in 2019 uit zou moeten komen, al meerdere malen vooruitgeschoven. Je hoeft geen stripboekfan te zijn om dit vervelend te vinden.

Je kunt je namelijk afvragen waarom She-Hulk, Batgirl en Ms. Marvel geen eigen film krijgen, maar er de laatste jaren drie rolprenten van Iron Man zijn uitgebracht en Thor, Batman, Spider-Man en Captain America allemaal een eigen film kregen. En ja DC is ook bezig met een film over Batgirl maar dat deze door Joss Whedon (wederom een man), wordt geproduceerd, is toch een beetje jammer. Er ligt dus nogal wat druk op Wonder Woman. Als deze film flopt, duurt het nog minstens 15 jaar voordat een andere vrouwelijke superheld de hoofdrol in een film krijgt en misschien wel 75 voordat die dan ook door een vrouw wordt geregisseerd.

Een vrouw regisseerde de film

Het is niet zo dat mannen niet in staat zijn om vrouwelijke rollen in een actiefilm goed weer te geven. George Millers Mad Max: Fury Road or Ridley Scotts Alien zijn mooie voorbeelden van hoe het moet. En toch zijn er momenten in de film dat je voelt dat je door de ogen van een man naar een vrouw kijkt. Hoe krachtig de vrouwen in de film ook zijn, er is altijd een moment waarop ze worden geobjectiveerd – denk aan de scene van Ellen Ripley in haar ondergoed. Dat gebeurt niet in Wonder Woman. Zelfs als Diana en haar Amazonen in leren niemendalletjes voorbijkomen, zien ze er nog steeds sterk uit.

Goedheid overwint niet altijd

De politiek van Hollywood daargelaten, het komt door Wonder Woman zelf dat je spontaan in tranen uitbarst. Van blijdschap. Ze is niet zoals andere superhelden emotioneel beschadigd en ze gelooft niet in de kracht van liefde en dat goedheid alles overwint.

Exceptioneel stoer

Ze beklimt stenen muren met haar blote handen, stormt door een veld van kogels. Het is niet de eerste keer dat we een vrouw dit soort exceptioneel stoere dingen zien doen – Katniss in The Hunger Games was natuurlijk ook vrij stoer – maar dat was een tiener, gespeeld door een 21-jarige vrouw. Het voelt goed om een vrouw van begin dertig al die dingen te zien doen die normaal gesproken alleen voorbehouden zijn aan Ben 'Batman' Affleck (44) en Robert 'Iron Man' Downey Jr. (52).

Females first

Wonder Woman heeft veel interactie met andere vrouwen, iets wat niet vaak voorkomt in superheldenfilms. Heeft Lois Lane in Batman v. Superman: Dawn of Justice ooit weleens een andere vrouw gezien, vraag je je af? Woman Wonder daarentegen woont op een eiland met alleen maar bad-ass vrouwen.

Niet alles aan de film Wonder Woman is natuurlijk perfect. De laatste battle bijvoorbeeld. Of het feit dat Diana wedges draagt in plaats van gewone sandalen. Of dat Steve Trevor (gespeeld door Chris Pine) echt in veel meer scenes zit dan ieder ander 'liefje van'. En toch, als je de film hebt gezien, kun je voor altijd alleen maar denken aan hoe Diana met eer en finesse haar tegenstanders bestrijdt. Wonder Woman (én actrice Gal Gadot) rules.

Gaat dat vanaf vandaag zien dus. Enne, bekijk hieronder alvast de trailer om in de stemming te komen:

[youtube ]https://www.youtube.com/watch?v=INLzqh7rZ-U&t=17s[/youtube]