Je tweede cd, Nobody’s Tune, is af. Wat mogen we verwachten?
‘Een gevarieerde cd met verschillende stijlen, bijzondere instrumenten en ik hoop vooral catchy liedjes.’

Je haalde platina met je eerste album. Wordt dit goud?

‘Ik weet het niet. Wij denken dat we (producer Benny Sings en Wouter Hamel, red.) een goede plaat hebben gemaakt. Maar deze plaat is wel iets meer voor een select oor: het heeft nog steeds wel een paar lichtere jazzy stukken, maar het is soms ook herfstig, donker, melancholisch.'

'Wat is het grootste verschil tussen Wouter Hamel toen en nu?'
‘Mijn haar is korter.’

En nu even serieus...
‘In de periode dat mijn eerste album uitkwam was ik een beetje een flierefluiter, ik feestte alleen maar. Rond mijn dertigste veranderde er iets, toen besefte ik me dat ik niets deed waar ik trots op kon zijn. Nu ben ik een keiharde workaholic en staat alles in het teken van mijn carrière.’

Wat mis je het meest uit die tijd?
‘Vier of vijf dagen achter elkaar niets kunnen doen, een pil nemen en vijf dagen kachel zijn. Zoiets? Maar ik wil niet klagen hoor. Ik heb al veel langer doorgefeest dan de meeste anderen. Mijn zusje is 24 jaar en werkt al. Toen ik zo oud was werd ik net een beetje wakker.’

Wat als je muzikale carrière opeens eindigt?
‘Ik zou in ieder geval zo iets anders kunnen doen. Ik ben namelijk niet iemand die vanuit een innerlijke drang muziek moet maken. Het is wel gewoon werk. Ik kan echt denken: shit, ik moet nog een uptempo nummer hebben. Op vakantie in Thailand sta ik ook écht niet onder de douche te zingen. Alhoewel ik me goed besef dat er minder leuke banen zijn.’

Je bent groot in Japan. Hoe gek zijn die Japanners nou echt?
‘Niet onaardig bedoelt, maar ze zijn wel bizar. Op de wc vind je allemaal verschillende knopjes om je billen mee te reinigen. Op straat lopen de mensen extreem snel, maar ze stoten nooit iemand aan. En op kruispunten gaat het er ook bijzonder aan toe. Het ene moment staat iedereen braaf op de stoep te wachten en is het doodstil op straat, het volgende moment lopen er duizenden mensen op de weg.’

Wat is de raarste vraag die je ooit gesteld werd?
‘Do you also have seasons in Holland? Heel gek, maar in Japan denken ze dat ze de enige zijn met seizoenen. Of ze vragen me wat ik van het eten vind, en wat wij in Nederland eten. Dan zeg ik zuurkool en dat begrijpen ze dan weer niet. Moet ik het gaan uitleggen. Dan hangen ze dus écht aan je lippen.’

www.wouterhamel.nl