Als kind dachten we dat ze briljant waren, als volwassene zien we pas hoe slecht deze films eigenlijk zijn.
1. The NeverEnding Story
Let's face it. This was just a cut-price Labyrinth with half the charm, which opted for mean moves as a substitute for subtlety or emotion. Yeah, that's right kids, we're going to drown the lovely horsey in the SWAMP OF SADNESS. Yeah, watch him drown and cry real tears! Also Bastian (Barret Oliver, who also played D.A.R.Y.L.) is very annoying. Very annoying indeed.
2. Police Academy
Het is een tikje gênant dat we vroeger echt dachten dat dit een komisch meesterwerk was, terwijl het in feite een super kinderlijke, homofobe slapstick is die zwaar leunt a) borsten, b) Steve Guttenberg en c) een man die irritante geluiden maakt 'omdat dat grappig is'.
3. Three Men and a Baby
En we blijven nog even bij Steve Guttenberg – hoezo dachten we dat zijn films leuk waren? En waarom vonden we het concept van Three Men and a Baby – drie vaders zitten zonder moeders en kunnen totaal niet voor een kind zorgen – zo charmant en grappig? Alsof kersverse moeders 'opeens' wel alles meteen weten. Nee, nee, nee.
4. The Mask
Lang, lang geleden was Jim Carrey nog niet zo bekend en vonden we zijn energie nog verfrissend – ofzo. Nu is The Mask natuurlijk haast niet meer af te kijken, want Carreys geforceerde, hysterische gezichtsuitdrukkingen voelen als nagels over een schoolbord.
5. Flubber
Flubber is een remake van de in 1961 gemaakte film The Absentminded Professor, over een getikte professor die 'vliegend rubber' uitvindt dat allerlei soorten problemen veroorzaakt. Tel daarbij op dat Robin Williams zijn rol heel hysterisch vertolkt, en je begrijpt: leuke film als je een kind bent, extreem vermoeiend als je dat niet bent.
6. Indiana Jones and the Temple of Doom
[youtube ]https://www.youtube.com/watch?v=9xf6FPvoIrU&t=1s[/youtube]
Ja, Indiana Jones is een van de grootste helden uit de cinema. En ja, The Crystal Skull was een grote teleurstelling. Maar Indy's tweede film is minstens zo slecht, maar lijkt er mee weg te komen, simpelweg omdat we kind waren toen we hem zagen en alleen maar een hele toffe, stoere Indiana Jones allerlei avonturen zagen beleven.
Maar als volwassene zie je opeens Indy's love interest Willie Scott voor wat ze is. Namelijk: een irritante, energievretende klaagbaak die niks aan de film toevoegt, en zó onuitstaanbaar is, dat je eigenlijk de film niet meer wil af zien.
Zonder Willie is de film nog steeds raar: hij is net te donker en gewelddadig, Indiana Jones is een grotere eikel dan normaal en de manier waarop India wordt geportretteerd is... nouja, discutabel (ingevroren apenhersenen horen niet in de Indiase keuken, jongens).
