Blaudzun verraste eind vorig jaar vriend en vijand met de aankondiging van zijn nieuwe, vierde langspeler Promises of No Man’s Land. Een album waar de singer-songwriter in het ‘geheim’ aan werkte tijdens de optredens van voorganger Heavy Flowers en waarop hij het grootser en robuuster dan ooit aanpakt. Wij spraken Johannes Sigmond vlak voor de albumrelease en kick-off van zijn nieuwe clubtour.

Het plan was om een tijdje de stekker eruit te trekken, maar dat lijkt niet echt gelukt.
‘Ik schrijf altijd veel liedjes, dat vind ik het mooiste om te doen. Dus ook tijdens het touren van Heavy Flowers was ik aan het schrijven, toen ik iets van vijf nieuwe ideeën op papier had dacht ik echt: ‘wauw, dit wordt mooi!’ Dat gevoel wilde ik eigenlijk niet krijtraken, dus ben ik snel doorgegaan. Deze liedjes konden gewoon niet wachten!’

Het folky viertal Mister and Mississippi stond destijds in het voorprogramma van Blaudzun >

Ben je altijd zo’n rusteloos type?
‘Wel een beetje ja, haha. Maar ik kan me ook heel goed vervelen hoor, alhoewel ik daar nu bijna tijd voor moet inplannen.'

Hoe zou je Promises Of No Man’s Land in één zin omschrijven?
‘Ik zou het zelf omschrijven als strijdliederen. Liederen die zorgen voor moed, misschien wel tegen beter weten in. Om overwinning te vieren, of om troost te bieden. Voor mij is het eigenlijk herrie vergeleken met mijn vorige albums.’

Herrie?
‘Er moest gewoon woede uit, daar komt het bombastische, grootse geluid vooral vandaan en het gebruik van instrumenten als drums.

Woedegevoelens? Alles loopt bij jou toch op rolletjes?
‘Ik kan ook boos zijn. Pissig op dingen in het leven, zowel hele kleine als grote dingen. Door muziek kan ik dat beter relativeren en een beetje wegvluchten als dat moet.'

Dan was er ook nog de geheimhoudingsplicht, zowel voor de muzikanten als voor jezelf. Was dat moeilijk?
‘Zelf vond ik dat helemaal niet moeilijk. Ik geloof in de werking ervan, je zit in een ‘bubbel’ en wordt niet afgeleid. Daarbij was het ook een stukje zelfbescherming, je blijft gefocust en in een hele goede flow zonder dat mensen vragen gaan stellen en verwachting opleggen.’

Ben je privé ook goed in geheimen bewaren?
‘Als iemand mij vraagt om iets geheim te houden wel ja, daar ben ik goed in. Maar verrassingen… Die kan ik slecht voor me houden, daarbij is de voorpret van het geven van een cadeau veel leuker dan het cadeau zelf!’

Over verrassingen gesproken, in de clip van Promises Of No Man’s Land draag je een wit jasje. Gaat je zwarte garderobe op de schop?
‘Haha, nee hoor. De clip is opgenomen in Thailand en geregisseerd door Mirka Duijn en Nina Spiering. Zij hadden het idee dat ik een soort foute restaurantzanger in de clip zou zijn. Maar ja, dan kon ik natuurlijk niet in mijn normale outfit gaan zitten. Vlak om de hoek waar we de clip schoten was zo’n straat vol sweatshops, maar we hadden niet zoveel tijd om iets te laten maken. Uiteindelijk zagen we dit witte jasje in een etalage hangen en hebben we gevraagd of we die mochten lenen. De mouwen waren ook veel te kort, maar goed, het moest ook fout zijn!’

Nederland: check. Europa: check. Ga je met het nieuwe album op wereldtour?
‘De focus ligt nu op Europa. Ik heb met het vorige album een paar keer in Amerika gespeeld en daar vroegen ze me om terug te komen in het najaar van 2013, maar toen heb ik toch voor de nieuwe plaat gekozen. Ze verklaarden me voor gek, maar muziek maken is toch belangrijker voor me.’

Promises of No Man’s Land is vanaf nu verkrijgbaar. Check blaudzun.com voor alle tourdata en vergeet vooral de festivalline-ups van deze zomer niet. Volgens Blaudzun belooft het een ware rockshow te worden! Single Promises Of No Man’s Land, met Blaudzun in zijn witte(!) jasje, bekijk je hieronder.

Over festivals gesproken: The Rolling Stones komen dit jaar naar Pinkpop >

youtubeView full post on Youtube