Zeventien (!) jaar geleden, in juni 1998 werd de allereerste aflevering van Sex and The City uitgezonden. Negen maanden eerder verhuisde Amerikaanse Elle-collega Glynnis MacNicol naar New York.

'Ik had geen televisie en zelfs als ik die had, was ik nooit lang genoeg thuis om er veel meer te doen dan slapen. Ik was op de hoogte van het SATC-fenomeen - niet op de laatste plaats omdat ik serveerster was en iedereen ineens Cosmo's bestelde. Toch zag ik mijn eerste aflevering pas een jaar en negen maanden nadat de allerlaatste aflevering op televisie kwam in 2004, nadat een huisgenoot de DVD-box cadeau gaf.

Dat betekent dat ik niet alleen al het commentaar over de serie had gemist, maar ook dat ik het echte New York heb kunnen ervaren, zonder het te spiegelen aan het leven van Carrie en haar vriendinnen. Toen ik met de serie begon kon ik makkelijk essentiele waarheden herkennen, maar ook de sufheid en het overdrijven. Ik heb nooit getwijfeld over waar het ene begon en het andere eindigde.

Ik verslinde het. Ik keek alles in één ruk. En toen keek ik het opnieuw. Ik vond het fantastisch. Nog steeds. Er is geen twijfel over mogelijk dat als ik het gezien had voor ik hier kwam wonen, het de reden was van mijn verhuizing. Door de jaren heen, bleef ik kijken. Niet alles in één keer zoals in het begin, maar meestal dezelfde afleveringen - afhankelijk van wat er in mijn leven speelde. Carrie werd een rolmodel, maar tegelijkertijd werd het haar verweten dat ze tekortschoot. Ik vond haar geweldig om precies het tegenovergestelde: Onder al die glitter en glamour was het leven van deze vrouwen net zo'n puinhoop als dat van mij. Ik vond troost in hun verhalen. En - ik zal niet liegen - ik hield van de kleding. Ik had de hele serie niet meer gezien tot vorige week. Ontdekken wat er na al die jaren hetzelfde is gebleven en wat er is veranderd, was een shock.'

We hebben nog precies dezelfde gesprekken

'Zo ongeveer ieder gesprek uit seizoen een kan opnieuw als style artikel worden gebruikt in 2015. SATC veranderde het gesprek over vrouwen en seks radicaal en het zorgde voor een aantal nieuwe voorbeelden waarin vrouwen zich konden herkennen. Maar we hebben nog steeds precies dezelfde problemen. Misschien is het te verwachten: de moderne vrouwelijkheid is pas een halve eeuw oud. Het herkennen van een probleem is één, het oplossen van die problemen is weer een hele andere zaak.'

Mr. Big is een eikel

'Mr. Big is de man die je je hele twintigersleven achterna zit, tot je erachter komt hoe je stopt met het daten van eikels die je slecht behandelen. Wat erger is dan het feit dat Carrie steeds weer teruggaat naar Mr. Big, is dat hun relatie wordt neergezet als een sprookje. Terwijl ik dat 'voorheen' redelijk vond.

Dit ontdek je als je ouder wordt en je vriendinnen ontmoeten 'de ware' en gaan trouwen: Veel slimme, succesvolle vrouwen blijven in slechte relaties omdat ze niet snappen hoe het is om goed behandeld te worden en wat een gezonde manier van liefde is. Dat is ook de relatie van Carrie en Mr. Big is: slecht en niet werkend.'

http://i.giphy.com/OLqyVHj1gahEY.gif

De aanval van een tweedimensionale man

'SATC was niet alleen extreem om de expliciete seks, maar ook om de goeduitgewerkte vrouwelijke karakters. Interessant, want nu valt me op hoe weinig diepgaand de mannelijke personages zijn. Voor het grootste deel zijn het tweedimensionale wezens op wie vrouwen hun onzekerheden, hoop en angsten botvieren, geen volledige mensen met eigen onzekerheden, hoop en angsten. 

Ik begrijp dat dit de bedoeling is (we ontdekken Big's echte naam pas tijdens de allerlaatste aflevering), net zoals de focus van de serie op hoe vrouwen echt denken. Maar dit resulteert erin dat de serie er vaak onterecht vanuit gaat dat mannen altijd weten wat ze doen, nooit ergens over twijfelen en altijd degene zijn die beslissen. De waarheid die je ontdekt als je ouder wordt, is dat mannen vaak geen idee hebben wat ze willen. Ze zijn net zo bang en onzeker als vrouwen, soms zelfs meer en hoe ouder ze worden hoe meer dit wordt uitgesproken. SATC opnieuw kijken heeft me doen beseffen dat het beste van de tv-serie Girls is dat de mannelijke personages net zo'n puinhoop zijn als de vrouwelijke.'

http://i.giphy.com/iYlvnq7NPImOs.gif

Niemand is media-geil

'Letterlijk. Niemand probeert beroemd te worden. Niemand checked in, telt likes, of zoekt aandacht.'

Er is meer in het leven dan het huwelijk

'Wat niet wil zeggen dat we niet in een wereld leven waar huwelijk en kinderen de enige erkende weg naar succes is voor vrouwen. Dat doen we wel. Afgezien van hun dilemma's met mannen maken de vrouwen uit SATC zich nergens zorgen om. Zorgen over carrières, werden nooit besproken, net zoals financiële problemen. En deze vrouwen zijn in de dertig. Ik weet niet of ik jaloers moet zijn of minachtend. Dit is misschien geen tekortkoming van de show, maar meer van de tijd waarin de serie werd gemaakt. We leven nu in een tijd waarin het normaal is te praten over je financiële onafhankelijkheid en waarin vrouwen een checklist hebben van alles wat ze willen bereiken in het leven.'

Het appartement, de kleding, de baan

'Er was geen tekort aan vrouwen die tijdens de hoogtijdagen van SATC dachten dat het mogelijk was om van schrijven je beroep te maken, Manolo's te kopen, en te wonen in de Upper East Side (met walk-in-closet), om te ontdekken dat de realiteit heel anders is. Mijn favoriete aflevering is dan ook degene waarin Carrie deze pijnlijke waarheid ontdekt. De waarheid: Carrie's garderobe is een fantasie. Ik weet niet of topmodellen, met kasten aan gratis kleding zich zo goed en duur kunnen kleden als Carrie kon. Haar stijl was een metafoor voor het leven in New York. Een knipoog naar het feit dat je je opvallend kan kleden en dat dit gevierd wordt, niet bestraft. De modieuze versie van: Het wordt beter.

Over Carrie's baan. Dat we het meest ongelofelijke aspect van SATC vinden dat Carrie zichzelf kan onderhouden met een column per week, zegt meer over hoe snel en drastisch het internet dingen heeft veranderd in New York, voor niemand meer dan voor de creatievelingen. Als je vroeger eenmaal binnen was bij 'papieren' media, kon een wekelijkse column al zorgen voor een goed leven.'

http://i.giphy.com/5th0Kv3uoZkDC.gif

Het is zo wit dat je een zonnebril nodig hebt

'SATC was en is verre van alleen als het gaat om het gebrek aan diversiteit. Met een paar uitzonderingen geldt dit voor bijna al het moderne entertainment (inclusief Girls). Het ongenoegen dat ik voelde toen ik de serie opnieuw keek is een maatstaf voor hoeveel de discussie over gebrek aan diversiteit bewust tot ons is doorgedrongen.'

Sarah Jessica Parker wilde de hoofdrol in Sex and the City NIET >

Must-see: nog nooit eerder vertoonde beelden uit Sex and the City >

Bron: Elle.com