Facebook-event 'Een of ander vreetding met hippe biertjes en saladebar' heeft de teller van attendees inmiddels op 14k staan. De 27-jarige artdirector Alvin startte het ironische event, want hij was klaar met hipsters - ze overspoelen volgens hem elk festival. 'Ik ben zelf dol op festivals als De Rollende Keukens en De Parade. Maar wat dan begint als een event voor tweeduizend mensen groeit uit naar een festival met 20.000 mensen. Er komen allemaal van die zogenaamd hippe mensen op af die de sfeer verpesten,' liet hij weten aan Het Parool.

Weg met de hipsters? Journaliste Anna van den Breemer vindt van niet, haar man en schrijver Özcan Akyol vindt van wel. Hij betoogt hier waarom.

Mijn vriendin vraagt me heel vaak waarom ik een afkeer voor hipsters voel. Iedere keer als we er eentje zien, schud ik mijn hoofd en heb ik moeite om mijn ergernis te onderdrukken. 

Ik snap niet zo goed waarom de hele bende in biologisch verantwoorde winkels quinoa, superfoodsmoothies, pastinaaktaartjes, sojamelk, brood van chiazaad en wat dies meer zij koopt. Wat ik ook niet begrijp, is dat alle mannen met hun baarden, overhemden en knotjes hetzelfde eruit willen zien, en dat de dames allemaal retro-spijkerbroeken dragen met daarboven een of andere slobbertrui waarop een quasi-lollige Engelse tekst staat. 

Er zijn genoeg stereotypen waaraan je de hipster herkent, dat heeft de Facebookpagina van het denkbeeldige evenement Een of ander vreetding met hippe biertjes en saladebar bewezen. Inmiddels gaan meer dan tienduizend likers helemaal los op Randstedelijke types die zich door hun levenshouding en stijl op een bijna karikaturaler manier onderscheiden.

Toegegeven, de humor schiet iets door op die pagina en het neigt een beetje naar pestgedrag, maar de irritatie die veel mensen bij hipsters hebben, is in mijn ogen ook wel begrijpelijk.

‘Ze doen jou toch helemaal geen kwaad?’ vraagt mijn vriendin van tijd tot tijd. In zekere zin heeft ze gelijk; ik heb geen last van mensen die in hun eigen kring allerlei allergieën verzinnen om erbij te horen en die aan de medewerkers van supermarkt Marqt vragen wanneer er glutenvrij toiletpapier wordt verkocht. Ergerlijk is het wel.

Dat heeft te maken met alle pretentie die achter het gedrag van de hipsters verscholen zit. Eigenlijk is het een club mensen die zich voordoet als één beweging van maatschappelijk betrokken non-conformisten. Dus burgers die zich op een positieve manier in de samenleving laten gelden, bijvoorbeeld door het sorteren van twaalf soorten vuilnis, of het aanleggen van een balkonmoestuin die in de avond wordt verlicht door energie van zonnepanelen. De grap is natuurlijk dat ze helemaal niet uniek zijn, maar allemaal precies hetzelfde doen.

Goed, dat verklaart nog steeds niet waarom andere mensen aanstoot nemen aan hipsters en het een volksport is geworden om ze te pesten. Mijn ergernis zit hem in het feit dat zij iedereen die een andere levensstijl erop nahoudt een minderwaardig gevoel geven. 

Als ik bijvoorbeeld omwille van mijn werk of een verjaardag met hipsters aan het dineren ben, voel ik dat alle ogen op mij zijn gericht op het moment dat ik een halve plofkip bestel. Of ik niet weet in wat voor erbarmelijke omstandigheden die kippen worden gefokt? 

Ja, hoor, ik lees ook de krant en kijk documentaires, toch maak ik andere keuzes. 

Dat recht hebben hipsters natuurlijk ook; als jongens en meisjes voor hun studie in de grote stad moeten wonen en daar vrijwillig volgens een subcultuur gaan leven om erbij te horen, is dat prima. Meelopen is geen misdaad. 

De hipster denkt echter groter, die is niet alleen bezig met het inrichten van zijn eigen ecologisch verantwoorde leven, maar heeft ook aandacht voor alles wat er in de omgeving gebeurt. In de betere wijken stikt het van de vegetarische slagers, biologische koffietentjes en ambachtelijke bakkers die alle kunstmatige producten weren en voor iedere allergie een oplossing hebben. Je gaat je bijna schuldig voelen als je een good old kroket uit de muur van de Febo trekt. Ik vrees dat alle traditionele snacks binnenkort plaats moeten maken voor wortels, tomaten en appels.

De terreur van deze moderne yuppen heeft een aanzuigende werking. Het is voor hogeropgeleiden marketingtechnisch handig om een hipster te zijn, dan kom je op de juiste feestjes en ontmoet je de geschikte mensen voor je netwerk. Het centrum van Amsterdam is inmiddels door de hipsters gekaapt.

Wat mij vooral irriteert, is dat veel hipsters zich als filantropen profileren, maar in werkelijkheid geen flauw idee hebben van de ellende in andere sociale klassen, laat staan dat ze de sores van de mensen in India of Vietnam zouden begrijpen, twee populaire vakantieoorden voor de mondaine jeugd uit de hoofdstad. 

De hipsters leven in een sprookjeswereld, met hun eigen wetten en waarheden, en feliciteren elkaar wekelijks tijdens debatavonden, yogalessen, praatgroepsessies en festivals met hun goede moraal. De meesten kenden weinig tegenspoed in het leven, en weten van gekkigheid niet waar ze het moeten zoeken. 

Ik zal inderdaad wel aan het generaliseren zijn en de hipsters bedoelen het vast niet allemaal even boosaardig zoals ik hierboven schets. Mijn vriendin is bijvoorbeeld ook een liefhebster van quinoa en laatst kocht ze een trui met daarop de tekst: early mornings, big shirts, messy hair, vogue & coffee, maar in de praktijk heb ik daar geen last van. Zij zegt dat ik me aanstel. 

Ik vind dat hipsters zich aanstellen.

Özcan Akyol is schrijver. In 2012 verscheen zijn debuut Eus, nu werkt hij aan zijn tweede roman. 

Akyols vrouw en journaliste Anna van de Breemer is het er niét mee eens, en wel hierom >

'Jeans voor €19,95 of een T-shirt voor €4,99 kán niet' >