Hoe de Pretty Boy werd verslonden door The Wolfman? Onze collega Justine Harman van de Amerikaanse ELLE legt het uit:

‘Wie de dingen graag overzichtelijk houdt weet: er zijn slechts twee type mannen in deze wereld, mannen met wie je in bed wil belanden, en mannen met wie niet. En hoewel dit wellicht een ietwat versimpelde versie van de werkelijkheid is, als het erop aankomt – er écht op aankomt – is de eerste categorie een bepaald soort man wiens onuitputtelijke testosteron een bepaalde biologische zwakte in vrouwen naar boven haalt. Deze mannen houden geen rekening met sociale druk, manieren, ethiek, politieke correctheid of dress codes. Een niet bepaald feministische trek, die breed is uitgemeten in David Wains recente prequel op Wet Hot American Surfer voor Netflix: Andy (Paul Rudd) die beweert dat ‘he will fart his way into Katie’s (Marguerite Moreau) snatch’. Het is een arrogante en onrealistische weergave van een man die weet wat hij wil en niet aarzelt wanneer hij de kans krijgt om het te pakken.

In de entertainmentwereld is een lichte verschuiving aan de gang waar het aankomt op mannelijke seksualiteit. Zo lang ik me kan herinneren hebben we de Pretty Boys aanbeden: de Will Smiths, de Tom Cruises, de Timberlakes, de Efrons. Deze mannen, met hun symmetrische, haast vrouwelijke features en goddelijke lichamen, zijn logische lustobjecten. Ze zijn de begeerlijkere versie van de man waarvan je verwacht wordt ‘m aan je ouders voor te stellen. Maar door de jaren heen, heeft deze gebeitelde cutie vrijbaan moeten maken voor een nieuw Hollywood prototype: The Wolfman.

The Wolfman ziet eruit als iemand die je zou kunnen kennen. Zijn gebrek aan ingestudeerde perfectie, aangeleerd charisma, of kennis van wat te dragen naar welke gelegenheid doet iets met je. Maar, in tegenstelling tot de Dadbod, kan hij niet worden gelinkt aan slechts één fysiek attribute. The Wolfman is een energie, een aanwezigheid, een attitude... én een toefje hate fuck. Hij is Jack Nicholson, Idris Elba, Alec Baldwin, Javier Bardem, Joaquin Phoenix, of Shia LaBeouf. Een mannelijkheid die veel meer holbewoner is dan Ken-pop.

Misschien is het dat we de voorkeur geven aan Don Draper-slonzig, stinkend naar whiskey, omdat hij ons iets geeft wat we kunnen voelen. Iets om te ruiken. Te proeven. En het is die ongecompliceerde energie, die what-the-hell houding die zijn tanden heeft gezet in de hedendaagse interpretatie van een hartenbreker. Michiel Huisman, die Reese Witherspoon het bed in sleept in Wild en ook in series als Nashville, Game of Thrones en Orphan Black diezelfde ruwheid tentoonstelt, lijkt ook in real life die rol te spelen: alleen een echte Wolfman scheurt op een gestripte, zestig jaar oude Vespa door de polder van Nederland.

instagramView full post on Instagram

The Wolfman is een regelbreker, een vuilbekkende Lip Gallagher (Jeremy Allen White) in Shameless. In een maatschappij die eindelijk bereid is om haar eigen non-antiseptische verlangens te omarmen (heteromannen samen in bed, vrouwen die gay porno kijken, de libidopil voor vrouwen die eindelijk is goedgekeurd), is het logisch dat The Wolfman opstaat als onweerstaanbaar prototype. En ik denk niet dat het me minder een feminist maakt dat ik een hoofdletter Z-zwak heb voor Tony Soprano (wat kan ik zeggen? De man WEET wat hij op zijn sandwich wil).

Gelukkig begint Hollywood steeds beter te begrijpen dat deze karakters onze seksuele motoren aan het draaien krijgen. "I love people who are a little off," aldus Jen Euston, de casting director die eigenhandig Adam Driver koos voor de rol van Lena Dunhams brute vriendje in Girls en ook de cast van Veep, Orange Is the New Black en Unbreakable Kimmy Schmidt samenstelde. "I love people who are a little off. To me, [Driver] was just a guy." En wie keek er níet met open mond naar Drivers brede, bemoedervlekte wangen, samengeknepen ogen en satelliet-oren, tegelijkertijd de drang op komen voelend om zijn lichaamswarmte te kunnen voelen op je lijf? Dát is de kracht van een degelijke Wolfman.

Bottom line is dat vrouwelijke seksualiteit zo divers is als de objecten van diens affectie. Gelukkig is het bijna mogelijk om zowel op straat als in bed een freak te mogen zijn. En we zijn vrij om leuk te vinden wat we leuk vinden – als dat een scheve neus is, een bierbuikje, een zweetvlek hier of daar of een ongetrimde borstkas; dan is dat zo.

If only Christian Gray eens wat minder Wall Street was en meer Wolfman…

Bron: ELLE.com

De hipster is officieel doodverklaard, maar hou je vast: er is iets nieuws >