De laatste tijd spendeer ik vooral veel tijd aan het denken aan het spenderen aan minder tijd.  Deze gedachte komt heus niet alleen door de extreme  Kardashian overdosis.. (Lamar, joehoe, wordt maar snel beter..) of de algemene angst die ik heb om iets te missen (FOMO). Ik heb gewoon het simpele idee dat ik teveel informatie moet verwerken die echt totaal niets bijdraagt aan mijn bestaan en alleen maar teweeg brengt dat ik ben afgeleid. Onlangs opende ik mijn Facebook, scrolde door mijn Instagramaccount en fantaseerde over een leven zonder te weten wat al die types aan het bekokstoven waren. Ik wilde gewoon op donker.

En dat is dus de crux. Het enige moment waarop ik ook daadwerkelijk ‘donker’ ga, tijdens mijn slaap, is het moment waarop het helemaal niet lukt om mijn telefoon weg te leggen. Nog een keer rollen, nog een keer klikken.. het is niet te doen.

Ik weet heus beter. Een paar jaar geleden had ik een toch wel behoorlijk gevalletje van aankomende burn-out. Een voornemen was om nooit meer met mijn telefoon te gaan slapen of om dat ding ook maar in de buurt van mijn bed te hebben (behalve op vliegtijdmodus, want alarm). Totdat ik begon te daten met iemand die in een andere tijdzone verkeerde en ik geen paniek kreeg van al die nachtelijke telefoonavonturen maar er gewoon heel erg blij (of opgewonden op een andere manier) van werd. Hoewel die relatie uiteindelijk wel op donker ging (zo gaat dat…), ging mijn telefoon dat sindsdien niet. Mijn telefoon is nu weer de eerste in de ochtend en de laatste in de avond. Zelfs als ik besluit dat ik wil slapen, doe ik dit nog niet. Zoals ik al schreef: nog een keer scrollen, nog een keer klikken. Als ik dan uiteindelijk in slaap donder, kan ik niet eens spreken van kwaliteitsslaap. Het is gewoon: doodvermoeid met je telefoon in coma raken.

Deze toxische combinatie -ons verlangen steeds alles te willen weten (let op, midden in de nacht: Uh, waar koop je eigenlijk een obscure vitage-jaren-zeventig-jurk met bloemen?) en onze overexposure aan licht als het al donker hoort te zijn- resulteert in, onder andere, te weinig slaap. Sorry voor deze: je gaat er dood aan.

Dus.

We zijn geobsedeerd met slaap, juist vanwege het gebrek eraan. Slapen is het nieuwe dun zijn. Hoe lang nog voordat iemand een Weight Watchers-variant voor slechte slapers bedenkt? En net zoals het is met onze obsessie om gezond en dun te zijn en dun te worden, het weten is iets anders dan het doen. Daarom een simpele oplossing.

 Denk eerst even na waarom het zo moeilijk is je telefoon weg te leggen. We grappen een beetje dat we verslaafd zijn aan onze telefoon, maar de harde waarheid is dat het ook zo is. The New York Times berichtte onlangs dat 400 eerste- en tweedeklassers de relatie met hun telefoon vergelijken met het gedrag van een gokverslaafde. Oei.

Denk hierover na: In de afgelopen 50 jaar hebben we al 90 minuten per nacht ingeleverd op onze slaap. De gevolgen hiervan zijn heftiger dan we denken. Behalve dat we er dik van worden, hebben we door te weinig slaap ook een verhoogde kans op diabetes, depressie, een hartaanval of een beroerte.

https://media.giphy.com/media/GskPtnITm2qru/giphy.gif

Vraagje: wanneer was de laatste keer dat je de nacht ingang zonder het blauwe licht van je telefoon?

Juistem.

Slaapexperts hebben de theorie dat het aantal zzzzz’s en onze toenemende blootstelling aan licht, waardoor we later naar bed gaan, ons biologische ritme totaal verstoord. Wat resulteert in minder lange en vaste slaap.
Het meest beschadigende licht is blauw licht (computer, tv, telefoon, e-readers), schreef The New Yorker in een driedelig serie over slaap.

Denk hier eens over: Wanneer was de laatste keer dat je slaaproutine zonder blauw licht werd ingeluid? Een opmerkelijk resultaat: mensen die voor een regulier boek kozen in plaats van een e-reader sliepen aanzienlijk langer dan de mensen die kozen voor een e-reader.

Als je dit niet-slapen combineert met de stress die altijd-bereikbaar-zijn met je meebrengt, heb je een brute cocktail.

Helpt het om dit te weten? Misschien. Het is een begin om te zeggen dat je zult stoppen, maar het werkelijk doen, is een tweede. Hoewel voorgaande je misschien wel heeft ‘wakker geschud’ (ja, grapje) blijkbaar is onze drang naar informatie groter dan de wil ons slaapprobleem op te lossen.

Dat allemaal gezegd hebbende, nu steeds meer studies wijzen ons op de schadelijke effecten die onze apparaten op ons hebben, zal het misschien iets makkelijker worden om je telefoon op donker te zetten zodat het lichtje in jezelf kan gaan branden.