We kunnen ons leven meer dan ooit regisseren en via social media hier en daar wat mooier maken dan het eigenlijk is. Maar hoe reageren vrienden, familie en onbekenden als je alleen nog maar 'echte' foto's plaatst? ELLE UK-redacteur Robyn Wilder ging de uitdaging aan #geenfilterstoegestaan.

'Er is een vrouw op het internet die mijn aartsvijand is, dat weet ze natuurlijk niet - sterker nog, ze weet niet eens dat ik besta - maar dat weerhoudt me er niet van emotioneel te worden van elke foto die ze online plaatst. Want, haar leven ziet er perfect uit. Deze vrouw is een beautyblogger met meer dan 90.000 volgers op Instagram. Ik daarentegen, een journalist, met nog minder dan 2000 volgers. Een op de vijf foto's die dit meisje plaatst zijn genomen in een azuurblauw infinity zwembad in Bora Bora met iemand die sprekend lijkt op Tom Hardy. Een op de vijf foto's van mij is genomen in ons huis in Kent met mijn man Max die een gekke bek trekt. 


Ik ben superactief op social media, maar plaats alleen de fotogenieke delen van mijn leven online.

Zodra mevrouw Bora Bora opduikt in mijn feed met haar porieloze huid en zwembadleven, voel ik me ineens hopeloos onaantrekkelijk. Deze vrouw ziet eruit, hoe ik eruit zou kunnen zien als ik een persoonlijke stylist had, de loterij had gewonnen én nog nooit van aardappels had gehoord. Het is irritant. Mijn rommelige vissengraatvlecht is plots een ondervoede rattenstaart. Mijn outfit is te saai en mijn leven niet zo zonovergoten of ambitieus. 'Waarom deel ik nog foto's als ik zo vodderig en oninteressant ben?' betrap ik mezelf denken. Het lijkt zelfs ongelofelijk oneerlijk dat zo'n glamoureus schepsel ook maar kan bestaan in dezelfde wereld als ik (en mijn niet perfecte woonkamer). Uiteraard laat ik daar niets van zien, net als mevrouw Bora Bora en iedereen die ook 'make-uploze' foto's eerst door een bewerkingsapp haalt (iedereen dus). Ik ben superactief op social media, maar plaats alleen de fotogenieke delen van mijn leven online.'

FOLO
'De offline versie van mezelf huilt een keer per week en heeft de dozen van haar verhuizing - zeven maanden geleden - nog steeds niet uitgepakt. De online versie van mezelf voedt dolgelukkig een blij kind op, in een licht huis met geen enkele frons of kotsvlek in beeld. Ik heb van de maatschappij, mijn ouders en de gemiddelde mean girl op de middelbare school geleerd dat je de niet-perfecte-dingen vooral binnenshuis houdt. Mevrouw Bora Bora, maar ook ik - met mijn filters die mezelf bijna doen vergeten hoe ik echt ben - dragen bij aan een cultuur van FOLO.


De online versie van mezelf voedt dolgelukkig een blij kind op, in een licht huis met geen enkele frons of kotsvlek in beeld.

FOLO staat voor 'the fear of living life offline'; de ontmoedigende dissonantie die optreedt als de saaie momenten in je eigen leven - laten we zeggen in de rij van de Lidl staan op een grijze dinsdagavond - niet opwegen tegen de Facebookupdate van je vriend die de zonsondergang bekijkt op Bali met een Aperol Spritz in zijn hand.

Social media zijn onlosmakelijk verboden met depressieve symptomen, beweren onderzoekers aan de Universiteit van Houston. Een recente studie toont aan dat hoe langer je via social media kijkt naar de hoogtepunten van andermans leven, hoe meer geïsoleerd, jaloers en waardeloos je je kunt voelen. Onderzoekers noemen dit fenomeen 'Facebook Depression'. 

Het betekent niet dat Facebook voor depressies zorgt, legt onderzoeker Mai-Ly Steers uit. 'Maar depressieve gevoelens en veel tijd besteden op Facebook, lijken hand in hand te gaan.''

EEN WEEK LANG REAL LIFE ONLINE
'Om me heen verwijderden vrienden Facebook, omdat niemand hun echte leven liet zien. Maar hoe zou ik me voelen als ik mijn 'echte' leven zou delen? Ik besluit het avontuur aan te gaan en een week lang filterloos door het leven te gaan. Mijn echte leven en gezicht online laten zien. Ik krijg meteen een visioen dat ik door een boze menigte met fakkels en hooivorken van het internet word gejaagd bij het plaatsen van mijn eerste IRL (In Real Life) selfie.  


Kan ik tien dagen ongefilterd op social media overleven?

Ik begin met 5.490 Twittervolgers, 1.193 Instagramvolgers en 475 Facebookvrienden. Kan ik tien dagen ongefilterd op social media overleven? Zullen ze me nog leuk vinden?'

DAG 1
'Na een lange dag vrolijk ik mezelf op met een kipburger en ik Instagram mijn laatste frietjes met de hashtag #avocadotoast. Ik krijg 58 likes en volgers suggereren hashtags als #eatclean en #wellness. Mijn volgers zijn de beste!'

DAG 2
'Ik deel mijn boodschappenlijstje onder de hashtag shoppingaddict. Inclusief tampons. Mensen geven me complimentjes over mijn handschrift. Later ben ik in de Lidl dus plaats ik een foto met #lidl. Zeven mensen retweeten het. Mensen zijn raar.' 

DAG 3
'Een racistische tirade over vluchtelingen op Facebook van iemand uit mijn studententijd die ik amper ken. Normaal zou ik het negeren, maar deze keer ga ik de discussie aan. Ik deel mijn meer liberale standpunt, met linkjes naar relevante artikelen. Ik hoop daarmee zijn ogen te openen, maar in plaats daarvan scheldt hij me uit en verwijderdt hij me van Facebook.'

DAG 4
'Ik heb Linkedin maar doe er bijna niks mee. Vijf mensen met rare namen liken altijd al mijn updates. Vandaag post ik: 'Ik heb zin in een boterham met jam.' Troy St Augustine Squire, Reuters Starbucks III, Ahmed Ahmed, Molly McGee en Samson LaGuardia liken het. Alweer.'

DAG 5
'Ik ga naar een etentje en deel een dronken selfie met vrienden, onze hoofden staan er maar half op, mijn gezicht - met driedubbele onderkin - zit onder de kip, maar we lachen ons dood. 'Het ziet ernaar uit dat je een leuke tijd hebt!' reageerde iemand op de foto. Dat maakt me blij, want dat was misschien niet te zien als we er allemaal met een duckface opstonden.'

DAG 6
'Tijd om echt te worden op Twitter. Ik gebruik dit medium normaal alleen voor het plaatsen van (hopelijk) grappige one liners. Iets emotioneels plaatsen is totaal niet mijn ding. Ik plaats dat ik me een beetje overweldigd voel door mijn recente moederschap. Niemand geeft me ook maar de minste aandacht, dus even later tweet ik mijn vooruitgang, die gepaard gaat met de nodige Bourbon én zelfhaat. 20 mensen retweeten me en ik krijg een hoop LOLs. Ik ben een tikkeltje geschokt en kan er niets aan doen, maar moet mijn tweets verwijderen.'

DAG 7
'Via Instagram deel ik een (echte) make-uploze selfie vanuit bed. Ik speel een beetje vals door mijn zoontje mee op de foto te zetten, die iedere foto een upgrade geeft. Maar in mijn verdediging: ik kijk wel extra vervallen. Ik verwacht beledigingen, maar in plaats daarvan krijg ik twintig likes. Veel minder dan mijn normale gemiddelde van 50 likes.'

DAG 8
'Iemand tagt me op Facebook met de #widn (What I’m Doing Now) tag. Normaal negeer ik het of plaats ik een foto van een boek of van mijn zoontje, maar dit keer plaats ik een filterloze foto van mijn raam met in de beschrijving wat gezeur dat ik binnen zit door de hooikoorts. Het resulteert in 23 likes en heel wat remedies tegen hooikoorts in de reacties. Interessanter: in de reacties vertellen volgers wat ze zelf aan het doen zijn. Variërend van: wachten op een spannende diagnose, zittend bij het zwembad en shoppen. Het gesprek gaat ineens over hen en niet over mij, wat bijna nooit gebeurde bij mijn andere posts, kom ik er tot mijn eigen schaamte achter.'

DAG 9
'Nerveus deel ik een fullbody shot op Facebook. Al mijn kleding komt van een niet al te dure winkel en mijn post-bevallings-lichaam is meer Tweedledum dan Blake Lively. Maar de reacties zijn matig positief, met 13 likes en een compliment over mijn lipstick (Ruby Woo van MAC, uiteraard).'

DAG 10
'Ik besef me dat ik een hoop glamoureuze internetsensaties volg op Twitter en Instagram - en waar ik mezelf regelmatig mee vergelijk - maar dat er nooit interactie met ze is, op welke manier dan ook. Dus mail ik het brein achter een van mijn favoriete accounts, een Londenaar die als ze niet haar prachtige lichaam aan het showen is op een jacht, door Notting Hill loopt in geweldige haute couture, terwijl ze een gigantisch burger wegwerkt (de droom). Als ze niet reageert neem ik contact op met Susie Verrill, de auteur van een stijlvolle ouderblog, die ik sinds enkele maanden bewonder. 

'Het is als airbrushen: we weten allemaal dat het erop gaat, het ziet er mooi uit om naar te kijken, maar het is niet realistisch. Dat gezegd hebbend zou ik niet snel een foto maken van de afwas. Als ik een onrustige dag heb gehad, post ik liever een vrolijke foto of een foto van iets moois dan de realiteit - ik volg zelf ook graag mensen die moeite steken in wat ze plaatsen en ik gebruik het als inspiratie dus dat wil ik ook teruggeven', vertelt Susie.'

HET RESULTAAT
'Ik eindig het experiment met 5.495 Twittervolgers, 1.197 Instagramvolgers en 474 Facebookvrienden. Ik ben zelfs in volgers gestegen (min één Facebookracist). Mijn posts zorgden voor discussie en maakten me vrolijker dan mijn voorgaande foto's ooit hebben gedaan.

Maar mijn echte vrienden waren een ander verhaal. 'Voel je je depri?', stuurde een vriendin. 'Al je Instagramfoto's zijn plots van gesloten ramen, teveel koekjes en je hashtags zijn veranderd in paragrafen.' Een neef uit Canada is juist fan van mijn nieuwe, langdradige updates: 'Het is zo fijn meer van je te horen en te weten wat je aan het doen bent.'


Ten derde vergelijk ik mezelf teveel met perfecte, gephotoshopte levens.

Dit experiment heeft verschillende dingen aan het licht gebracht. Ik gebruik social media grotendeels om te ontsnappen - zoals je door een glossy bladert op een grauwe dag. Ten tweede dat ik mijn online-zelf misschien iets te strak in de teugels houd, ik blijk zelfs een mysterie voor mijn eigen familie. Ten derde vergelijk ik mezelf teveel met perfecte, gephotoshopte levens. 

Op de een of andere manier vergeet ik soms dat het leven allebei is: Aperol Spritz én in de rij bij de Lidl. Dat we het niet allebei delen, wil niet zeggen dat het een niet bestaat. En dat merken bepaalde social media-grootheden sponsoren zoals mevrouw Bora Bora en dat is waar aspiratie kan veranderen in een gevoel van ontoereikendheid. 

Nu ik terugkeer naar Instagram, zal ik een filterfan blijven, maar ik ga social media voortaan ook gebruiken om verbonden te blijven met mensen en niet alleen gebruiken als meter voor mijn eigenwaarde. Zo, dan ga ik nu maar eens stevig de sop halen door mijn Facebookvrienden (en alle racisten eruit filteren). En ik ontvolg mevrouw Bora Bora, want laten we eerlijk zijn: ze gaat me toch nooit voorstellen aan Tom Hardy.'

7 dingen die je nooit moet doen op social media >

Snapchat maakt mensen het gelukkigst van alle social media >

Bron: ELLE UK