Wie de discussies over bedrijven als Airbnb en Über probeert bij te houden, heeft er nu weer een nieuw onderwerp bij. Sinds twee maanden is er namelijk iets nieuws, Airdnd is de naam, groots is nu al de faam. Of in ieder geval, het gedoe. Airdnd staat voor Air Drink ’n Dine en geeft hobbychefs de mogelijkheid om van hun eigen keuken en woonkamer een huiskamerrestaurant te maken. Via de site heb je zo een hobbykok bij jou in de buurt gevonden, het menu bekeken, een afspraak gemaakt en betaling loopt eveneens via de site. De hobbykoks hebben een eigen profiel waarop ze vertellen waar ze wonen, hoe hun huis eruit ziet en vooral wat voor eten ze maken. Zit er iets voor jou bij? Dan zit je zo aan tafel. In twee maanden tijd hebben 700 hobbychefs zich aangemeld, dus je zou kunnen zeggen dat ze een gat in de markt hebben.

Maar net als Airbnb dat de volledige hotellobby over zich heen krijgt en Über dat het aan de stok heeft met reguliere taxibedrijven, staat ook voor Airdnd een gevestigde partij met opgerolde mouwen klaar om zo snel mogelijk een eind te maken aan dit nieuwe initiatief. Koninklijke Horeca Nederland en Europese branchevereniging Hotrec zijn bang dat een online platform als Airdnd tot oneerlijke concurrente zal leiden in de horeca, want waarom nog geld uitgeven aan een restaurant als je ook naar Airdnd kan?


Misschien komt het doordat ik met mijn 27 jaar een millenial schijn te zijn, maar het stoort me dat er zo krampachtig wordt omgegaan met iets nieuws.
 

Los van of je nou wel of niet zin hebt in een hobbymaaltijd bij een vreemde thuis, ik vind het toch wel zó hopeloos ouderwets dat er überhaupt een probleem van wordt gemaakt. Het is typerend voor grote gevestigde en vaak logge organisaties dat ze totaal in de stress schieten als er opeens een jong, hip en mega succesvol concept de kop op steekt. Airdnd speelt heel slim in op de deeleconomie van nu, en die deeleconomie is niet te stoppen. Bedenk, Über heeft zelf geen auto’s, Airbnb bezit geen huizen, Facebook maakt geen content, en Thuisbezorgd kookt geen eten. Het gaat om de dienst die wordt geboden middels een goed in elkaar gezet platform dat een dienst faciliteert, that’s it. Misschien komt het doordat ik met mijn 27 jaar een millenial schijn te zijn en me, eerlijk is eerlijk, vaak ook zo voel, maar het stoort me dat er zo krampachtig wordt omgegaan met iets nieuws. Waarom bang zijn en grenzen optrekken? Waarom dit niet omarmen en er misschien zelfs iets van leren?

Tuurlijk, je kunt zeggen dat het niet eerlijk is dat restaurants aan allerlei veiligheidseisen en –regels moeten voldoen en de koks van Airdnd niet. In een persbericht legt Airdnd in 5 punten uit waarom het 'een aanvulling is voor Nederland en geen bedreiging vormt voor restaurants'. Dat is natuurlijk een beetje ‘wij van wc-eend adviseren wc-eend’, maar het punt dat ze onder andere maken is dat het om HOBBYkoks gaat, niet om ondernemers. De meeste (hobby)koks hebben een andere baan en doen dit voor de lol, een keer per week of maand als ze daar zin hebben. Is dat niet heel onschuldig?

Zelf lijkt het me enig om Airdnd een keer te proberen, maar vooral hoop ik dat ze snel internationale versies gaan beginnen. Hoe leuk om tijdens je vakantie of reis bij mensen thuis te komen, en zo echt je gastland te leren kennen. Tot het zover is kun je hier in Nederland bij Bauke uit Almere aanschuiven voor een Italiaans menu, bij Petra uit Arnhem voor traditionele Hollandse pot en Valerie in Amsterdam zet ‘een rondje Azië’ voor je op tafel.

En dat is toch razend gezellig.

http://i.imgur.com/mAs5yl9.gif