Ze is sinds gisteravond de beste Britse zangeres en beste nieuwkomer van Engeland. Voor haar album Rockferry won Duffy bovendien de award voor beste album. ELLE sprak eind vorig jaar met de zangeres uit Wales, backstage in Paradiso. Duffy over haar jeugd, haar dromen en haar nieuwe single Stepping Stone.

Hoe was je als kind?
‘Ondeugend. We gingen vaak naar het strand, en dan rende ik altijd meteen op de zandkastelen van andere kinderen af – om ze stuk te stampen. Mijn vader helpt me daar vaak aan herinneren. Ik ben namelijk nog steeds dat ondeugende meisje (..). Als alles in mijn leven goed gaat, wil ik drama. Dan heb ik bijvoorbeeld een goede relatie en denk ik opeens: maar dát kan niet. Let’s mess it up!’

Je ouders gingen uit elkaar toen je een jaar of twaalf was. Hoe heb je dat ervaren?
‘Ik was in de war, verdrietig. Moest me aanpassen aan een nieuwe situatie, ik verhuisde met mijn moeder naar een ander dorp, mijlenver van Nevyn. Maar ik leerde ermee omgaan. Nare dingen gebeuren iedere dag met mensen. Zo is het leven.’

Sinds wanneer speelt muziek een rol in je leven?
‘Muziek heeft áltijd een rol gespeeld. Ik luisterde graag naar de radio en herinner me nog hoe ik op zondag de top 40 opnam. Radio was mijn enige toegang tot muziek. Ernaar luisteren was een soort reizen voor mij. Dan kon ik even wegdromen.’

Wanneer wist je dat je zelf wilde zingen?
‘Dat weet ik niet meer. Ik realiseerde me in ieder geval op jonge leeftijd dat zingen mijn manier is om mezelf te uiten. Als ik maar kan zingen, dan ben ik tevreden. Ik was oprecht gelukkig geweest als ik in Wales was gebleven, daar een plaat had gemaakt en met optredens genoeg verdiend had om rond te kunnen komen.’

Wat betekent muziek maken voor jou?
‘Als ik zing ervaar ik allerlei emoties: in mijn nummers zitten veel lagen. Ik voel pijn, woede, blijdschap, teleurstelling, struggle. Zingen helpt me met dingen om te gaan, het leven beter te begrijpen. En dan is er nog het schrijfproces. Ik speel geen instrument en moet de band altijd uitleggen wat voor song ik in mijn hoofd heb. Dat is ontzettend moeilijk. Dan roep ik dingen als: ik hoor déze toon, díé drums, dát ritme. En later: nee! Het mag rustiger. En ik wil meer gitaar!’

Misschien handiger om zelf een instrument te leren bespelen?
‘Dat wil ik niet. Het zou de magie tussen mij en de rest van de band wegnemen. We voegen nu allemaal iets anders toe. Het moment dat ik met Steve (een van de songwriters en producers, red.) de juiste toon vond voor het nummer Stepping Stone was geweldig. Ik riep: Ja! Je hébt ’m! Mijn hart vervulde zich met vreugde.’

Duffy treedt dit jaar op tijdens het North Sea Jazz Festival

Meer info over Duffy vind je op www.iamduffy.com