Hoe kwam je uit bij het werk van Bram Vermeulen?
‘Op de basisschool had ik een beste vriend. We waren Sjors en Sjimmie, Duo Penotti, echt onafscheidelijk. Maar daarna gingen we allebei naar een andere middelbare school en zagen we elkaar nooit meer. Dat heeft me altijd dwarsgezeten. In het laatste jaar van mijn opleiding aan de toneelschool in Maastricht dacht ik: daar moet ik iets mee doen. Toen zei een collega dat ik naar een nummer van Bram Vermeulen moest luisteren, De Wedstrijd. Ik heb het gedraaid en er ging een wereld voor me open.
Als ik rap, heb ik een bepaalde heesheid en Bram had dat ook als hij zong. Dat had ik nog nooit gehoord van een Nederlandse zanger, ik moest daarvoor echt niets hebben van Nederlandstalige muziek. Ik dacht: ik wil hier een nieuwe versie van maken.’
En toen waren er op een gegeven moment 22 nummers.
‘Ja, en twee weken voor de cd gedrukt moest worden kwam ik erachter dat 22 nummers niet passen op één cd. Ja, oeps! Stress. Moesten we gaan schrappen? Nee. Toen heb ik er maar een dubbelalbum van gemaakt. Het is het dikste album van het jaar. Letterlijk en figuurlijk. Dat mag ik zeggen, haha. Zonder arrogant te doen, maar het is echt dik. En het is even duur als een gewoon album.’
En heel gevarieerd.
‘Het is een smeltkroes van verschillende stijlen. Singer-songwriter, hiphop, bluegrass. Het is vrolijk maar ook melancholisch, het gaat alle kanten op. Maar alle nummers hebben te maken met afscheid, dat thema kun je overal in herkennen. Het gaat bijvoorbeeld over de dood van een vriendschap. Maar ook over dat als er een deur dichtgaat, er ergens anders weer een opengaat. Misschien een grotere deur, naar een betere toekomst.’
Akwasi treedt op dit moment met zijn band op met de Daar Ergens clubtour. Daarna volgt de voorstelling Akwasi speelt Bram Vermeulen: Daar Ergens in de theaters. Check ook: Akwasi.net.
Meer muziek: 5 feiten over de nieuwe Band Aid 30 >
