Ze zouden de meest praatgrage leden van de band zijn: Harry Mc Veigh (zang/gitaar) en Charles Cave (bas/achtergrondzang). Toch kijken ze wat afwachtend naar het opnameapparaat. Je ziet ze denken: wat moet ELLE met een stel twintigers als wij? Het antwoord is kort. Na het horen van hun debuut To Lose My Life (nummer 1 in de UK Album Charts!) een heleboel.
Stel, jullie staan op de markt met jullie album. Wat schreeuw je naar de klanten?
Harry: ‘Koop nu ons originele, geweldige debuutalbum!’
Charles: ‘Ik ben een verschrikkelijk slechte verkoper. Misschien: dit is het beste wat je ooit hebt gehoord!? Is dat wat?'
Wat horen we dan op To Lose My Life?
Harry: ‘Iets groots, intens en episch.’
Charles: ‘En mensen moeten bij het luisteren wel meer gebruiken dan alleen hun oren.’
Harry: ‘Haha. Wat dan nog meer? Hun ogen?’
Charles: ‘Nou, het is in ieder geval een emotioneel album. De teksten hebben zeker inhoud.’
Waarom de naam White Lies?
Charles: ‘Het voelde goed. Niet dat hij zo handig is. In Japan hebben ze nog nooit gehoord van een leugentje om bestwil. Moet je het gaan uitleggen, haha.’
Stel, White Lies is een maaltijd. Wat is het?
Harry: ‘Een biefstuk.’
Charles: ‘Ja. Dat past bij de winterse, warme sfeer van onze muziek.’
Harry: ‘Je moet er wel rode wijn bij drinken. Of malt whisky.’
Charles: ‘Een Guinness mag ook hoor.’
Stel, White Lies is een kledingstuk.
Charles: ‘Dan is het een mooie, warme jas.’
Harry: ‘Nee joh, een mooi zwart shirt van Prada. Wij dragen namelijk altijd zwart, juist om niet op te vallen. Dan gaat alle aandacht tenminste uit naar onze muziek.'
Net als de Nederlandse band MOKE.
Charles: ‘Oh? Maar we hebben ook nooit origineel willen zijn. Sterker, we denken dat meer bands zwart moeten dragen. In de UK zijn er nu veel ravebands en die dragen lichtgevende kleding. Zó stom. Het gaat toch om de muziek en niet om je kleren?’
Sluit je ogen en denk aan 2008. Wat zie je?
Harry: ‘Onze eerste show in februari in de Hoxon Square Bar in Londen. We hebben vijf maanden lang keihard gerepeteerd en daar is dan eindelijk dat eerste optreden. Het is zo spannend, maar het werkt! We zijn één met het publiek.’
Wat is jullie grootste wens voor de toekomst?
Charles: ‘Dat mensen naar onze muziek luisteren. En ik zou graag willen reizen. De wereld zien.’
Harry: ‘Ik verlang terug naar de vrije tijd die ik had voordat de band er was. Ik wil weer een keer thuis op de bank hangen en even helemaal niets doen. Als dat eens zou kunnen.’
