De Londenaar Obaro Ejimiwe, a.k.a. Ghostpoet, gooide met zijn debuutalbum Peanut Butter Blues & Melancholy Jam uit 2011 hoge ogen in de muziekwereld. Zijn album werd zelfs genomineerd voor de prestigieuze Mercury Prize. Inmiddels heeft het geluidengenie opvolger Some Say I So I Say Light uitgebracht, waarop hij wederom muzikale grenzen opzoekt. Abstract versus concreet, spoken word met dubstep, hiphop versus funk, rock versus elektronica: Ghostpoets sound is niet in een hokje te plaatsen. We spreken één-op-één met de bescheiden muzikant.
Er valt geen label te plakken op jouw sound, hoe zou je het zelf omschrijven?
‘Just sound. Het zijn gewoon geluiden. Het is hetzelfde als kleuren mengen, als je dat doet krijg je een nieuwe kleur. Zo zie ik mijn muziek ook. Ik hou niet de term ‘genres’, als ik mezelf een label zou geven, begrens ik mijn creativiteit. Als ik een geluid hoor kan ik het opnemen en er iets mee doen: van het geluid van de auto’s die buiten langs rijden, tot bijvoorbeeld het tafel tikken op een tafel. Beperkingen maken het saai.’
Je bent dus altijd met muziek bezig?
‘Ja, misschien wel. Ieder interessant geluid kan bruikbaar zijn, soms neem ik dingen op met mijn telefoon op om later te gebruiken. Omdat ik nu altijd met muziek bezig ben, sta ik ook veel meer open voor nieuwe dingen. Het is een obsessie eigenlijk. Everything is music now.’
Je debuutalbum werd genomineerd voor de Mercury Prize: baalde je ervan dat je de award niet won?
‘No, not at all! Nee echt, het was al cool om genomineerd te zijn en wat dat voor mijn carrière kon doen. Ik wist dat als ik hard bleef werken, ik het in mijn voordeel kon gebruiken.’
Lees hier het interview met de winnaar van de award in 2011: PJ Harvey >
En nu, drie jaar later, heb je een tweede album gemaakt en ga je op tour. Voelt het nog wel eens onwerkelijk?
‘Ik dacht nooit dat ik een tweede album uit zou brengen. Zelf het eerste album had ik niet verwacht! Ik hou van muziek maken, het is altijd een serieuze hobby geweest, maar zelf muziek produceren? It didn’t feel real to me.’
Mensen komen nu naar jouw gigs, maar welke artiest(en) had je dead or alive zelf graag gezien?
‘James Brown! Die had ik heel graag willen zien. En The Clash, zij zijn echt van way before my time.’
Welk advies zou je aanstormende talenten mee willen geven?
‘Oei, ik weet niet of ik daar gekwalificeerd voor ben. I’m just me. Maar ik denk dat het belangrijk is, naar mijn bescheiden mening, om jezelf te zijn. Vertel me over je leven, geen fantasiewereld, maar waar je dag tot dag mee bezig bent. Het klinkt misschien saai, maar als je iemand kan ontroeren of emoties mee kan geven met je muziek, dan ben je goed bezig! Het gaat niet om technologie, be real, be you. Maar ja, wie ben ik?’
Vanavond staat Ghostpoet zelf op de bühne van Paradiso te Amsterdam (er zijn nog kaartjes!) en morgen vind je hem in Rotterdam in Bird. Check ook www.ghostpoet.co.uk en luister hieronder naar één van de tracks van Some Say I So I Say Light…
De Schotse band Texas viert dit jaar haar 25e jubileum >
GHOSTPOET - MELTDOWN
